5 spectrum
Showbusiness
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
mistlicht
Marjan
Berk
Zaterdag 26 november 2011
lied bevat, zoals het op autobiografische feiten
gebaseerde lied 'Ach vaderlief toe drink niet
meer" en het 'Kindergebed', komt er in haar le
ven een ogenblik dat zij door haar succes in het
Vara-programma 'Een lied en een traan' plotse
ling de vaderlandse elite weet te raken. Men
vraagt haar het gedicht 'Soldatenmoeder' van Lu-
cebert, op muziek van Maderna te zingen, en Ge
rard Reve vraagt haar dit lied te zingen tijdens
de uitreiking van de P.C Hooftprijs! Net als later
André Hazes breekt ze letterlijk door naar alle
rangen en standen in ons vaak nogal kieskeurige
landje.
Op de after-party mocht ik de handen schudden
van de zoon van wijlen Johnny Hoes. Hoes, die
miljoenen platen van Mary Servaes verkocht na
dat zij beiden Phonogram hadden verlaten en
bij zijn maatschappij Telstar verder gingen. In
haar leven verkoopt zij zestien miljoen grammo
foonplaten, waarvan er negenenvijftig goud of
platina-exemplaren opleveren.
Er is een biografie verschenen van de hand van
Ben Holthuis, 'Sterven zonder Naam', en naar
aanleiding van de onthullingen in dit boek,
heeft Heer Pechtold Kamervragen gesteld over
de ooraken van de tragische laatste levensjaren
van de Mary Servaes.
Op deze avond zag ik ook de nog patent ogende
Ronny Tober, die blij was mij te zien en mij
geïnteresseerd vroeg naar mijn laatste echtge
noot, zonder wie ik al twintig jaar door het le
ven stap! Ik moest hem het antwoord schuldig
blijven, een onvergetelijk moment!
Na deze wonderschone theateravond in het
Nieuwe de La Mar theater was het een wilde
week. Daar ik al jaar en dag een column voor de
Margriet schrijf, mag ik op de jaarlijkse Kerstfair
altijd twee dagen mini-lezingen houden in de
Margrietvilla, een vertrek gestoffeerd met zach-
te stoelen, waarin vermoeide bezoeksters van de
fair neerploffen, naar mijn verhaal luisteren en,
wanneer het ze niet bevalt, weer opstaan en ver
der sjouwen, karren vol heerlijke koopjes achter
zich aanslepend! Ik kijk mijn ogen.uit naar al die
verschillende vrouwen. Mannen zijn er nauwe
lijks. In die twee dagen heb ik er precies twee ge
zien, zij hadden een gelaten blik in de ogen!
Het doek gaat open. Daar staat De Zan
geres zonder Naam, die ogenblikke
lijk de hele zaal meetrekt in het brui
sende lied 'Mexico-ho-ho!' Gut, wat
een verrukkelijke opening voor een musical!
Even vraag ik mij angstig af, of Ellen Pieters, die
dan nog een hele avond te gaan heeft, over dit
eclatante begin heen komt Moeiteloos!
Hoewel haar rol haar geen enkele bewegingsvrij
heid geeft, speelt zij dat merkwaardige leven
van Mary Servaes, de Limburgse vedette met het
manke been, indrukwekkend en volkomen ge
loofwaardig voor je neus wég!
Er huppelen allerlei personen uit haar leven om
haar heen, af en toe krijgt ze een ander indruk
wekkend gewaad aan, maar je kunt je ogen niet
van haar afhouden... En voor zover je van ge
laagdheid in de tekst van deze musical kunt spre
ken, maakt Ellen Pieters door haar spel je duide
lijk, hoezeer een mens alles opzij kan en wil zet
ten voor die ogenblikken van glorie op de plan
ken!
Hoewel haar repertoire vooral het oude levens