Vroeger en nu in Porto
Een wandeling door Porto is als een wandeling door een geschiedenisboek.
Alles in de Portugese stad is door de tijd met elkaar verbonden.
Jan de Hoon ging op zoek naar de verbindingen.
Ail reizen@wegener.nl J reizen
024-3650360
Zaterdag 19 november 2011
Foto's van bovenaf: Livraria Lello, de oudste boekhandel van Portugal; Een tegelwand in oude stijl in de metro;
De hal van het Sao Bento treinstation. foto's Jan de Hoon
v Vliegen naar Porto kan vanaf Eindhoven met Ryanair en met TAP Air van
af Amsterdam. Porto heeft prima metro- en busvervoer. De metro ver
bindt de stad met het vliegveld en de kust. Er gaat ook een tram vanaf
Ribeira naar het Sea Life park aan de kust. Onderweg kom je langs ver
schillende stranden.
De toeristeninformatie bevindt zich vlakbij de kathedraal. Hier is veel in
formatie te verkrijgen over stadswandelingen, port en riviercruises.
Met een Portocard voor 1, 2 of 3 dagen heb je recht op gratis openbaar
vervoer en krijg je vrij entree of korting in een aantal musea en korting in
een aantal winkels en restaurants. Kijk voor informatie over het Grande
Hotel Porto op www.grandehotelporto.com. Felix van Rijn verzorgt stads
wandelingen. Hij is te bereiken via e-mail: felix.van.rijn@noach.nl.
m www.visitporto.travel (ook in het Nederlands)
Als je Porto wil verken
nen, moet je op het
Sao Bento treinstation
beginnen, vindt gids
Felix van Rijn. Als je
het station binnenwandelt, snap je
ook meteen waarom. Veel verwijst
naar de geschiedenis van de stad.
Het spoor is aangelegd tussen hui
zen die aan beide kanten oprijzen.
Het geeft je het gevoel van een
dorpsstation. In 1895 kwam hier
de eerste trein binnenrijden.
De hal voor het station van de
tweede stad van Portugal werd in
1915 ontworpen door Jorge Co-
lago. Hij liet de binnenmuren be
kleden met azulejo-tegels die tafe
relen van transport, het landleven
en historische gebeurtenissen la
ten zien.
Als je door de stad loopt, zie je dit
soort muurtegels op bijna iedere
kerk. Een eerste verwijzing naar
het verleden? „Nee", zegt van
Rijn, „de kerken werden betegeld
in dezelfde tijd dat de stationshal
gebouwd is." De traditie werd met
de bouw van de metro voortgezet.
Architect Eduardo Souto de Mou-
ra coördineerde de bouw van de
metro en ontwierp samen met Al-
varo Siza de stations. Hun bouw
stijl is sober en de beelden op de
muren verwijzen naar bijzonder
heden in de stad.
Als we door de stad lopen, wijst
Van Rijn naar de verschillende
bouwstijlen. Art Deco, bombasti
sche architectuur uit de jaren der
tig en panden die eind negentien
de eeuw werden gebouwd. We
stoppen bij boekwinkel Livraria
Lello, gebouwd in een neogotische
stijl. Hier verkopen ze al sinds
1906 boeken. Volgens veel bezoe
kers is dit de mooiste boekwinkel
ter wereld. In de winkel loopt een
rails waarover een treinwagentje
boeken kan vervoeren. Toeristen
drommen nieuwsgierig binnen
om een foto te nemen, maar dat
wordt niet echt op prijs gesteld;
wie flitst krijgt een reprimande.
Temidden van de historische ge
bouwen, is het Casa da Musica een
geval apart. Het concertgebouw is
ontworpen door de Nederlandse
architect Rem Koolhaas. Hij zette
het als een soort diamant op een
kale plek in Porto. In de volks
mond werd het muziekhuis al snel
de meteoriet genoemd.
Het gebouw is met geen ander
bouwwerk in de stad te vergelij
ken. Eenmaal binnen, blijkt de
concertzaal, die centraal in het ge
bouw ligt, als een hoekige doos
ontworpen met eromheen allerlei
ruimtes en niveaus waarin het ge
makkelijk verdwalen is. Maar alles
staat in het teken van muziek en el
ke ruimte is daaraan onderge
schikt.
Wie door Porto wandelt, kan niet
om de typerende bruggen heen,
die de twee oevers van de stad ver
binden. Ze vormen hét gezicht
van de stad. Inmiddels zijn er in
de loop van de jaren nieuwe brug
gen bijgebouwd, maar de twee ijze
ren boogbruggen, ontworpen
door de Belg Théophile Seyrig,
zijn nog steeds de blikvangers. De
twee brugdekken van de Louis 1-
brug verbinden de lagergelegen
oevers met elkaar en de hogergele-
gen stadsdelen. Het bovenste brug
dek wordt gebruikt door de metro.
Vroeger, toen een flink deel van de
inwoners uit de hogergelegen de
len van Porto aan de kades werkte,
waren er liften aanwezig in de pij
lers. Die zijn nu verdwenen.
Aan de overkant van de Douro
worden tradities nog in ere gehou
den in het dorp Afurada. Je hoeft
niet over de brug om er te komen.
Je kunt ook met een pontje over
steken bij tramhalte Gas. Aan de
kade staat een nieuw waslokaal,
waar de meeste vrouwen nog op
traditionele manier met de hand
de was doen. We worden met een
glimlach ontvangen en het is dui
delijk dat de wasvrouwen ons be
zoekje uitvoerig met elkaar bespre
ken. De was wordt gedroogd aan
waslijnen even buiten het waslo
kaal.
Afurada is een vissersdorp. Dat ver
tellen niet alleen de vele boten in
het haventje, maar ook de geur
van versgegrilde vis. Wat dat be
treft is het verleden ook hier dicht
bij.
SPANJE
I Lissabon
