die gasten Zij een raketgranaatwerper en jij met je supersoaker 3 spectrum Werkterrein piraten Zaterdag 19 november 2011 Ir-n^BOIÊÊIÊBKl boord. Ze hebben zes uur onder vuur gelegen. Drie raketgranaten zijn op het dek ingeslagen. Op een ge geven moment slaagde één van de piraten er in een ladder in het scheermesjesdraad rond het schip te haken en naar boven te klimmen. Ze hebben z'n ogen gezien: een robot, zwaar onder de drugs! Met z'n blote handen duwde hij dat draad opzij. Eén van onze mensen wist hem tegdn te houden door een kettingschakel op z'n hoofd te gooien. Daarna zijn ze afgedropen. Gelukkig voor ons, want het dichtstbijzijnde schip dat kon helpen (van de India se marine), lag 24 uur varen verderop." Olde Bijvank gelooft stellig dat de bemanning het angstige avontuur bespaard had kunnen worden, indien de Iver Exact beveiligers aan boord had ge had. „Het enige wat die mannen hoeven te doen, is tijdig duidelijk maken dat ze er zijn. Zichzelf en hun wapens laten zien. Dat is genoeg, wijst de prak tijk uit. Wij zijn niet uit op een confrontatie. Maar wél hebben we de morele plicht ervoor te zorgen dat onze mensen veilig en in een prettige sfeer zo'n reis kunnen maken." In februari wordt in Zuid-Korea een nieuwe tanker van Vroon afgebouwd en naar Europa gevaren. Hoe dan ook gaan op het eerste deel van die reis be wapende beveiligers mee aan boord, zegt Olde Bij vank. Het Rotterdamse Jumbo Shipping stuurt al eerder aan op een confrontatie. Tegen het eind van deze maand moet een schip door het piratengebied en zullen vier tot zes particuliere beveiligers met machinegeweren aan boord komen, heeft woord- voerder Arnold van der Heul aangekondigd. Houdt het parlement de poot stijf en komt het tot strafvervolging door het Openbaar Ministerie, dan j rest de reders volgens Olde Bijvank uiteindelijk geen andere optie dan de overige schepen ook om te vlaggen. „Dan heeft Nederland de strijd van de piraten verloren. Dan is dat het einde van de han delsvloot en kost dat op termijn een hoop aanver wante werkgelegenheid, specifieke kennis en inves teringen in Nederland.' En de kans is groot dat wij dan op den duur het bedrijf ook verplaatsen. Naar Engeland of zo." T eroen van Kralingen (31) schuifelt I even ongemakkelijk heen en weer op de bank thuis in de pol der van Dreischor. „Toen ik drie jaar geleden werd gevraagd of ik wel eens bang was, zei ik zonder aarze ling 'nee'. Maar wanneer je me nu diezelfde vraag stelt, zeg ik: ja!" Dertig verre reizen heeft hij in zijn twaalfjarige loopbaan als machinist bij de koopvaardij voor het Rotter damse Jumbo Shipping in zijn mon sterboekje staan. „En je weet, in de Straat van Malakka, bij Vietnam en Maleisië kun je last krijgen van zee rovers. Die zijn uit op je laptop, hor loge of de kas van de kapitein. Maar dat zijn piraten van een heel andere soort dan die gasten uit Somalië. Die zijn maar op één ding uit: gijzelaars en losgeld. En daarvoor zijn ze be reid heel ver te gaan." Zijn vrouw Jip (28) vormde voor hem het keerpunt Twee jaar gele den koos ook zij voor de wilde vaart en werd stuurman bij Jumbo. Twee keer voer ze dwars door het gevrees de piratengebied. Sindsdien beseft Jeroen als geen ander hoe machte loos Nederlandse vrachtschepen en hun bemanningen zijn op die im mense oceaan. Enkele weken gele den zou Jip een derde maal in haar prille carrière de gevarenzone passe ren. Op aandringen van haar kapi tein is ze, op weg naar India, voortij dig van boord gegaan. Jip: „Hij had vorig jaar een aanval meegemaakt. Die heeft twee, drie uur geduurd en is gelukkig goed afgelopen. De kapi tein was bang dat een vrouw onder de bemanning bij een eventuele gij zeling als pressiemiddel zou kunnen worden gebruikt. En dat risico wilde hij niet lopen. Bovendien v/as ik al een paar maanden onderweg op dat schip en had ik nog één week te Jip van Kralingen uit Dreischor, derde stuurman bij Jumbo Shipping. gaan voordat ik weer naar huis mocht. Dus al met al was het prakti scher om tussendoor van boord te gaan." Jeroen: „Maar ook omdat ik het absoluut niet zag zitten dat ze weer dat gebied zou ingaan." Jeroen knikt resoluut op de vraag of hij zich meer zorgen maakt sinds Jip is gaan varen. „Absoluut! Ik heb daar echt moeite mee. Vijfjaar geleden konden we nog varen zonder noe menswaardige beveiliging. En moet je nu eens zien hoe het er daar aan toe gaat. Als het kan, proberen we zo dicht mogelijk onder de Indiase kust te blijven varen, en zo zuidelijk mo gelijk. Maar dat werkt ook niet meer. Die gasten kapen net zo makkelijk een schip om grotere afstanden mee af te leggen en dan toe te slaan. De situatie is geëscaleerd. Wanneer je verhalen hoort over vijftien doden, bemanningsleden die worden opge hangen om de rest te intimideren, die onder het schip door worden ge trokken... Sommige piratengroepen staan stijf van de drugs. Die gasten zijn levensgevaarlijk." Net als Vroon Shipping heeft ook lumbo zijn schepen zo goed moge lijk beveiligd tegen het enteren door piraten. Jip: „Dan heb je het over schrikdraad en een waterkanon. Ik moet zeggen dat ik daar niet veel ver trouwen in heb, als het er echt op aan komt. Het vertraagt hooguit een beetje. Als zij met een raketgranaat werper komen aanzetten, dan sta jij daar met je supersoaker." De bemanning wordt voor het bin nenvaren van gevaarlijk gebied zo goed mogelijk voorbereid op een aanval. Op het schip wordt een cita del aangewezen, een veilige ruimte onderdeks die goed kan worden afge sloten en waar een noodvoorraad eten, drinken en een EHBO-kist liggen opgeslagen. Meest al is dat de machinekamer, zodat ook bij een aanval grotendeels de controle over het schip kan worden gehouden. Jip: „We houden een paar keer een alarmoefening. Dan is het de bedoeling dat iedereen zo snel mogelijk die safe zone binnen gaat. In principe blijft alleen de kapi tein op de brug achter. Blijken we bij het koppentellen iemand te missen, dan houdt het op, dan ben je kwets baar. Dan is de instructie dat we ons zo min mogelijk verzetten en in prin cipe moeten doen wat de kapers van ons vragen. Wanneer je zo'n gebied binnenvaart, slaap je ook amper. Je ligt op bed met je oren gespitst, kle ren voor de pak en je hut op slot. Ze snappen niks van de Nederlandse terughoudendheid over het inschake len van particuliere beveiliging aan boord. „Andere landen doen het ook. Maar omdat bij ons een Neder landse vlag achterop staat, moeten we weer het braafste jongetje van de klas spelen", zegt Jeroen. Zoals zij het ervaren, is er maar één oplossing om de piraterij aan te pak ken en een veilige doorvaart te creë ren: „Gewoon keihard optreden", zegt Jeroen. „Net als wat die Fransen gedaan hebben, toen een Frans zeil jacht was gekaapt. Ze hebben die pi raten net zo lang achtervolgd tot ze die gasten te pakken hadden. Wat denk je wat de Amerikanen zouden doen?" Jip: „En wij? Dan hebben we een keer een piraat te pakken, maar dan kunnen we niet bewijzen dat ze iets fouts in de zin hebben. Dus dan laat je ze volgens goed zeemanschap met een pak koekjes en drinkwater weer gaan. Nee. Gewoon, een duw met een kolf, overboord, klaar!" Jeroen van Kralingen uit Dreischor, tweede machinist bij Jumbo Shipping.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 107