reizen: 4 ES
D
ST
Watersnood
=ii
Zaterdag 12 november 2011
93
reizen@wegener.nl
024-3650360
Mif«l l«1 jïTTMBMWi
Eindredactie:
Johan Bosveld
reizen@wegener.nl
Vormgeving:
Gemma Kessels
Advertentieverkoop:
Wegener Media Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
De artikelen in deze bijlage komen
tot stand onder verantwoordelijk
heid van de redactie. Daarvoor
werkt zij soms samen met
reisorganisaties en verkeersbureaus.
De redactie behoudt echter de
volledige zeggenschap over de
redactionele inhoud.
Wanneer het vliegtuig de daling inzet naar de
luchthaven Suvarnabhumi krijg ik een goed
beeld van de watersnoodramp die Thailand
treft. Waar normaal gesproken de boerenakkers groen op
lichten in de felle zon, is nu alleen de glinstering van water
te zien. Bruin, stilstaand water dat als een enorme binnen
zee bezit heeft genomen van honderdduizenden vierkante
kilometers laagland rondom Bangkok. De weken voor ver
trek heb ik het nieuws over de ramp op de voet gevolgd. Ik
hoorde veel alarmerende radioreportages en zag items in
het journaal die er niet om logen. Correspondenten tot hun
oksels in het water, miljoenen ontheemden, vele doden.
Ook op de website van het officiële toeristenbureau van
Thailand wordt uitvoerig gerapporteerd. Een week voor ver
trek staat ineens een waarschuwing bovenaan de pagina.
Niet noodzakelijke reizen naar Thailand worden ten zeerste
afgeraden. Aanstaand weekeinde zal de hoofdstad waar
schijnlijk onder water lopen vanwege springtij, waardoor
de waterstand tot desastreuze hoogte kan komen. De maan
dag na dat weekeinde staat mijn vlucht gepland. In mijn op
timisme ben ik er altijd op blijven vertrouwen dat het wel
los zou lopen, maar ik begin nu toch te twijfelen. Al die ver
halen, ze zullen toch niet uit de duim gezogen zijn. Ik ga op
zoek naar betrouwbare informatie op het internet. Kaartjes
wil ik zien van waar het water nu staat en wat de verwach
tingen zijn. Niet te vinden. Wie het Thai onmach
tig is, komt er niet uit. Ondertussen kijk ik naar het
nieuws en zie hulpelozen naar de eerste verdieping
van hun woning verhuizen, de inboedel dobbert
troosteloos voorbij. Er is schaarste, men is bang
voor ziekten, kortom: ellende.
Ik stuit op een website van de Thaise verkeerspoli
tie. Dat is interessant. Meer dan honderd camera's
live gericht op Bangkok en omgeving. Dat zal me
een natte bende worden. Pas bij een van de laatste
camera's krijg ik een ondergelopen straat te zien.
Geen idee waar het is, maar zeker niet in het cen
trum van Bangkok. En terwijl op CNN de Thai van
de straat dreigen te spoelen, kan ik op de webcams
nauwelijks water ontdekken. Zeker niet in Bangkok
zelf. Zodra we geland zijn, heb ik weer twijfels. Dat
zag er niet best uit zojuist. Misschien toch iets te
overmoedig geweest? Maar de taxichauffeur is vro
lijk en met gezwinde spoed stuurt hij ons naar het hotel op
de Sukhumvit.
Vanaf het vliegveld tot het centrum van Bangkok geen over
stroomde straat te zien. Wel valt op dat het er weldadig rus
tig is. Ik schat dat de stad op halve kracht draait. Voor ons
wel zo aangenaam, maar de toeristenindustrie zal er min
der blij mee zijn. Van een gebrekkige bevoorrading blijkt
evenmin iets. De Thai koken en eten er lustig op los. Er be
gint zich bij mij iets van ergernis te ontwikkelen. Bijna was
ik niet gegaan. Op het verkeerde been gezet door rampbeel-
den op televisie en het officiële verkeersbureau van Thai
land. Natuurlijk heb ik met eigen ogen gezien hoe onvoor
stelbaar veel land onder water staat en ik kan me de ellende
die dat met zich meebrengt heel goed voorstellen. Een
ramp voor de mensen, dat is zeker. Maar toeristenbestem
ming Bangkok is bereikbaar en alle interessante plaatsen in
de rest van het land blijken ook prima te bevliegen. De vele
Thai die van het toerisme moeten leven, zijn boos. De res
taurants zijn leeg, hotels nauwelijks bezet, lokale markten
veel te rustig. Ze verdienen niets meer. De economische
schade van de ramp wordt zo alleen maar groter. Op de aan
legsteiger naast het Mandarin Oriental heeft men de water
hoogten per dag aangetekend. Het peil is duidelijk dalende.
Wel sijpelt bij een klein gemaal langs de rivier wat water de
lage straten in. Via loopplanken kan men de voeten droog
houden. Het wordt hoogwater, dus zal het nog iets stijgen,
zegt de bewaker. Even later verschijnt de eerste came
raploeg. En dan nog een en daarna de derde. De lenzen ge
richt op de zandzakken en het stijgende water. De wereld
zal zien hoe Bangkok langzaam onderloopt. Zo werkt dat
dus. Op het verlaten terras eet ik een kopje soep en zie de
vierde cameraploeg de statieven klaarzetten. Straks maar
eens terug naar ons eigen hotel in het zinderende, kurkdro
ge Bangkok. Eens kijken of er dan tenminste in het zwem
bad nog wat water zit.
wmm én van de tempels in
Angkor Wat kan een
eervolle plaats krijgen
naast onze mooiste ge-
bouwen. Het lijkt een
rivaal van die van Salomo en opge
richt door een oude Michelangelo.
Maar de tempel is grootser dan al
les wat ons is nagelaten in Grieken
land of Rome'. Dit schreef de Fran
se ontdekkingsreiziger Henri Mou-
hot in de tweede helft van de ne
gentiende eeuw over de door hem
herontdekte tempels van Angkor
Wat in Cambodja.
Volgens Mouhot waren de heilig
dommen een groot contrast met
de staat van barbarisme waarin
het land toen verkeerde. De Frans
man was niet de eerste reiziger die
de door dichte jungle overwoeker
de tempelstad bezocht. In de 16e
eeuw werden de tempels al door
westerse reizigers bezocht, maar
met zijn publicatie zorgde Mouhot
er persoonlijk voor dat de heilige
tempelstad (wat 'Angkor Wat' let
terlijk betekent) bij het grote pu
bliek bekend zou worden. Sinds
dien is de populariteit alleen maar
toegenomen. Tegenwoordig is het
een van de grootste toeristische at
tracties van zuidoost-Azië.
Angkor Wat is volledig verweven
met Cambodja. De silhouetten
van de tempels prijken op de natio
nale vlag, op tal van lokale merken
bier en flessen drinkwater. Veel an
dere producten hebben een verwij
zing in de naam en Siem Reap, het
dichtstbijzijnde stadje, dankt haar
bestaansrecht geheel aan de tem
pels en haar bezoekers. Langs de ki
lometers lange toegangsweg zijn in
sneltreinvaart tal van kitscherige
ressorts in Khmerstijl gebouwd.
Ze hebben namen als 'Angkor Inn'
of'Angkor Village Hotel'.
Maar zodra ik onder te toegangs
poort van het tempelcomplex
doorloop, word ik overvallen door
een bijna sacrale stilte. Voorafheb
ik een keuze gemaakt welke tem
pels ik wil bezoeken. Ik zou hier
zonder problemen een week tus
sen de heilige gebouwen kunnen
verblijven zonder me te vervelen.
Het terrein heeft een oppervlakte
van enkele tientallen vierkante ki
lometers en is een schatkamer vol
ontdekte en onontdekte parels uit
de Khmerperiode (van de negen
de tot de veertiende eeuw). Helaas
heb ik slechts één dag. Ik beperk
me daarom tot de hoogtepunten.
Mijn riksjarijder brengt me aller
eerst naar het hoofdtempelcom
plex. Van verafkan ik het wereld
beroemde silhouet van de vijf to
rens zien. Er is sprake van een gul
den snede. De verhoudingen tus
sen de hoogte en breedte van het
gebouw zijn perfect. Ranke palm
bomen, getooid met een kroon
van bladeren, staan naast het
hoofdgebouw.
Via een brug over de gracht loop
ik het bijna 500 meter lange toe-
Tempels in
het oerwoud
