voetbalvirus hebben
3 spectrum
Zaterdag 12 november 2011
scheidelijk van elkaar. Het sportgekke duo
volgt een opleiding op het Cios in Goes.
Ook werken ze samen bij de Jumbosuper
markt in Terneuzen om een centje bij te
verdienen. Die hechte relatie is kenmer
kend voor het gezin Tieleman. Geheel van
zelfsprekend is dat niet, vindt Joyce. „Op
m'n zestiende was ik al moeder. Inderdaad
niet slim, maar het zij zo. Niet veel later
kwam de tweeling. En dat was op zijn
zachtst gezegd geen ideale situatie. Als
heel jonge tienermoeder heb ik het zwaar
gehad. Niet alleen door de zorg voor de
kinderen, maar ook omdat je het finan
cieel moet zien te rooien en omdat ik er
op een gegeven moment alleen voor
stond. De eerste jaren heb ik wel steun ge
had van thuis, maar uiteindelijk moet je
het toch zelf doen. Het is gelukt, maar
voor hetzelfde geld was het misgelopen.
Dan hadden we nu hier niet samen gezel
lig op de bank gezeten."
Niet alleen haar doorzettingsvermogen
heeft Joyce erdoorheen gesleept, maar ook
haar kinderenhebben dat gedaan. Aange
zien het niet in haar aard zit om haar hand
op te houden, heeft de Temeuzense altijd
geprobeerd zo veel mogelijk te werken. Rij
den op een vrachtauto was van jongs af
aan een droom. Die maakte zij ook waar.
Het gevolg was dat er veel op de schou
ders van de - toen nog - piepjonge Suleika
en de tweeling terechtkwam. „Ik heb een
periode gehad dat ik zestig uur per week
maakte op de vrachtwagen. Als ik dan
thuiskwam, was alles aan kant en kon ik
zo aanschuiven om te eten. Zoiets is goud
waard."
Vanzelfsprekend voelde Joyce zich
schuldig over de situatie waarin
haar gezin was terechtgekomen.
Vaak stapte ze met pijn in het hart in de
cabine van haar vrachtwagen. Er waren re
gelmatig dagen dat ze Jayvano helemaal
niet zag. „Achteraf onverantwoord. Maar
dat had ook weer te maken met m'n drang
om het zelf op te knappen. Om te bewij
zen dat we onze boontjes zelf wel konden
doppen."
Suleika (studente sociaal agogisch werk op
het ROC in Terneuzen), Sharona en Sylva-
na hebben hun moeder nooit iets kwalijk
genomen. Het besef dat het er niet aan toe
ging zoals bij de meeste andere kinderen,
was er natuurlijk wel. „Maar we hebben er
niet onder geleden. Ik heb ook niet het ge
voel dat ik iets belangrijks heb gemist. Ik
ben er eerder trots op zoals het is gegaan.
Ik ken niet veel gezinnen die hechter zijn
dan het onze", zegt Suleika. Sharona en
Sylvana knikken instemmend.
Joyce heeft er gemengde gevoelens bij.
Hoewel ook bij haar de trots overheerst,
merkt ze regelmatig dat ze nog met de nek
wordt aangekeken. „Niemand zal het recht
streeks tegen je zeggen, maar dat voel je.
In het gedrag van mensen, hoe ze naar je
kijken. Daar sta ik nu boven, maar het
deed ooit wel eens pijn." Rozengeur en
maneschijn is het nog niet altijd in huize
Tieleman.
Niettemin vindt Joyce dat het aardig mar
cheert. „Het is sappelen. Maar we redden
het. En we zijn tevreden."
Inmiddels is er met Mario een nieuwe
man in het leven van Joyce gekomen. Net
als zijn partner vroeger is hij niet vaak
thuis, omdat hij als trucker lange dagen
maakt. De relatie werd bekroond met de
geboorte van van Joëlle (2). Joyce's leven is
sindsdien in rustiger vaarwater gekomen.
Noodgedwongen, omdat ze na de komst
van Joëlle haar ontslag kreeg. „Een grote
domper, natuurlijk. Het enige positieve er
aan is dat ik nu meer tijd voor mezelf heb.
Maar dan nog is het druk zat. Af toe krijg
ik een klus als oproepkracht. Thuis gaat
ook alles door. En dan heb ik het nog niet
eens over de vele kilometers die ik rijd
voor de voetbal."
Ook de jongste spruit van de familie is be
smet met het voetbalvirus. „Ze schopt al
tegen een bal als een grote kerel", zegt Jay
vano niet zonder trots. Ook Justin is dol
op zijn halfzusje. Steevast staat ze langs de
lijn als haar grote broers moeten voetbal
len bij Terneuzen Et. Met die ploeg heb
ben laatste man Justin en rechtsback Jay
vano het in de Zeeuwse hoofdklasse heel
lastig. Tot nu werd er één puntje gehaald
tegen Steen. Vorig seizoen werden ze on
der de bezielende leiding van Sylvana en
Sharona met tien vingers in de neus kam
pioen met E8. „Maar dit is wel even iets an
ders", zegt Justin. Hij is optimistisch. „Het
komt ooit goed." Jayvano heeft minder ge
duld. „Ik had verwacht dat we het meteen
beter zouden doen."
Ondanks de teleurstellende prestaties met
Ei hebben de broers het reuze naar hun
zin bij hun team. Alleen over Feyenoord
zijn ze minder tevreden. Net als de rest
van de familie zijn Justin en Jayvano fana
tieke fans van de ploeg uit Rotterdam-
Zuid. Na de hoopgevende 1-1 bij Ajax volg
de de bekerdomper bij eerste-divisionist
Go Ahead Eagles (2-1-verlies) en nederla
gen tegen FC Groningen en NEC (0-6 en
0-1). „Schandalig", zegt Jayvano op veront
waardigde toon over die wanprestaties. Jus
tin is iets milder. „Een foutje kan altijd ge
beuren", klinkt het vergoelijkend, maar
niet geheel overtuigend.
