121 economische malaise
Minder voorstellingen'
Meer boosheid dan zorg'
Met ex nog onder één dak'
donderdag 10 november 2011
reageren?
nieuwsredactie@wegener.nl
mmammsam
kunstenaar
De crisis werd voor Lis de Kort
(29) het afgelopen jaar duide
lijk voelbaar. Ze werkt als actri
ce en voorstellingsbegeleider
bij theater
groep Play
back, dat
onder ande
re stukken
speelt voor
middelbare
scholieren.
Playback krijgt door de crisis
minder boekingen van scholen.
Samen met collega Imke Don
kers vormt Lis ook het theater
gezelschap USenIMKE. „Wij ma
ken voorstellingen voor zowel
kinderen als volwassenen voor
festivals en theaters. Mede
door gekregen subsidies loopt
dit gelukkig goed." Lis is nu
thuis met zwangerschapsver
lof. Op 20 november verwacht
ze haar eerste kindje. „Ik volg
het nieuws, maar vind het best
moeilijk om alles over de econo
mische crisis te begrijpen. Ik
maak me wel zorgen. Zeker of
ik straks als zelfstandige met
bijna-gepensioneerde
kind aan de slag kom. Dat ik
straks moeder ben, geeft na
tuurlijk een extra verantwoor
delijkheid en zet er meer druk
op. Ik vind dat wij mooi en
goed werk maken en ik zou
het jammer vinden als dat zou
moeten stoppen. Ik denk er nu
ook over na wat als er geen
theaterwerk meer is, wat doe
ik dan? Ik zou best willen
coachen, persoonlijke begelei
ding aan kinderen geven of
huiswerkbegeleiding. Maar je
kunt geen subsidie meer krij
gen als je je wilt laten bijscho
len en dan wordt het wel heel
moeilijk. Over mijn pensioen
heb ik nog niet zo nagedacht.
Ik denk niet dat ik me aansluit
bij een pensioenfonds maar ga
sparen via de bank. Zo kan ik
ook zelf mijn inleg bepalen."
Over de daling van de huizen
prijs maakt Lis zich geen zor
gen. „Mijn vriend en ik hebben
een huurhuis in Utrecht. Veel
meer dan een garagebox kun
nen we nu niet kopen. Nou,
dan huren we liever."
Tini Boer (62) werkt al 46
jaar als financieel medewerker
bij Philips. In januari gaat hij
met pensioen. Tot dusverre
voelde hij
weinig van
de eurocri
sis. Maar
wel maakt
oudedagsvoorziening. „Philips
heeft altijd goede pensioenen
gehad. Maar ook ons pensioen
fonds is onder de dekkings
graad gezakt. Onlangs kreeg
ik een brief, waarin staat dat
in de toekomst de pensioenen
mogelijk niet langer geïn
dexeerd kunnen worden, of dat
er zelfs wat van wordt afge
haald. Al wordt er aan een her
stelplan gewerkt. Nee, eerder
heb ik me nooit zorgen ge
maakt over mijn pensioen. Dat
is pas begonnen vanaf het be
gin van de huidige crisis. Om
dat het bij Philips allemaal
goed is geregeld, ben ik er
rond mijn vijftigste pas echt
over gaan nadenken. En vanaf
58 jaar kun je bij Philips elk
jaar een voorlichtingsbijeen
komst over pensioenen bezoe
ken. Dat geeft vertrouwen,
Maar ja, met de huidige crisis
weet je niet of het genoeg zal
zijn. Temeer niet, omdat we
niet weten hoe lang het nog
gaat duren. Ik heb ook niet de
indruk dat er oplossingen voor
handen zijn, en dat baart me
wel zorgen. Of eigenlijk maakt
het me meer kwaad. Je ziet
dat in Griekenland pensioenen
worden uitbetaald aan overle
denen en dat er veel corruptie
is. Het maakt me boos dat on
ze leiders daar altijd blind voor
zijn geweest. Mijn vrouw en ik
hebben geen kinderen. We hoe
ven niets na te laten en dat
geeft rust. Als het echt moet,
kunnen we ons appartement
met overwaarde verkopen en
in een bejaardenhuis gaan wo
nen. En ondanks de zorgen, ga
ik straks met liefde en plezier
aan mijn pensioen beginnen."
De
is van ons
allemaal
woningzoekende
In december 2010 werd de scheiding officieel uitgesproken.
Henk (63) en Barbara* vonden het de hoogste tijd om hun
relatie te beëindigen. „We wilden als vrienden allebei onze
eigen weg gaan. Ons huis moest wel worden verkocht en
volgens de kenners was de waarde destijds 325.000 euro. Er
was totaal geen interesse waardoor we na een halfjaar zijn
gezakt naar 298.000 en later naar de huidige vraagprijs:
289.000 euro. We hebben in al die tijd welgeteld één kijker
gehad. We kunnen nog wel verder zakken met de vraag
prijs, maar dat heeft volgens mij totaal geen zin. De woning
markt zit door de crisis op slot. Niemand durft de stap te
zetten." Voor de gescheiden Henk en Barbara zit er maar
één ding op: ze delen nog altijd hetzelfde huis.
„En dat zal nog wel even zo blijven. We redden het welwe
zijn verstandige mensen. Het is een kwestie van geven en ne
men." De crisis raakt Henk nog dieper in de portemonnee.
„Ik zit in de vut en het bedrag dat ik ontvang is al sinds
2009 niet verhoogd. Terwijl het leven toch duurder wordt.
Mijn geld wordt dus gewoon minder waard." En dan is daar
nog de lijfrentepolis. „Die is mede door de crisis 20 procent
minder waard geworden." Henk ligt ondanks de malheur
nog niet wakker van de crisis. „Je kunt er toch niets aan ver
anderen en ik heb mezelf nog niets hoeven te ontzeggen. Ik
ben niet veeleisend en heb nu eenmaal nooit een dure le
vensstijl gehad."
De namen zijn gefingeerd
