zeeland 117
'Er komt heel veel bij kijken'
Eigen dochter in de hoofdrol
Kamerkoor zet
prestatie neer
Minnaar virtuoos en verfijnd op debuut-cd
Auteur Peter Buwalda
geeft lezing bij SLAZ
Cantare viert
jubileum van
dirigent Bours
maandag 7 november 2011
„Ik ben geen man van schema's. Ik ben
gewoon aan de slag gegaan, waarna
het een beetje uit de hand is gelopen."
Matthias Hoekman, finalist FilmStars 2011
„Het zou mooi zijn als er een producent
opstaat die zegt: we gaan hier een
lange speelfilm van maken."
Bo van Scheyen, finalist FilmStars 2011
Simone van Boven, Yvonne
Kemps en Paola Pica volgen
de pabo-opleiding aan de
Hogeschool Zeeland. Vorig jaar
moesten ze als opdracht een mini-
productie maken. Hun dramado
cente was zo enthousiast over wat
dat opleverde, dat zij hun tipte
mee te doen aan FilmStars.
De drie hebben het met Latrinalia
direct tot de finale geschopt. „We
wilden geen standaardfilm ma
ken", zegt Van Boven (19). „De
vorm is daarom wat apart. Er
wordt bijvoorbeeld bijna niet in ge
sproken, terwijl het geschreven
woord juist een bijzondere plaats
inneemt."
De film, opgenomen in de Zware
Plaatwerkerij in Vlissingen, speelt
zich afin het toilet van een nacht
club. „Er komen allerlei mensen
binnen die allemaal iets hebben
meegemaakt, zonder dat je als kij
ker precies weet wat(er aan de
hand is."
De drie hadden geen enkele filmer-
Scène uit Latrinalia.
varing. „We wisten eigenlijk hele
maal niet hoe dat in zijn werk
ging. Onze coach, Nathalie Pleu-
nis, heeft ons er heel goed door
heen geholpen."
„De algelopen maanden hebben
we geleerd hoe je een complete
film moet maken en dat er heel
veel bij komt kijken. Het was echt
ongelofelijk veel werk."
nl-ni.facebook.com/pages/
Latrinalia/169382139797119
Enkele jaren geleden hoorde
Bo van Scheyen (44) een bij
zonder verhaal waarvan ze
meteen wist: dit moet een film
worden. Sindsdien is ze volop be
zig met scenario schrijven en ande
re facetten van het filmvak. „Het
heeft me helemaal gegrepen."
Dat ene verhaal moet er ooit ko
men, maar met Moirn levert ze al
een proeve van bekwaamheid. Het
is een kinderfilm ('maar volwasse
nen zullen het ook leuk vinden')
over een meisje dat ervan droomt
een zeemeermin te worden. „Mijn
dochter, Moira, roept dat al vanaf
haar tweede." De achtjarige Moira
speelt zelf de hoofdrol.
Het was een ambitieus project, in
clusief onderwaterscènes. „Geluk
kig vinden heel veel mensen het
leuk om te helpen. Daardoor kun
je met een budget van 5000 euro
een film maken die in het echt wel
een paar ton zou kosten."
Het is 'een enorm leerproces' ge-
Opnamen voor Moira in de Oosterschelde.
weest. „Een volgende keer moet ik
bijvoorbeeld niet alles zelf willen
doen. Dat was nu heel zwaar."
Hoewel ingenomen met het resul
taat, hoopt Van Scheyen dat de
door Jeanette Vergouwen
Het Zeeuws-Vlaams Kamer
koor is op de goede weg.
Dirigent en koor gaan een
echte uitdaging niet uit de weg. De
Mariavespers van Pergolesi vertol
ken vergt moed en concentratie.
Dit werk werd dit weekend twee
maal uitgevoerd. De première
vond plaats in 's-Heerenhoek in
de neogotische kerk. Een prachtig,
groot gebouw met een voor zan
gers gemakkelijke akoestiek. Er is
wel één euvel: de nagalm duurt
vijf tot zes seconden. Koor en solis
te moesten dus rekening houden
met deze galm, hard zingen hoef
de niet en mocht ook niet. Het
koor bracht vier delen uit de Ma
riavespers. De eerste inzet was
mooi en zette de trend voor het to
tale concert. Marcel van Westen
liet niets aan het toeval over en gaf
werkelijk alles aan. Hij zorgde er
voor dat er geen echte ontsporin
gen waren en door zijn strakke di
rectie bleven de vocalisten gecon
centreerd.
Het ad hoe orkest begeleidde zorg
vuldig. De trompetten zorgden
voor een extra feestelijke klank
kleur. Soliste Sarah Peire zong met
overtuiging. Vooral het Sanctum
(uit Confitebor) klonk prachtig.
Dit deel lag precies goed in haar
tessituur. Haar hoge tonen klon-
KLASSIEKE MUZIEK
Pergolesi concert
Vespro della Beate Vergine van
Pergolesi.
Door het Zeeuws-Vlaams Kamer
koor o.l.v. Marcel van Westen,
m.m. v. Sarah Peire (sopraan).
Gehoord vrijdag 04 november in
de r.k. kerk in 's-Heerenhoek.
ken af en toe wat geforceerd en de
dictie kwam, ook vanwege de
akoestiek, niet altijd goed over. Per
golesi hecht veel waarde aan de ex
pressie van woorden. Sarah Peire
vertolkte het woord laudabile (uit
Laudate pueri) absoluut jubelend
met prachtige versieringen. Ook
het woord Gloria klonk bijzonder
door de prachtig open bloeiende
klank die volledig op ademsteun
werd gebracht.
Het koor blonk uit in de meer ge
dragen passages, maar hield ook
stand in de fugatische gedeelten.
De koorbalans is goed, alleen de te
noren kunnen wat versterking ge
bruiken.
janno den Engelsman speelde op
het kistorgel enkele intermezzi. Vi
valdi en Pasquini waren een te
rechte keus, vooral de Variationi
van Pasquini klonken boeiend en
werden knap geregistreerd.
foto Mischa de Muynck
film een aanzet is tot meer. „Het
zou mooi zijn als er een producent
opstaat die zegt: we gaan hier een
lange speelfilm van maken."
Q www.facebook.com/moiramovie
MIDDELBURG - Auteur Peter Buwal
da is morgenavond te gast bij de
Stichting Literaire Activiteiten Zee
land (SLAZ). Hij geeft een lezing
over zijn roman Bonita Avenue. De
bijeenkomst in de aula van de
Zeeuwse Bibliotheek in Middel
burg begint om 20.00 uur. Kaarten
zijn verkrijgbaar bij De Drvkkery
en de Zeeuwse Bibliotheek.
Peter Buwalda (1971), onlangs nog
jurylid bij Film by the Sea, was
journalist en redacteur bij verschil
lende uitgeverijen. Hij schreef ver
halen en essays voor uiteenlopen
de tijdschriften, waaronder De
Gids, Vrij Nederland, Bunker Hill
en Hollands Maandblad.
Als romancier debuteerde hij vorig
jaar met Bonita Avenue, dat is uitge
groeid tot een bestseller. Het boek
werd genomineerd voor diverse be
langrijke prijzen, waaronder de Li-
bris Literatuurprijs en de NS Pu
blieksprijs. Buwalda leek vorige
week de grote favoriet te zijn voor
de AKO Literatuurprijs. Die bleek
echter naar Marente de Moor te
gaan.
Bonita Avenue won wel de Acade
mica Debutantenprijs, evenals de
Selexyz Debuutprijs.
VLISSINGEN - Vocaal Ensemble
Cantare geeft komend weekeinde
onder leiding van dirigent Léon
Bours twee concerten. Deze be
staan geheel uit composities van
Bours zelf De aanleiding is het feit
dat hij zijn 25-jarig jubileum als
professioneel musicus viert.
Het belangrijkste onderdeel van
het programma is een Requiem:
Missa Pro Defiinctis, dat in premiè
re gaat.
De concerten zijn zaterdag 12 no
vember om 20.00 uur in de Sint Ja-
cobskerk in Vlissingen en zondag
13 november om 15.00 uur in de
Geerteskerk in Kloetinge.
www.cantaregoes.nl
door Jeanette Vergouwen
De debuut-cd van pianist
Hannes Minnaar (Goes,
1984) bevat drie duidelijk
verschillende composities. De eer
ste pianosonate van Rachmaninov
wordt niet vaak opgenomen en
het is bewonderenswaardig dat
Minnaar koos om dit echt moeilij
ke werk op zijn eerste cd vast te
leggen. Rachmaninov portretteer
de in de drie delen de personages
uit Faust. De interpretatie vereist
persoonlijkheid, durf en een grote
technische vaardigheid.
Minnaar demonstreert in de hoek-
delen dat hij behoorlijk virtuoos
kan spelen. De structuur is inge
wikkeld, maar Minnaar houdt al
les strak en transparant, waardoor
de spanning blijft voortduren. De
snelle loopjes met vele akkoorden
en de contrasterende mysterieuze
passages komen goed uit de verf.
Het langzame middendeel is bijna
verhalend en klinkt diep triest.
Het wordt met grote expressiviteit
vertolkt.
Het slotdeel is duivels moeilijk. De
interpretatie van Minnaar over
tuigt omdat hij zowel de lyrische
als ritmisch sterke fragmenten met
passie speelt.
De twee werken van Ravel (Sonati
ne en Miroirszijn totaal anders.
De speelstijl vergt hier juist een
poëtische inbreng en tevens een
perfect gevoel voor ritme en kleu
ren. De verfijnde Sonatine kent
een klassieke vorm. Vloeiende mu
ziek in pastelkleuren. Het Menuet
is elegant en klinkt plechtig. Het
trio met rijke versieringen contras
teert mooi. Het snelle slotdeel in
toccatavorm eindigt virtuoos.
Miroirs bestaat uit vijf delen, die
Ravel ieder opdroeg aan een van
zijn vrienden. Minnaar speelt dit
werk vol nuances; soms wat di
rect, dan weer aarzelend en poë
tisch (Oiseaux tristes).
In Barque sur I'océan, waarin kabbe
lende golven en ook stormachtig
weer uitgebeeld moeten worden,
vertolkt Minnaar de verschillende
impressies verfijnd, soepel en hel
der. Na de virtuositeit in Alborado
del gracioso, klinkt La vallée des
doches dromerig en ingetogen. In
het gehele werk hadden de tegen
stellingen nog iets meer benadrukt
mogen worden.
www.hannesminnaar.com
