reizen, 4
FD
Pablo
De mensen hier hebben
geen recht op pensioen en
ïrijgen nooit een bonus
The sound of music - de musical
Zaterdag 5 november 2011
reizen@wegener.nl
024-3650360
Cowboy Pablo woont in een piepklein dorpje hoog
in de Andes. Ik noem hem cowboy vanwege zijn
prachtige hoed. Als je hem vraagt hoe hij de bevol
king uit zijn huurt zou willen omschrijven, komt hij met
twee woorden: humilde en trabajador, bescheiden en hard
werkend. Hij kijkt er een beetje verontschuldigend bij. Tja,
spannender kan hij het nu eenmaal niet maken. Geld is in
zijn omgeving nauwelijks in omloop. Men doet voorname
lijk aan ruilhandel. Een muurtje schilderen in het super
marktje en je krijgt wat melk en rijst. Onkruid wieden bij
de boer is goed voor een zakje aardappels. Wanneer dan
toch een familielid uit de stad zo goed is wat echt geld te
sturen, kunnen stenen worden gekocht om verder te bou
wen aan een huisje dat nooit afkomt. In dat huisje niets. Ge
scheurde plastic stoeltjes, een wrak bankje, keiharde bed
den met dunne matrasjes. Uiteraard een kruisbeeld aan de
muur en afbeeldingen van de heilige maagd, maar dat is,
naast de kalender van de kerk, dan ook de enige opsmuk.
Pablo heeft geen paard, maar wel een brommer. Daar is hij
heel trots op.-Het enige moment waarop zijn droevige blik
opklaart tot een voldane glimlach is het moment waarop
de motor aanslaat. Maar thuis in de keuken kijkt hij weer
peinzend naar de gestaag vallende regen.
Over het leven kan hij kort zijn. „Dat is hard meneer, kei
hard." Een bestaan op het platteland valt hier niet mee. Zijn
vrouw kwijtgeraakt op jonge leeftijd. En vorig jaar is zijn
jongste zoon gestorven door een bizar ongeluk. Het
was zijn oogappel. Met zachte stem spreekt hij over
zijn sardientje, zoals hij hem noemt, sardine. De
jongste, maar de meest veelbelovende. Bijna elektri
cien in de grote stad. Geëlektrocuteerd toen hij een
verkeerde draad vastpakte. Een sardientje van 17
jaar. Ach ja meneer, we moeten het accepteren, we
zijn maar eenvoudige mensen, humilde en trabaja
dor. God zal wel weten wat hij doet.
Ik ben snel vertederd, misschien wel ontroerd door
dit soort mensen. Humilde, maar trots. En zich sterk bewust
van het bestaan en de rol die zij daarin spelen. Bij het af
scheid druk ik Pablo een paar biljetjes in de hand. Tevreden
omdat ik het kan doen, beschaamd omdat het eigenlijk te
weinig is. Hij geeft de helft aan zijn dochter, voor in de
spaarpot. Van de rest zal Pablo benzine kopen, zo verklaart
hij plechtig, met zijn blik gericht op brommer.
Het is al laat en het daglicht dooft langzaam. We zullen in
het dorpje moeten overnachten. Het is te gevaarlijk om in
het donker de rimboe in te rijden. Pablo wil ons uitnodigen
om bij hem thuis te slapen, maar beseft dat het hem aan
bedden ontbreekt. Daarom wil hij voor ons een kamer in
het kleine hotelletje op het plein betalen. Kost 8 dollar,
weet ik. Dat wijzen we uiteraard van de hand. Of hij trou
wens nog even voor moet rijden om ons de weg naar het
dorp te wijzen? Verwonderd kijk ik hem aan. Het stortre
gent en dan op de brommer gaan zitten? Bovendien is er
maar één weg. Pablo toch, je kunt het ook overdrijven.
Natuurlijk, ook wij leven hier in barre tijden. Economische
crisis. Misschien wel een krimp van 3 procent. Dat wordt
sappelende de komende jaren. Zeker weten. Dus 3 procent
minder flatscreen, een paar procent goedkoper restaurantbe
zoek, iets afknibbelen van de autoaanschaf Als we dat maar
overleven. Maar elders op onze aarde is de pijn van de
krimp er altijd. De gepijnigden weten niet beter. Zij hebben
geen recht op pensioen, krijgen nooit bonussen, hebben
niets aan de miljarden die wij rustig laten verdampen. Ze
komen nooit langs 'af met recht op 200 gulden.
Vaak moet ik aan Pablo denken, vooral wanneer ik op de
betaalknop van de online winkel klik. Pablo met zijn droevi
ge ogen. Humilde en trabajador tot het einde. Ik kan nog
veel van hem leren.
Eindredactie:
Johan Bosveld
reizen@wegener.nl
Vormgeving:
Ben Vosseberg
Advertentieverkoop:
Wegener Media Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
De artikelen in deze bijlage komen
tot stand onder verantwoordelijk
heid van de redactie. Daarvoor
werkt zij soms samen met
reisorganisaties en verkeersbureaus.
De redactie behoudt echter de
volledige zeggenschap over de
redactionele inhoud.
De musical The sound of music van Richard Rodgers en Oscar Ham-
merstein II begon na een succesvolle start op Broadway in 1959 aan
een reis over de wereld, maar was nog nooit te zien in Salzburg, de
stad waar de echte familie Von Trapp vandaan komt. De musical is
nu thuis, zoals de Salzburgers zeggen. Sinds enkele weken staat de
Duitse versie in het Salzburger Landestheater. Wietske van Tonge
ren, een 30-jarig musicaltalent uit Dalfsen in Overijssel, speelt de rol
van Maria. Sinds haar opleiding aan het Tilburgse conservatorium
heeft Van Tongeren een succesvolle carrière in Oostenrijk en Duits
land.
De musical is in ieder geval tot juni 2012 te zien.
Kijk voor data, kaartverkoop en meer informatie op:
www.salzburger-landestheater.at
Het echte verhaal van de familie Von 'Irapp
Salzburg is een prachtige stad met veel barokke
architectuur. foto Marcha van Schijndel
In 1925 werd Maria, een aspirant-non in Salzburg, naar het huis van
weduwnaar en marinekapitein Georg von Trapp gestuurd om les te
geven aan een van zijn zeven kinderen. De lerares en de kapitein wer
den verliefd en trouwden. Ze kregen samen nog drie kinderen. In de
daaropvolgende jaren dertig verloor Von Trapp zijn familiekapitaal.
Door zijn kinderen te laten optreden, verdiende het gezin geld. In
1937 won het gezin de eerste prijs op de Salzburger Festspielè. Om
te ontkomen aan de nazi's, emigreerde de familie in 1938 naar Ame
rika. Het gezin bleef vele jaren toeren door de VS als de Von Trapp
family singers.
Het ware verhaal van de familie Von Trapp wordt vertelt in de inte
ressante expositie Die Trapp Familie, Realitat und 'Sound of Music' in
het Panoramamuseum aan de Residenzplatz in Salzburg. De exposi
tie toont aan de hand van interviews, geluidsopnames en originele,
objecten van de familie Von Trapp, een andere, nieuwe kijk op het
sterk geromantiseerde verhaal. De tentoonstelling is tot
3 november 2012 te bezoeken. Zie www.salzburgmuseum.at
