spectrum 8
S A S K I A N O O R T IS DE
Zeven
maar kon
niet eten. Ik k
Hun warrige
Geert zou w
en van
kon hij er niet
Maar het kon
disc,
r en weer t
Zaterdag 5 november 2011
Ze twijfelt, kijkt wat rond in de
lounge van het Amsterdamse
hotel, lepelt wat schuim van
haar cappuccino en zegt dan:
„Ik denk dat ik op een 7 zit"
De vraag was hoe hedonistisch Saskia
Noort zichzelf inschat op een schaal van 1
tot 10. „Ik ben 4aar ambivalent in. Ik kan
erg gemeten, maar er zijn grenzen aan
mijn genotzucht. Ik ben een controlfreak,
wil mezelf niet verliezen. Dat vind ik eng."
Ze is heel anders dan Dorien en Ellen, de
hoofdpersonen uit haar nieuwe thriller
Koorts, die samen naar Ibiza vliegen. Met
name voor Ellen telt alleen 11 op de hedo-
nismeschaal. Een van de vriendinnen ver
dwijnt op raadselachtige wijze op het ei
land. Wat volgt is een koortsachtige zoek
tocht van de ander over heel Ibiza. Over
een paar dagen ligt de thriller in de winkel.
In haar boek maakt de 44-jarige schrijfster
korte metten met de aanname dat je voor
een écht literair leven voortdurend in bibli
otheken moet rondhangen. Ze citeert
graag de Amerikaanse schrijver Roman
Payne, die meent dat je prima research
voor literatuur kunt doen in nachtclubs.
En vooral op Ibiza. Ze bezocht de clubs
voor dit boek allemaal: Pacha, Amnesia,
Space en vele andere. Ze huivert: „DC-10,
waar iedereen eindigt, is echt under
ground. Ik vond het er te heftig. Als je écht
in die wereld zit, merk je het niet. Maar als
je er als buitenstaander, redelijk energiek
en niet gedrogeerd, aankomt, zie je men
sen die 72 uur achter elkaar doorgaan met
feesten. Je kunt er zomaar ineens als die
Saskia Noort
schreef met Koorts
een nieuw boek.
Ze praat met
theaterbezoekers
over relaties en
seks en ziet haar
boeken bewerkt
tot film en toneel.
„Mijn naam wordt
niet meer iedere
keer genoemd als
het gaat om de
ondergang van
de literatuur."
door Peter Kuijt
foto Marcel Antonisse/GPD
meiden uit mijn boek in verzeild raken."
Het ultieme doel voor partytijgers op Ibi
za, zo weet Noort, is uitgenodigd worden
voor een exclusief villafeest. Een orgieach
tige bedoening, waar iedereen strak van pil
len en drank over elkaar heen krioelt. In
het boek wordt zo'n feest, met als thema
Eyes wide shut uit de gelijknamige film, be
schreven. „Ik was ooit op zo'n gelegen
heid. In eerste instantie dacht ik dat ik op
een filmset was. Gratis drank, gratis eten.
De punch moest je niet nemen, want die
was 'verrijkt' met extasy. De mensen die er
kwamen, waren allemaal figuren die op de
vlucht waren voor hun eigen verveling en
ongeluk. Toen ik dat zag, dacht ik: dit is de
ultieme thrillersetting."
De politie op Ibiza voert een zerotolerance-
beleid. Wie met een pilsje achter de kiezen
wordt aangehouden, is al het haasje. Maar
drank en drugs zijn in overvloed verkrijg
baar. Door het veelvuldige gebruik gebeu
ren er ook heel wat ongelukken op het ei
land. Noort: „Jaarlijks vallen er vijf, zes
mensen van balkons. Dat gegeven heb ik
ook gebruikt in mijn boek."
Maar Ibiza is niet uitsluitend Sodom en Go-
morra. Het Spaanse eiland heeft ook een
spirituele kant. „Je kunt er ontslakken, me
diteren, aan yoga doen. Dat maakt Ibiza
apart. Je kunt er ten onder gaan aan drank
en drags én terugkeren naar jezelf"
Ze blijft ver uit de buurt van pillen, snuif
poeder en andere geestverruimende mid
delen. „Ik ben er nieuwsgierig naar, maar
ook bang voor. Dus gebruiken doe ik niet.
Ik pleeg wel veel research, wil er alles over
lezen." Soms tot ergernis van haar kinde
ren van 16 en 18, de 'gevaarlijke leeftijd',
die regelmatig verzuchten: 'Mam, hou er
eens over op. Jij weet alles'. Berustend:
„Maar ooit komen ze ermee in aanraking.
Het is iets wat niet te vermijden is."
Ze komt zo'n vijfjaar regelmatig op Ibiza,
heeft een huis op een berg, een finca, een
eeuwenoude boerderij. Daar schreef ze in
afzondering Koorts. „Ik zit er echt afgele
gen. Als ik zin heb 's middags om twaalf
uur in bed te gaan liggen, dan doe ik dat.
Maar als ik 's nachts wil schrijven, kan dat
ook. Als ik eenmaal in zo'n flow zit, gaat
het schrijven ook goed. Dat is de kick."
Noort is de bestverkopende thrillerschrijf
ster van Nederland. Eind vorig jaar bereik
te ze de mijlpaal van twee miljoen verkoch
te exemplaren. Ze neemt altijd ruim de
tijd voor het schrijven van een boek. Haar
vorige, De verbouwing, verscheen begin
2009. Een contrast met ook goedverkopen-
de collega's Esther Verhoef, Simone van
der Vlugt en Loes den Hollander, die jaar
lijks minstens één, maar liever twee boe
ken uitbrengen. „Ik kan er niet twee per
jaar schrijven, dat lukt me gewoon niet.
Het idee voor een boek heeft tijd nodig
om in te dalen. Ik heb het daarnaast druk
met allerlei andere bezigheden, die ik ook
leuk vind. Ik heb net als Simone en Esther
kinderen, maar voed ze alleen op. Ook zij
ondervinden de last als ik ga schrijven. Ik
ben dan vaak afwezig, knorrig. Ben dan al
leen maar in mijn hoofd bezig met het ver
haal. Dat eist ook bij hen z'n tol. Er is bij
mij thuis geen man die hen opvangt."
