in Middelburg
uit 115
donderdag 27 oktober 2011
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Eerkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegenheden.
Prijs-kwaliteit
Klassiek Van der Valk eten: geen po
sitieve of negatieve uitschieters.
We betaalden iets meer dan tachtig
euro voor twee personen.
Bediening
Vriendelijk en efficiënt. We willen
voortaan wel graag meteen een
theezakje bij de thee.
Entourage
Sjiek en met allure, maar écht gezel
lig wil het niet worden.
Conclusie: Restaurant dat ondanks
verrassend uiterlijk alle Van der
Valk-verwachtingen waar maakt.
De clichés over Van der
Valk zijn al minstens
zo berucht als de ho
telketen zelf: de appel
moes met de rode kers, varkens
haas, wiener schnitzel, roestvrij
stalen bakjes en banana split
Zeeuwen op leeftijd kennen het
bedrijf voornamelijk van de
Wouwse Tol: een echt schnitzel
paradijs aan de A58, net voorbij
Bergen op Zoom, of liever: vlak
voor Zeeland, als je van vakan
tie terugkwam.
Met gedachten aan de Wouwse
Tol in je hoofd, valt je mond even
open als je Hotel Van der Valk
Middelburg binnenstapt. Je komt
binnen via een meterslange oprit
waar je als filmster met een limou
sine afgezet zou kunnen worden,
de lounge is mega, met een giganti
sche toonbank, een reusachtige,
kletterende waterpartij en een in
drukwekkende moderne glazen ge
vel. En alles is uitgevoerd in inter
nationaal hotel-bruingrijs, met
een paar flinke natuurlijke accen
ten: grote bossen herfstbloemen
en een tot iets abstracts gevloch
ten takkenbos boven de grote ba
lie.
Deze Van der Valk wordt gerund
door Martien van der Valk, horen
we later: een zoon van de uitbater
van de Wouwse Tol. „We willen
de huiskamer van Zeeland wor
den", zal hij na het eten zeggen.
Dat is dan wel een heel mime huis
kamer: in het restaurant zitten we
aan een tafel met iets te hoge stoe
len, waarop je niet met je voeten
op de grond kan. Het is een grote
zaal, met honderden zitplaatsen,
maar we krijgen toch niet het ge
voel dat we in een grote ruimte zit
ten. Aan het plafond hangt een in
drukwekkende, sjieke kroonluch
ter; op de vloer ligt stijlvol tapijt;
de tafels, met kunstleren stoelen
eraan, zijn gedekt met linnen in
naturelkleur. Het is allemaal bruin
en donker: best gezellig eigenlijk.
En het is nog vol ook: cursusmen
sen, een enkele zakenman - die ze
hier handig allemaal samen maar
een beetje apart aan een grote ta
fel zetten - en een gezin dat spelle
tjes doet na het eten.
De kaart staat vol met VanderValk-
klassiekers; we besluiten alle rem
men los te gooien. En dan is het
jammer als de beloofde balletjes
niet in je tomatensoep zitten. De
De ruime eetzaal bij Van der Valk Middelburg.
foto's Marcelle Davidse
helft van het hoofdgerecht staan;
we moeten tenslotte ook nog toet
jes proeven. De tiramisu met aard
beien bevalt niet zo: „Alsof ik slag
room eet in Frankrijk, zonder sui
ker", klinkt het. De coupe is ge
vuld met mascarpone, koekjes,
aardbeien en drank: en dat wil sa
men niet echt een gerecht worden.
Mijn meringue - eiwitschuim - is
lekker, de bramen en de frambo
zen erbij zijn heerlijk, maar ook
van het toetje moet ik de helft la
ten staan...
Hotel Van der Valk Middelburg,
Paukenweg 3, 4337 WH Middelburg.
0118 44 25 25. Elke dag open van
12.00 tot 22.00 uur, vrijdag en
zaterdag live-cooking, met een buffet.
www.hotelmiddelburg.com
aan voor een pizza: het is een
waanzinnig groot bord vol met
dun gesneden vlees bedekt met
garnituur: gedroogde tomaten, ge
raspte kaas en een rolletje blader
deeg op een groene berg.. „Die
drie ons rucola had voor mij niet
gehoeven", moppert mijn tafelge-
note. Echt jammer is dat het vlees
is bespoten met streepjes mayonai
se, in plaats van de beloofde balsa-
mico. Het brood dat we erbij krij
gen is prima: vooraf van dat breek-
brood dat ter plaatse is afgebakken
en bij het voorgerecht driehoekjes
toast van wit brood.
En inderdaad: mijn schnitzel - op
Weense wijze - is het klapstuk:
een stuk vlees van bijna dertig cen
timeter lang, compleet met een
schijfje citroen en een ansjovisje.
In Oostenrijk had ik ooit de perfec
te Wiener Schnitzel: flinterdun en
reuze knapperig. Sindsdien durf ik
het gerecht eigenlijk niet meer te
bestellen: de teleurstelling is gega
randeerd. De schnitzel van Van
der Valk is toch lang niet de slecht
ste die ik in Nederland ooit at, al
had het vlees platter geslagen moe
ten worden en had het korstje kro
kanter gekund. Het is vooral veel:
dit is manneneten, stellen we vast.
Ook de varkenshaas van mijn ge
zelschap schatten we op meer dan
twee ons. Het vlees is gegratineerd
met een plak brie en ligt in zware
notenroomsaus met een handje
walnoten. De witlof is tot onze
spijt zoet gecatameliseerd. We krij
gen er nog friet, gebakken aardap
pelen en broccoli met kaassaus bij.
Het kan niet anders: we laten de
Café
Restaurant "polskin"
Solskin... dat is genieten van elk moment
Boulevard Banken 58, 4382 AC Vlissingen.
Telefoon (0118) 417 350. Fax (0118) 440 072
www.solskin.nl
soep is verder prima: zo'n Holland
se iets gezoete tomatensoep. Met
een scheutje room en wat basili
cum erin. Mijn gezelschap eet car
paccio, het gerecht dat inmiddels
verworden is tot wat de garnalen-
cocktail in de jaren zeventig was.
Heel even zien we de carpaccio
Varkenshaas, gegratineerd met brie.
