Kunst die het
io uit
selectie
donderdag 27 oktober 2011
Een middag Veere is pas
echt compleet met een
bezoek aan Museum De
Schotse Huizen. In de
twee laatgotische koopmanshui
zen aan de Kaai in Veere is naast
de stijlkamers, porselein, de
scheepsmodellen en de kleder
drachten altijd een goede ten
toonstelling te zien met beelden
de kunst die iets van doen heeft
met het stadje.
Nico Out gaat elke week op
zoek naar het beste wat
Zeeland op het gebied van
beeldende kunst
te bieden heeft.
Ton Lamper
Ton Lamper maakt grote kleuret
sen die hij uit talloze losse onder
delen opbouwt. In zijn linosneden
beperkt hij zich tot zwart en wit,
maar toont zich ook daarin een
meester in het scheppen van uitge
balanceerde bladen. Ook met o.a.
Els van Baarle en Marleen Breen.
T/m 29/10. De Osseberg, Singelweg
11, Grijpskerke. Finissage 29/10 14.30
uur, met o.a. Hans Dingemanse,
gedichten n.a.v. het werk.
Jan Toorop
Jan Toorop is de spil van de exposi
tie Nieuw Licht!, die in meer dan
honderd kleine en grote werken
toont de artistieke ontwikkelingen
toont in de kunstenaarskolonies
Katwijk, Bergen en Domburg. Er
ontstond een rijkgeschakeerde taal
waarin kunstenaars ervaringen
konden verbeelden die eerder niet
of nauwelijks te vangen waren.
T/m 6/11. Marie Tak van Poortvliet
Museum, Ooststraat 10a, Domburg.
Wilfried Vandenhove
Wilfried Vandenhove fotografeer
de in Mexico het leven van straat
kinderen. In A beautiful noise
zoekt hij naar de context voor de
harde maatschappij die mensen
het recht ontzegt mens te zijn. De
prachtige beelden bevatten een on
derhuidse spanning die blootlegt
wat zich achter de schijn van de
werkelijkheid bevindt.
T/m 13/11 Freemen Gallery,
Marktstraat 11, Aardenburg.
Paul/Menno de Nooijer
Paul en Menno de Nooijer trans
formeren de werkelijkheid tot dra
gers van betekenissen. Daarin ko
men heden en verleden, vakman
schap en verbeelding samen. In ne
gen foto's geven zij hun visie op
de vrouw als muze: een mix van
schoonheid, natuur, cultuur en
vergankelijkheid. Soms puur, soms
digitaal bewerkt, maar altijd per
fect uitgevoerd.
T/m 15/11. Rechtbank Middelburg.
zontaal-verticaal domineert. Kunst
en natuur ontmoeten elkaar op ba
sis van gelijkwaardigheid. Mes or
dent zijn doeken zoals de boer en
de planoloog de ruimte. Door een
geraffineerd kleurgebruik en dito
compositie weet hij elk schilderij
spannend te maken. De aquarellen
van Wim Vaarzon Morel (1931)
zijn pure uitingen van plein air
schilderkunst. Hij weet snel en
raak de hoofdlijnen van zijn onder
werp te treffen en daarbij vorm,
kleur en licht in essentie te raken.
Zijn litho's hebben kracht door de
vrijheid waarmee hij lithografi
sche krijt en inkt hanteert. Vegen,
lijnen en vlekken roepen in
zwart-wit de verdwenen wereld
op van de dijkenbouwers en droog-
leggers uit de jaren vijftig van de
vorige eeuw.
Wim Vaarzon Morel bracht een
groot deel van zijn jeugd in Veere
door, Mira Peters woont er sinds
1996. Het stadje en de omgeving
zijn haar favoriete onderwerpen.
Haar aanpak is verwant met die
van Ten Hoopen, maar Peters schil
dert wat losser. Bij haar is het uit
zicht op de Kaai, met de huizen
en de boten vooral aanleiding
voor een opgewekt lijn- en kleu
renspel.
Van alle schilders is Monica
Rotgans (1951) het meest
exotisch georiënteerd.
Spanje en vooral de kracht van de
stier vormen een belangrijke inspi
ratiebron en zijn tevens aanleiding
voor haar onderzoek naar kleur.
Zij vertaalt de oude grotschilderin
gen van Altamira naar eigen beel
den waarin de kracht van het dier
wordt opgeroepen in elementaire
vormen, omgeven door gepassio
neerd rood-oranje, Haar gericht
heid op kleur komt ook tot uiting
in twee rijk geschakeerde, panora
mische zeelandschappen.
Het gezelschap telt twee beeldhou
wers, die elkaar mooi aanvullen.
Karin Beek (1948) toont een scala
aan figuren. Een meisje dat met
een handdoek om zich heen naar
de zee lijkt te kijken of een naakt
dat als in een droom meereist op
de rug van een dolfijn, maar ook
een trotse kat en een krachtig
werkpaard. Altijd gaat ze uit van
volumes en rondingen met een le
vendige textuur die voortkomt uit
haar werkwijze. De personages en
Unter Uns
Unter Uns is een expositie van Cor
nelia Brintzinger, Tim Ernst en Re
becca Thomas, die door gastcura-
tor Nicole Bianchet zijn geselec
teerd. Na twee eerdere afleverin
gen weer een spannende presenta
tie in installatievorm die met het
dagelijks leven als startpunt de
grenzen van kunst, verbeelding op
het scherp van de snede verkent.
T/m 30/10. Kunstruimte deWillem3,
Oranjestraat 4, Vlissingen.
Voor en vlak na de Tweede We
reldoorlog was Veere erg in trek
bij kunstenaars. Joost Bakker van
galerie De Vier Gemeten uit Mid
delburg stelt de exposities samen.
Een mooie symbiose van private
en publieke samenwerking. Hij
bracht acht kunstenaars samen die
iets hebben met Veere en Zeeland
én aan de Rijksacademie in Am
sterdam studeerden. Daarmee zijn
ze meteen te plaatsen: vakman
schap en oriëntatie op de klas-
siek-modeme traditie zijn gemeen
schappelijke kenmerken.
Puur schilderplezier zie je terug in
het werk van Onno Boerwinkel
(1950) en Paul Hugo ten Hoopen
(1927). Boerwinkel weet pastelkrijt
op meesterlijke wijze te gebruiken.
Door lagen over elkaar heen te zet
ten, te krassen en ook houtskool
te gebruiken geeft hij zijn kleine ta
fereeltjes een grote uitdrukkings
kracht mee.
Zijn aanpak raakt misschien wel
het meest aan de in de open lucht
geschilderde strandtaferelen Eugè-
ne Boudin, voorloper van de im
pressionisten. Bij Boerwinkel vind
je het strand ook terug, onder
meer in het schitterende Zon en
wind, twee jongens op een strand-
trap. Kunsthistorisch een anachro
nisme, maar wat geeft het als je zo
weergaloos het oog weet te verlei
den en wat terloops is onvergete
lijk kunt maken?
Paul Hugo ten Hoopen oriënteert
zich op de vroeg-modernen. Hij
wil 'muziek voor het oog' maken
zoals ook Matisse, die aan het be
gin van de 20e eeuw de beeldende
kunst verfriste door zijn vrije
kleur- en lijngebruik. Ten Hoopen
schildert bijvoorbeeld in felle kleu
ren de Kanaalbrug Middelburg van
bovenaf gezien, met als vondst en
kele aan zeilen ontleende vormen.
Hij toont ook stillevens en interi
eurs die hij tot hoofdlijnen terug
heeft gebracht zodat zich een puur
visueel spel ontvouwt.
Het werk van Antoine Mes
(1927) is verder verwijderd
van de academische tradi
tie." Hij vereenvoudigt het land
schap tot enkele vlakken en lijnen
waarin vooral de tegenstelling hori
dieren van Beek stralen een blij en
krachtig levensgevoel uit, net zoals
de vrouwen van Maillol, die wel
eens een inspirator zou kunnen
zijn.
Thijl Wijdeveld (1943) ten slotte
maakt soms gesloten figuren die
hij glad afwerkt, maar hij bouwt
ook gestalten op uit losse repen en
balkjes die hij later in brons afgiet.
Technisch knap en zeer expressief,
abstract en figuratief tegelijk. Vaak
zijn het paren. Ze staan, lopen,
dansen of verrichten acrobatische
toeren. Kortom kunst die het le
ven viert...
Amsterdam-Veere, t/m 6/11 in
Museum 'De Schotse Huizen', Kaai
25-27, Veere.
Geopend: dagelijks van 13.00 tot
17.00 uur.
Onno Boerwinkel, Frietkot.
