spectrum 4
l.|
5
5
Aan de randen van Saeftinghe
Beleef het cultuurlandschap
i
-=
gif
Zaterdag 22 oktober 2011
|||S
S {2
a1
Si ro
Twee net geringde buidelmeesjes.
Een grote zilverreiger is neergestreken tussen de wintertarwe. foto Chiel Jacobusse Portretje van een buidelmees.
In de buurt van het Land van Saeftinghe kom je al
leen als je er speciaal moet wezen. Zeker sinds de
tijd dat de veerdienst van Kruiningen naar Perkpol-
der is opgeheven, is het helemaal een uithoek. Maar
wel één die voor een natuurliefhebber altijd iets bijzon
ders te bieden heeft.
Zo ook weer afgelopen donderdag. De dag was druile
rig en mistig begonnen, maar toen we bij het Verdron
ken Land aankwamen was er een stralend zonnetje.
Rijdend langs de zeedijk bij Emmadorp valt het altijd
weer op hoeveel roofvogels deze omgeving telt.
Kiekendieven bijvoorbeeld kom je het hele jaar door te
gen. Bruine vooral in het zomerhalfjaar en in de winter
naast de nodige bruine kiekendieven vooral ook veel
blauwe.
Een paar weken geleden zag ik een kiekendief bij de
Hedwigepolder, met een grote, donkerbruine prooi tus
sen de poten. Dichterbij gekomen zagen we dat het een
halfwas bunzing betrof, die door de kiekendief gesla
gen was. Het valt altijd weer op hoeveel zoogdieren
door kiekendieven worden gevangen: muizen, woelrat
ten en jonge konijnen, maar ook een wezel en zelfs dus
een bunzing zijn nu en dan de klos.
Ook deze morgen zijn de kiekendieven present. Naast
me, boven de wegsloot, vliegt een blauwe kiekendief in
vrouwkleed, die in de sloot zijn jachtterrein ziet Vele
tientallen meters vliegt de kiekendief gelijk op met
mijn auto en dat geeft prachtig alle gelegenheid om de
fraai getekende rug en vleugels goed te bekijken.
Maar na een flauwe bocht in de weg vliegt ineens een
grote witte vogel op uit de sloot. Het is een grote zilver
reiger die kennelijk geschrokken is van de aanvliegen
de kiekendief. De vogel strijkt nog geen vijftig meter
verderop neer op een wintergraanakker en laat zich
mooi bekijken.
De blauwe kiekendief is net zo goed geschrokken, want
die buigt af en vliegt vlak voor mijn auto, met een boog
de zeedijk over. Jachtmogelijkheden genoeg daar op de
meer dan dertig vierkante kilometer schor!
Boven de akker vliegt nu een buizerd, die pesterig ach
terna gezeten wordt door een groep kauwtjes en een
paar eksters. Het zijn een beetje voedselconcurrenten,
want de buizerden aan de rand van het Verdronken
land hoeven nauwelijks te jagen. Iemand heeft eens uit
gerekend dat er in het vogelrijke Land van Saeftinghe
zoveel vogels verblijven dat er dagelijks enkele tiental
len moeten doodgaan door natuurlijke oorzaken. Dode
vogels worden door het vloedwater meegevoerd naar
het vloedmerk en daar is dus voor aaseters als buizer
den, eksters en kraaien altijd wel iets te bikken.
Over een lengte van vijf kilometer zeedijk komen we
nog twee buizerden en een bruine kiekendief tegen
naast de nodige andere vogels. Als vogelaar kom je hier
altijd weer ogen tekort.
Dan gaat de telefoon. Alex meldt dat de ringers drie bui
delmezen gevangen hebben.
Dat is echt een buitenkansje. Ik heb nog maar een paar
keer in mijn leven buidelmezen gezien, dus zet ik met
een koers naar het ringstation om de vogels te bewon
deren.
De ringers (Koos en Jos deze morgen) vangen met eni
ge regelmaat buidelmezen, maar ook voor hen is het de
eerste keer dat ze er drie tegelijk hebben.
De vogels worden gewogen, geringd en daarna snel
weer vrij gelaten.
Ze verdwijnen in de oneindigheid van het Verdronken
Land.
Maar niet voordat ze eventjes met de camera vereeu
wigd zijn.
J3
c
ea co
sSBaHIBBBBBR
Wandel, fiets of ga hardlo
pen. De loop voor het
landschap georganiseerd
door Landschapsbeheer
kreeg een grote spontane bijval van ve
len die het cultuurlandschap in Zee
land een warm hart toedragen.
Vijftig meter lint vol kaarten met fo
to's van knoestige knotbomen, schitte
rende streekeigen erven, opgeknapte
bakkeetjes en sfeervolle bomenlanen,
vielen de gedeputeerde Sjoerd Heij-
ning ten deel. De inzenders van de
kaarten maakten zo zichtbaar wat ze
waardevol vinden aan het cultuurland
schap in Zeeland en wat ze willen be
houden.
Voor behoud is beheer noodzakelijk.
Een beeldende uitspraak bij de foto's:
„Mensen leren het landschap en zijn
verleden pas kennen door er een con
crete bijdrage aan te leveren."
Meer dan honderd mensen juichten de
lopers toe op het Abdijplein.
Luud Persijn, zelf al dertig jaar vrijwilli
ger in het landschap was erbij: „We
zijn hier naar toe gekomen, want we
vinden het onderhoud aan het land
schap in Zeeland nodig.
Landschapsbeheer Zeeland is aanja
ger voor duizenden vrijwilligers.
Met weinig geld zetten ze veel vrijwilli
gers aan het werk. Dat wat in tiental
len jaren is opgebouwd in het land
schap, kan zomaar in duigen vallen als
dit werk in het landschap stopt. Knot
bomen, drinkputten, hakhoutbosjes,
wandelpaden, cultureel erfgoed; onder
houd ervan is gewoon nodig!"
Wie mee wil beleven hoe het is om sa
men bezig te zijn in het landschap is
heel welkom op de natuurwerkdag op
zaterdag 5 november. Aanmelden kan
via www.natuurwerkdag.nl
I
'if- v
||p#^ 1 <-j *jfl§ "x L 7 -
I- -_J
De loop voor het landschap, georganiseerd door Landschapsbeheer.
foto Sylvia Tuinder
