ioluit
Er zit ook liefde
selectie
donderdag 20 oktober 2011
Nico Out gaat elke week op
zoek naar het beste wat
Zeeland op het gebied van
beeldende kunst
te bieden heeft.
Atie de Visser
Atie de Visser verbeeldt haar ver
wondering over de natuur in land
schappelijke composities. Daarin
gaan soms dieren hun gang. In an
der werk zijn de sporen van men
selijk ingrijpen zichtbaar. Maar
meestal zijn haar kleine doeken
vervuld van een ingehouden har
monie.
T/m 1/11: Woonzorgcentrum Ter
Reede, Vredehoflaan 3 70, Vlissingen.
Dagelijks 9.00 - 21.00 uur.
Metten Koornstra
Metten Koornstra (1912-1978) was
één van de kunstenaars die de Ne
derlandse grafiek na de Tweede
Wereldoorlog bepaalde. Hij maak
te dromerige litho's van verstilde
landschappen en rake prenten van
mensen. Bij het grote publiek was
Koornstra bekend als versierder
van het jaarlijkse Boekenbal.
T/m 10/11Galerie Galerij, Pontes
Pieter Zeeman, Hatfieldpark 2,
Zierikzee. Schooldagen 9-16 uur.
Neeltje Meerman
Neeltje Meerman ervaart de
schoonheid van de bedreigde na
tuur. Daardoor geïnspireerd schil
dert zij fantastische, soms surrea
listische voorstellingen. In krachti
ge, maar nooit harde vormen en
kleuren roept zij geheimzinnige
werelden op.
T/m 13/11: Galerie het Moment,
Poststraat 28-30, Zierikzee. Wo. t/m
za. 11.00-17.00 uur, Ie zo. v/d maand
en op afspraak.
Coccie van Duijn
Coccie van Duijn verbindt in haar
linosneden en keramiek via woord
spelingen de mensenwereld met
die van de dieren. Het is een vrolij
ke, gekleurde wereld waarin de fan
tasie hoogtij viert zodat mossels
een conversatie beginnen en een
pelikaan terechtkomt in een culi
naire hemel.
T/m 25/11: Pand 3, Centsebreedstraat
3, Philippine. Do. en vr. 13.00 -16.30
uur en op afspraak.
Drie schilders deze
week, elk met een ei
gen verhaal. Eén van
nog geen dertig en
twee tachtigers. Waarbij opvalt
dat de ouderen blijk geven van
een heel wat opgewekter visie
dan hun jongere collega.
Frederic Nguy (1982) schildert
vooral vereenvoudigde landschap
pen, staketselachtige bouwwerken,
silo's, de banlieu. Hij werkt in een
vervreemdende, ingetogen kleur
stelling waardoor zijn werken zich
tegen de toeschouwer lijken te ver
weren. Nguy tast de werkelijkheid
af en beperkt zich tot de essentie:
vlakken vormen voorstellingen.
Door de vaak vale kleuren en de
zoekende schildertrant verliest de
geometrische architectuur zijn
hardheid. Daarbij spreekt het ont
breken van direct licht ook een
rol. Door de afwezigheid van men
sen en sporen van leven is het als
of een onzichtbare ramp iedereen
heeft doen vertrekken. Het licht
lijkt uit de doeken weggezogen, de
tijd staat stil en je weet niet of en
zo ja wat er te gebeuren staat.
Toch is er geen sprake van dramati
sche dreiging. Er zit ook liefde in
het aftasten en het tere materiaal
gebruik. Nguy tast niet alleen zijn
onderwerp af, hij doet hetzelfde
met het oppervlak van het linnen
en de kleurvlekken die hij aan
brengt: soms dekkend soms trans
parant en zelfs druipend. Een
reeks figuren op de rug gezien ver
sterken zijn verhaal van ingekeerd
heid, de onmogelijkheid de reali
teit te doorgronden dat door zijn
werk is geweven. Een sombere
Edward Hopper zonder opsmuk
zou je Nguy kunnen noemen.
Over Nguy is weinig meer bekend
dan dat hij geboren is in Indonesië
en in Lille (Fr.) woont. Of dat aan
de basis ligt van zijn melancholie?
Ik vind trouwens de aan restaura
tie toe zijnde kerk niet het perfec
te decor voor het delicate werk
van Nguy.
Kees van der Vossen (1927)
was tekenleraar aan de
Rijks HBS in Middelburg.
Hij gebruikt aluminium panelen
als ondergrond en het paletmes
om zijn acrylverf op te zetten. De
schilderijen zijn zo rond de meter
en ogen vitaal, alsof ze snel zijn op
heeft gevonden en iets toevoegt
aan de moderne traditie waaruit
hij voortkomt.
Waar Van der Vossen de werkelijk
heid overstijgt, wordt die in in han
den van ex-Rotterdammer Leo de
long (1931) een feest. Hij wordt de
ze week tachtig en is in staat om
sprankelend zijn verwondering
over het dagelijks leven om te zet
ten in visuele verrassingen. Ook
De Jong laat zich leiden door wat
hij onderweg tegenkomt. Meestal
is er eerst de ondergrond: verf, los
jes opgebracht of stevig geborsteld,
of een stuk krantenpapier. Dan ko
men er beelden. Koppen of gestal
ten in rake, expressieve lijnen.
Mensen die de hond uitla
ten, een praatje maken,
wandelen door een win
kelstraat of wielrennen. Associa
ties en herinneringen. Vaak verge
zeld van een kreet of korte tekst,
in vlot handschrift of in druklet
ters. De woorden completeren de
beelden, zijn een commentaar,
een vraag of kunnen een uitspraak
zijn van wie wordt voorgesteld.
Het kan ook zijn dat De long door
gaat op woorden die hij in de kran
tenondergrond ziet en foto's, stuk
ken karton of andere materialen
in de compositie verwerkt. Dat
speelt vooral in de kleinere wer
ken, van 40 bij 40 cm bijvoor
beeld, of in de hele kleine die hij
met tientallen andere in één grote
collage samenbrengt. Door de com
binatie van spontaniteit en gewor
teld zijn in het alledaagse is zijn
oeuvre verwant met de informele
kunst, met Cobra, pop art en de
art brut van Dubuffet, Hij heeft
daarin zijn eigen plek. De )ong zet
fantasie tegenover zekerheid, ver
rassing tegenover voorspelbaar
heid, de waarde van het waardelo
ze tegenover de hang naar het ma
teriële. Inspirerend.
Frédéric Nguy: Lutherse kerk,
Molenstraat 28, Croede. T/m 30/10.
Wo. t/m zo. 14.00 - 17.00 uur.
Kees van der Vossen: Kunstuitleen De
Bevelanden, Museumcafé, Singelstraat
13, Goes. T/m 15/11. Ma. t/m vr.
11.00 en zo. 12.00 - 16.00 uur.
Leo de long: permanent op afspraak,
Wolstraat 80, Axel. T/m 22/10 ook
van 14.00 - 17.00 uur. Zondag 23/10,
verjaardagsfeest/ kunstveiling v/a 14
uur. Meer info: www.leodejong.nl
Zomeratelier CBK
Tijdens het zomeratelier van CBK
Zeeland gingen zeven jonge kun
stenaars de dialoog aan met Mon
driaan. Soms staat zijn ideeënwe
reld centraal, soms zijn beeldtaal.
Dus is er werk dat de spanning tus
sen werkelijkheid en ideaal be
licht, werk dat de ruimte (kleurig)
bespeelt, en werk dat één en ander
combineert.
T/m 21/10: CBK Zeeland, Balans 17,
Middelburg. Ma. t/m vr. 9-17 uur.
gezet. Dat is echter niet het geval.
Van der Vossen zoekt bedacht
zaam naar evenwicht tussen vorm,
kleur en verfveeg en weet van tevo
ren zelfs niet waar het schilderij
hem heenleidt. De meestal land
schappelijke compositie ontstaat al
werkend. Het mooie van zijn klei
ne oeuvre is de balans tussen alle
mogelijke elementen: beweging en
stilstand, moment en eeuwigheid,
figuratie en abstractie, openheid
en geslotenheid, zoeken en vin
den. Zijn schilderijen zijn reflec
ties op de zichtbare wereld, maar
ook metaforen voor de zoektocht
door het leven, de principes die je
daarbij kunt hanteren en de erva
ringen die je onderweg opdoet.
Van der Vossen werkt ook met
tempera op papier. Zijn gouaches
zijn ritmische composities, kleine
abstracte vorm-, kleur- en verf-
avonturen, die steeds andere aspec
ten van het schilderkunstige me
tier belichten. Soms dansen lijnen
de tango met organische vormen
en in andere gevallen rijgen vlek
ken zich aaneen tot een klein ta
pijt van verf waarin onverwacht
spannende dissonanten verschij
nen. Van der Vossen zet de
schoonheid van kunst naast die
van de natuur, hij imiteert niet,
maar creëert. Het resultaat is ijzer-
sterke muziek voor het oog. Zijn
aanpak wortelt in die van tachis-
ten en de abstracte expressionisti
sche schilders uit de jaren '50.
Denk aan De Staël en Willem De
Kooning. Het bijzondere van Van
der Vossen is dat hij een eigen weg
Leo de Jong: Manos
