4l Sailors lïwi Brumisse dinsdag 11 oktober 2011 In de nieuwe jachthaven van Bruinisse is sinds mei vorig jaar café-restaurant Sailors Inn gevestigd. Typisch een restaurant waar je met de kinderen op zondagmiddag binnenvalt om te eten. Of om met een groepje vrienden rond de open haard te zitten na een dagje op het water. Maar je kan hier ook terecht voor een goed diner. Op de bovenverdieping. Daar is restau rant De Etage met uitzicht op het water van het schitterende Grevelingenmeer. Het is een prachtige zon nige dag, mooi weer om te varen. Toch is het stil op het water. De vakanties zijn voorbij en de herfst kondigt zich aan. De tou wen van de zeilen klapperen tegen de masten. Het water klotst zachtjes tegen de kademuur. Goed weer voor een terrasje. Even genieten van de nazomer. Zo denken meer bezoekers aan de jachthaven erover en bij Sailors Inn zijn een paar tafeltjes al bezet. Het café restaurant ligt op het uiterste puntje van de havenkade. Vanaf het grote parkeerterrein is het niet eens te zien. „Je moet het echt weten te vinden. Als je met je boot in de jachthaven ligt of toeval ligerwijs het terrein oploopt zie je het", zegt uitbater Ben Verloo. „Anders kom je hier niet zo gauw." Het gesprek gaat al snel over het biologische vlees op de kaart, de streekgebonden groenten, maar ook over het management, de investe ringen die worden gedaan en hoe Ben met thema-avonden ook in de naderende winter Sailors Inn meer bekendheid wil geven. Dat laatste is uitbesteed aan zijn dochters die daar de vrije hand in krijgen. Beiden zitten in de zaak. Iris (26) neemt de brasserie op de begane grond voor haar rekening. Hier is plaats voor tachtig personen. Boven in het intieme restaurant De Etage ontvangt Fleur (22) de gasten. Dit deel is een stuk kleiner; ruim dertig gasten kunnen hier aanschuiven. Als Fleur later mee de trap oploopt, wijst ze haar vader er nadrukkelijk op om het verschil tussen de twee restaurants uit te leggen. Onnodig, want in tegenstelling tot beneden ligt hier wit lin nen op de tafels, fonkelt het kristal en blinkt het bestek. De zorgvuldig gekozen dieproze bloemen in fijne vaasjes passen precies bij de met paarse stofbeklede stoelen. Het amuse bestek ligt klaar voor gebruik. Voor De Etage bereidt chef Marco Verspeten gerechten met streekgebonden producten. Variërend van Oosterscheldekreeft tot tournedos van biologi sche runderen. Iedereen die aan een van deze tafels aanschuift om te dineren, heeft prachtig uitzicht over het water, de jachthaven en het naastgelegen drijvende terras. Dit is duidelijk de kracht van De Etage. Het hele pand oogt zowel binnen als buiten eenvoudig, maar praktisch. Aan de sterke lijnen en bijzondere kleurencombinaties van het interieur is de hand van interieurarchi tect Kees Marcelis uit Arnhem te herkennen. Knaloranje, rood en paars zijn gecombineerd met zwart leisteen en hout. De sfeer is warm en de uitstraling luxueus. Het plafond in het voorste deel van het benedenrestaurant is uit zonderlijk hoog. Voor de witte bar staan hoge barkrukken met een lage leuning. Rondom de zwarte ronde tafels goed zittende, paarse stoelen. „Het was de bedoeling op deze stoelen dezelfde stof te nemen als in De Etage, maar dat liet het budget niet toe", zegt Ben. Toch is deze makkelijk afneembare stof een goed alter natief. De bekleding glanst als luxe satijn en verzacht het harde zwart van de tafels en het donkere maar sjieke leisteen op de vloer. Vijf enorme met zwart fluweel beklede lampen verlichten de bar. Het zijn aandacht strekkers en volgens Ben had hij ze allemaal al kunnen verkopen. De paarse en feloranje ban ken fleuren de donkere open haard op. Om het ergste zonlicht tegen te houden, hangen voor de minstens zes meter hoge ramen grijsbeige gordijnen. Verderop hangt een foto-expositie van na tuurfotograaf Ben van Aken. De frisse, heldere foto's komen goed tot hun recht boven de grijsbeige wandbank waarvan de leuning tot halverwege de muur reikt. Ben, die zelf van grenen en antiek houdt, gaf de interieurarchitect de vrije hand. „Die heeft er verstand van. Er zit ook een filosofie achter." Hij wijst op een soort eiland middenin het achterste deel van het benedenrestaurant. De eenvoudige keukentafels en -stoelen lijken in niets op de paarse stoelen. Ze zijn van hout en knaloranje. „De uitleg van Kees is als volgt. Hier komen veel gezinnen, dan kan je geen dure stoffen meubilair gebruiken. Kinderen komen meteen op het rood en oranje af Men sen die aan de boot werken en in hun werk- kleren komen eten, gaan ook op die stoelen zitten. En warempel, het werkt." Elian van't Westeinde

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 62