4l
Sailors lïwi Brumisse
dinsdag 11 oktober 2011
In de nieuwe jachthaven van Bruinisse is sinds mei vorig jaar
café-restaurant Sailors Inn gevestigd. Typisch een restaurant
waar je met de kinderen op zondagmiddag binnenvalt om te
eten. Of om met een groepje vrienden rond de open haard te
zitten na een dagje op het water. Maar je kan hier ook terecht
voor een goed diner. Op de bovenverdieping. Daar is restau
rant De Etage met uitzicht op het water van het schitterende
Grevelingenmeer.
Het is een prachtige zon
nige dag, mooi weer om te
varen. Toch is het stil op
het water. De vakanties
zijn voorbij en de herfst
kondigt zich aan. De tou
wen van de zeilen klapperen tegen de masten.
Het water klotst zachtjes tegen de kademuur.
Goed weer voor een terrasje. Even genieten
van de nazomer. Zo denken meer bezoekers
aan de jachthaven erover en bij Sailors Inn zijn
een paar tafeltjes al bezet. Het café restaurant
ligt op het uiterste puntje van de havenkade.
Vanaf het grote parkeerterrein is het niet eens
te zien. „Je moet het echt weten te vinden. Als
je met je boot in de jachthaven ligt of toeval
ligerwijs het terrein oploopt zie je het", zegt
uitbater Ben Verloo. „Anders kom je hier niet
zo gauw."
Het gesprek gaat al snel over het biologische
vlees op de kaart, de streekgebonden groenten,
maar ook over het management, de investe
ringen die worden gedaan en hoe Ben met
thema-avonden ook in de naderende winter
Sailors Inn meer bekendheid wil geven. Dat
laatste is uitbesteed aan zijn dochters die
daar de vrije hand in krijgen. Beiden zitten
in de zaak. Iris (26) neemt de brasserie op de
begane grond voor haar rekening. Hier is plaats
voor tachtig personen. Boven in het intieme
restaurant De Etage ontvangt Fleur (22) de
gasten. Dit deel is een stuk kleiner; ruim dertig
gasten kunnen hier aanschuiven. Als Fleur
later mee de trap oploopt, wijst ze haar vader
er nadrukkelijk op om het verschil tussen de
twee restaurants uit te leggen. Onnodig, want
in tegenstelling tot beneden ligt hier wit lin
nen op de tafels, fonkelt het kristal en blinkt
het bestek. De zorgvuldig gekozen dieproze
bloemen in fijne vaasjes passen precies bij de
met paarse stofbeklede stoelen. Het amuse
bestek ligt klaar voor gebruik. Voor De Etage
bereidt chef Marco Verspeten gerechten met
streekgebonden producten. Variërend van
Oosterscheldekreeft tot tournedos van biologi
sche runderen. Iedereen die aan een van deze
tafels aanschuift om te dineren, heeft prachtig
uitzicht over het water, de jachthaven en het
naastgelegen drijvende terras. Dit is duidelijk
de kracht van De Etage.
Het hele pand oogt zowel binnen als buiten
eenvoudig, maar praktisch. Aan de sterke
lijnen en bijzondere kleurencombinaties van
het interieur is de hand van interieurarchi
tect Kees Marcelis uit Arnhem te herkennen.
Knaloranje, rood en paars zijn gecombineerd
met zwart leisteen en hout. De sfeer is warm
en de uitstraling luxueus. Het plafond in het
voorste deel van het benedenrestaurant is uit
zonderlijk hoog. Voor de witte bar staan hoge
barkrukken met een lage leuning. Rondom
de zwarte ronde tafels goed zittende, paarse
stoelen. „Het was de bedoeling op deze stoelen
dezelfde stof te nemen als in De Etage, maar
dat liet het budget niet toe", zegt Ben. Toch is
deze makkelijk afneembare stof een goed alter
natief. De bekleding glanst als luxe satijn en
verzacht het harde zwart van de tafels en het
donkere maar sjieke leisteen op de vloer.
Vijf enorme met zwart fluweel beklede
lampen verlichten de bar. Het zijn aandacht
strekkers en volgens Ben had hij ze allemaal al
kunnen verkopen. De paarse en feloranje ban
ken fleuren de donkere open haard op. Om het
ergste zonlicht tegen te houden, hangen voor
de minstens zes meter hoge ramen grijsbeige
gordijnen.
Verderop hangt een foto-expositie van na
tuurfotograaf Ben van Aken. De frisse, heldere
foto's komen goed tot hun recht boven de
grijsbeige wandbank waarvan de leuning tot
halverwege de muur reikt.
Ben, die zelf van grenen en antiek houdt, gaf
de interieurarchitect de vrije hand. „Die heeft
er verstand van. Er zit ook een filosofie achter."
Hij wijst op een soort eiland middenin het
achterste deel van het benedenrestaurant. De
eenvoudige keukentafels en -stoelen lijken in
niets op de paarse stoelen. Ze zijn van hout
en knaloranje. „De uitleg van Kees is als volgt.
Hier komen veel gezinnen, dan kan je geen
dure stoffen meubilair gebruiken. Kinderen
komen meteen op het rood en oranje af Men
sen die aan de boot werken en in hun werk-
kleren komen eten, gaan ook op die stoelen
zitten. En warempel, het werkt."
Elian van't Westeinde