de natuur gaat voor olie
spectrum IO
Eurofiel
mÊê I k
Zaterdag 8 oktober 2011
'm en jij eurofiel?", vroeg een ken-
nis me onlangs. Hij zei het
I met een toon in zijn stem die
1 J deed vermoeden dat het iets
heel smerigs moest zijn. Ik had hem net
verteld dat ik alles bijeen al zo'n dertien
jaar over Europa schrijf. Hij meende dat ik
na al die jaren ook wel door een kwalijk
eurovirus bevangen zou zijn.
Eurofiel. Als de kwantiteit van mijn jour
nalistieke productie maatgevend is, ben ik
het inderdaad. Dat was ook zo'n beetje de
redenering van de Grote Blonde Leider,
die in de Miljoenennota van het kabinet-
Rutte geturfd had hoe vaak het woord
'Europa' voorkwam (en dat was vaak) en
daaruit had geconcludeerd dat het
dus een eurofiel stuk was. Ongetwij
feld voor hem iets heel smerigs.
In mijn geval is het echter eerder
een kwestie van 'guilt by associa
tion'. ik verkeer dagelijks in de
krochten van de Europese macht Je
ziet het politieke spel zich voor je
ogen voltrekken. Weer een vergade
ring van de minister van Financiën
om de Grieken te redden. Weer een
Europese top. Weer besluiten die
van directe invloed zijn op het dage
lijks leven van de Europese burger.
Dat leidt vanzelf tot een meer dan
doorsnee belangstelling voor Euro
pa. Ja, misschien zelfs tot iets van be
wondering voor wat dat 'Europa' de
afgelopen zestig jaar tot stand ge
bracht heeft Want Europa is niet al
leen een vast onderdeel geworden
van mijn leven, maar ook van het
uwe. Zelfs al bent u niet geïnteres
seerd in politiek, leest u er niets
over (behalve nu dan) of bent u ge
woon 'tegen'.
In Brussel worden besluiten genomen
over zaken die ons allemaal raken: van
het uitbannen van gloeilampen of de prijs
van een sms'je, tot miljardensteun aan de
Grieken of het paspoortvrij reizen.
Die besluiten komen niet allemaal even
doorzichtig tot stand. Op het democra
tisch gehalte van de EU valt best wat af te
dingen. Maar het is een illusie te denken
dat 'Europa' verdwijnt als je er maar zo
min mogelijk over praat of schrijft
Dat in de Miljoennota zo vaak het woord
'Europa' voorkomt, is omdat Europa zo'n
grote rol in ons leven speelt, tot in alle
haarvaten van onze samenleving.
In 2005 riep de zeker eurofïele D66-minis-
ter Laurens Jan Brinkhorst alarmerend uit
dat 'het licht in Europa zou uitgaan' als
we niet zouden instemmen met de Euro
pese grondwet. Maar we deden het niet
en het licht bleef aan. Wat Wilders c.s.
doen, is een beetje hetzelfde, maar dan
omgekeerd: als we maar tegen alles zijn
wat uit Europa komt, zal het ons ineens
stukken beter gaan. Een belofte die net zo
min waar te maken is.
Ik moest daar onlangs aan denken toen in
eens écht het licht in Europa uitging.
Door een stroomstoring zaten alle grote
Europese gebouwen in Brussel - van de
Europese Commissie, de Europese Raad
en het Europees Parlement - ineens een
halve dag zonder stroom. Gebouwen wer
den ontruimd, duizenden ambtenaren
stonden letterlijk op straat Europa lag
even stil. Maar wel onder een stralende
zon. „Zal Wilders wel gedaan hebben",
grapten we nog tegen elkaar.
De volgende dag werkte alles en iedereen
weer en was Europa er weer in al zijn on
ontkoombaarheid. We gingen weer ver
der met het verslaan van de ingewikkelde
processen en besluiten, waar u vandaag,
volgende week of volgend jaar de gevol
gen van zult ondervinden. Hartstikke inte
ressant Of ben ik nu 'eurofiel' als ik dat
zeg? Brrrr....
STANDPLAATS
door
Hans de Bruijn
Ecuador
