Kernenergiewereld
inspireert
keringbeheerders
7 spectrum
Zaterdag 1 oktober 2011
door Ben Jansen
Ze hadden een afgeladen vol 1
programma, de twintig specia
listen van kerncentrales uit elf
landen die in de nazomer van 2008
een kritisch-collegiale blik op de gang
van zaken in de kerncentrale Borssele
kwamen werpen. Drie weken lang
spraken ze met werknemers van
hoog tot laag en namen ze procedures
en veiligheidssystemen door. Maar de
boog kan niet altijd gespannen staan
en daarom was ook een programma
opgesteld dat enige afleiding en ver
strooiing moest bieden.
Dat bracht het team van de World As
sociation of Nuclear Operators
(Wano) onder meer naar de Ooster-
scheldekering, waar de kernenergie-
specialisten zich vergaapten aan de
manier waarop Nederland met gevaar
lijk hoge waterstanden heeft afgere
kend. In de gesprekken die volgden
bleek de interesse wederkerig. De gast
heren van Rijkswaterstaat waren on
der de indruk van de uitwisseling van
kennis en ervaring tussen de beheer
ders van kerncentrales. Daar gelden
strikte afspraken voor. De aanbevelin
gen die een Wano-team na een in
spectie van een kerncentrale doet,
zijn niet vrijblijvend. De bedrijfslei
ding van de bezochte kerncentrale
moet aangeven hoe en wanneer de ad
viezen worden opgevolgd en boven
dien komen de Wano'ers terug om te
controleren wat daadwerkelijk met
hun aanwijzingen is gedaan. Dat leidt
tot een optimale uitwisseling van ken
nis en ervaring en tot wezenlijke stap
pen in de vergroting van de veiligheid
van kerncentrales.
Veiligheid staat ook voorop bij het
runnen van stormvloedkeringen. De
beheerders ervan hebben zich ook
verenigd om kennis en ervaringen te
delen: in het internationale netwerk
I-Storm. Dat heeft voorlopig nog een
stevig Nederlands accent met de deel
name van de Oosterscheldekering, de
Maeslandtkering, de Hartelkering, de
kering in de Hollandse IJssel, de Ha-
ringvlietsluizen (alle van het Rijk) en
de Ramspolkering tussen het Ketel
meer en Zwarte Meer in West-Over
ijssel (van het waterschap Groot Sal-
land), maar ook de beheerders van de
Thames Barrier in Londen, van de
stormvloedkering in de baai van de
Neva bij Sint-Petersburg en van de
Mose-stormvloedkering in de lagune
van Venetië doen mee. De toekomsti
ge kering van New Orleans en de ke
ring Emssperrwerk in de Duitse deel
staat Nedersaksen gaan zich ook bij
het netwerk aansluiten. De partners
wisselen informatie uit en bieden el
kaar de helpende hand. „Heel nuttig",
verzekert Marielle Albers, manager
van de Oosterscheldekering. „Bij de
Maeslandtkering hadden we eens een
onderdeel nodig dat de leverancier
niet meer op voorraad had. De Tha
mes Barrier had er een paar liggen en
ze wilden de collega's in Nederland
wel uit de brand helpen."
De contacten tussen de keringbeheer
ders zijn evenwel veel vrijblijvender
dan die tussen de exploitanten van
kerncentrales. Albers: „We zijn de
werkwijze van de Wano met collegia
le toetsing in ons netwerk aan het toe
passen. We zijn er als keringbeheer
ders van overtuigd dat we daar alle
maal ons voordeel mee kunnen doen
en dat de veiligheid die we met onze
keringen bewerkstelligen nog verder
kan worden vergroot."
In het kader van het 25-jarig bestaan
van de Oosterschelkering houdt
I-Storm woensdag op Neeltje lans
een internationaal symposium over
keringbeheer in de 21ste eeuw.
foto's Mechteld Jansen
Waardenburg: „Toen moest de Tweede
Kamer beslissen. Het was een fel debat.
We zaten op de tribune en souffleerden
Kamerleden met briefjes. Het parlement
besliste dat Rijkswaterstaat een doorlaat
bare dam moest ontwerpen. Het was
een dubbeltje op z'n kant, maar de Oos-
terschelde was gered." Teunissen: „Toen
draaide iedereen bij: de aannemers za
gen kansen en Rijkswaterstaat ontdekte
de grootste uitdaging ooit"
Er zit nog een staart aan het verhaal. In
1974 krijgt de studiegroep Zeeuws Meer?
voor haar baanbrekende Oosterschel-
de-rapport een prijs uit een oud fonds.
Tineke van Oosten: „Ieder van ons 750
gulden. Dat was toen een maandsalaris.
Klaasesz kwam de prijs uitreiken. Hij
zei: jullie hebben de oplossing uitge
werkt die wij aan het kabinet gaven en
die Rijkswaterstaat moet prikkelen om
een stormvloedkering te ontwerpen,
maar laat hen dat niet merken. Als ze
daar te veel het idee krijgen dat het een
studenteninbreng is, dan gooien ze de
kont tegen de krib. Wij gehoorzaamden
braaf, maar ik heb die prijs altijd gezien
als een soort zwijggeld."
