61 binnenland
Mauro: keuze
tussen recht
en genade
«SS'X F"
o op het n'v;atf,?epr')sde
m m u assortiment
Minister Leers wilde Mauro Manuel (18) terugsturen naar
geboorteland Angola. De Kamer floot hem terug omdat
de partijen vinden dat de toekomst van Mauro in Nederland ligt.
t 2 oktober 2011 voor a^!e^^fhouder willen worden.
donderdag 29 september 2011
Opnieuw problemen voor
minister Gerd Leers. De
druk om de achttienjarige
Mauro Manuel alsnog een
verblijfsvergunning te geven
neemt met de dag toe.
door Koos van Wees
Hij spreekt Nederlands
met een Limburgs ac
cent, zijn beste vrien
den heten Lars, Marcel
en Erik en zijn opvoeders Hans en
Anita. Zijn biologische moeder
heeft hij twee jaar geleden voor
het laatst gesproken. Dat gebeurde
met behulp van een tolk, want de
18-jarige Angolese asielzoeker Mau
ro Manuel is zijn moedertaal Por
tugees inmiddels verleerd.
Zijn moeder stopte hem in 2003
toen hij tien jaar oud was in een
vliegtuig naar Nederland, vermoe
delijk in de hoop dat hij het hier
beter zou krijgen dan in Angola.
Zeker weten doet Mauro dat niet.
Er werd gewoon tegen hem ge
zegd dat hij naar een ander land
ging, en dat hij er met niemand
over mocht praten. Sindsdien is
het contact met zijn moeder be
perkt gebleven tot hooguit één
keer per jaar. Mauro ziet zijn pleeg
ouders Hans en Anita na acht jaar
meer als zijn werkelijke ouders.
LVvee weken geleden besloot minis
ter Gerd Leers (Immigratie en
Asiel) desondanks dat Mauro te
rug moet naar zijn moeder in An
gola. Toch een verblijfsvergunning
geven zou onrechtvaardjg zijn ten
opzichte van andere minderjarige
asielzoekers die wél het land uit
moeten, aldus Leers toen nog.
Inmiddels is van de stelligheid van
toen weinig meer over.
Leers wordt geconfronteerd met
een Tweede Kamer die vindt dat
hij maar eens met zijn hand over
het hart moet strijken. Zelfs zijn ei
gen partij, het CDA, vindt dat Mau
ro een vergunning moet krijgen.
Alleen de PW eist een rechte rug.
Leers gaat opnieuw naar Mauro's
situatie kijken. „Ik wil laten zien
dat ik oprecht wil kijken naar wat
kan, en niet wil zeggen: 'we heb
ben hier een systeem, en dat is het
dan'."
De minister zegt geen verwachtin
gen te willen wekken. Maar velen
denken aan Sahar, het Afghaanse
meisje dat hier al zo lang was dat
de minister concludeerde dat ze te
'verwesterd' was om terug te stu
ren naar Afghanistan. Nederland
telt circa 400 'Sahars', zo schatte
Leers op basis van cijfers van de
Immigratie- en Naturalisatiedienst
(IND). Vrijwel meteen kwamen
vragen of'verwestersing' niet voor
veel meer jonge asielzoekers geldt.
Zoals nu voor Mauro, die alleen in
huidskleur nog afwijkt van zijn
Limburgse leeftijdgenoten*.
Leers kan op persoonlijke gronden
een verblijfsvergunning verstrek
ken. „De minister wil alleen bij
echt schrijnende gevallen gebruik
maken van die bevoegdheid. Men
sen die heel ziek zijn, of dat er
sprake is van een overlijden, dat
soort zaken. Er moet echt iets bij
zonders aan de hand zijn", zegt de
woordvoerder van Leers.
Wie de gevallen leest waarin Leers
besloot tot 'een vergunningverle
ning wegens schrijnendheid',
snapt wat daarmee bedoeld wordt.
Dan gaat het bijvoorbeeld om
vrouwen die bij terugkeer dreig
den besneden te worden, kinde
ren met kanker én ouderen die de
menteren.
Mauro is niet ziek, noch hoeft hij
bij terugkeer te vrezen voor lijf en
leden. Maar de vraag is wel of hij
in Angola nog kan aarden, met
een hem bijna onbekende moeder
en een taal die hij niet meer mach
tig is.
De pleegouders van Mauro vertel
den onlangs bij Pauw en Witteman
dat jaren van pogingen om Mauro
te mogen adopteren mislukten.
Zijn moeder gaf volgens de pleeg
ouders toestemming voor de adop
tie maar de benodigde papieren
waren niet voldoende gelegali
seerd, waardoor de rechter het
adoptieverzoek afwees.
Alleen de PW wil nog dat Mauro
een vergunning wordt onthouden.
'Mauro en zijn pleegouders hebben
terugkeer jarenlang gesaboteerd,
en dat belonen zou talloze nieuwe
'Mauro's' creëren, meent PW-Ka-
merlid Sietse Fritsma. Leers staat
voor de moeilijke keuze de vrede
met de PW te bewaren, danwel
genade voor recht te laten gelden.
Mauro Manuel
Mauro Manuel uit Angola kwam op
10-jarige leeftijd naar Nederland.
Zijn moeder bleef in Angola. Sinds
dien woont hij bij een pleeggezin in
Limburg. Nu hij 18 jaar is, moet hij
van minister Gerd Leers het land
verlaten omdat zijn situatie niet
schrijnend genoeg is.
foto's ANP en GPD
zie onze website:binnenland
Mauro Manuel te gast bij Pauw
Witteman op 22 september
VERBLIJFSVERGUNNING
xP
Charles
Swi tzerland
