reizen 4 U
Achtervolging
Onze agent puft als
een locomotief die
dreigt vast te lopen
y
Zaterdag 24 september 2011
reizen@wegener.nl
024-3650360
i T TT et is nog nooit zo warm geweest in Versailles. De
Sawffeai I I thermometer wijst 38 graden aan, het voelt als 45.
Pl A JL Het enorme paleis van Lodewijk de Veertiende ligt
te bakken in de zon. Parkeerterreinen staan vol touringcars,
het zijn er honderden. Een niet-aflatende stroom toeristen
trekt naar het immense gebouw. Er is geen schaduw voor
hen die in lange rijen wachten tot ze naar binnen kunnen.
Maar de mensen dragen hun lot dapper, dat moet gezegd.
Naast die duizenden toeristen staat ook een aantal ondeme-
m mers op het paleisplein. Grote jongens, die souvenirs verko-
pen. Ze zijn zwart als ebbenhout. De jongens, bedoel ik. Op
O hun hoofd een soort parapluhoed, tegen de brandende zon.
Die hoeden verkopen ze ook. Ze zijn met een man of tien,
misschien vijftien. Franstalige Afrikanen. Het is een vrolijke
club, de hitte deert hen niet.
Alles is loom en rustig, tot vanuit het niets paniek ontstaat.
Een politieauto is midden op de weg gestopt. Oom agent
wurmt zich, luid scheldend, uit een achterdeurtje. Hij roept
een naam, Ngomo! Ngomo! Met daar achteraan nog wat
verwensingen en dreigementen. Ik volg de richting waarin
hij kijkt. Ja hoor, een atletische, zwarte jongeman is de per
soon die hij op het oog heeft. Dat zal Ngomo zijn. Meteen
moet ik denken aan een opname uit de Serengeti. De leeuw
heeft zijn prooi in het vizier. De antilope is de sigaar, maar
elegant probeert het beest toch nog te ontkomen. Veel clo
se-ups van de doodsangst in de ogen. Zoiets dus.
Maar in Versailles liggen de zaken anders. De poli
tieman is een corpulente veertiger, zijn prooi een af
getrainde marathonloper. Ngomo heeft dan ook
geen doodsangst in de ogen, maar juist een vrolijke
glimlach. Tussen hem en de agent is de afstand niet
meer dan 50 meter, maar hij slaat niet op de vlucht.
Nee, hij zwaait vriendelijk. Zijn vrienden op.het pa
leisplein hebben ook de grootste lol. ik weet niet
wat ze zeggen, maar het is duidelijk dat zij de situa-
tie eerder hebben meegemaakt: Daar heb je Ngomo weer,
altijd wat, natuurlijk weer brutaal geweest tegen een politie
agent, eens zien hoe hij zich gaat redden.
De agent zet het op een lopen. Vanuit de Renault schreeu
wen zijn collega's nog wat. Bepaald geen aanmoedigingen.
Jean Jacques, hou toch op, kom terug de auto in, maar allez,
doe nou niet zo raar. Maar Jean Jacques heeft een duidelijk
doel. Ngomo. Die zal er nu eindelijk eens van lusten. Al
thans, zo zie ik het.
De agent spurt richting zijn slachtoffer. Die laat hem tot
een meter of 20 naderen. Dan lacht hij nog even naar zijn
vrienden en zet het op een lopen. Binnen de kortste keren
heeft hij de snelheid van een impala ontwikkeld. Ngomo
rent de boulevard op en kijkt af en toe achterom naar zijn
belager. Die heeft inmiddels een rood aangelopen hoofd en
een van zweet doorweekt shirt. Denk eraan, het is 38 gra
den.
De souvenirverkoper is niet in te halen. Wij, de toeschou
wers, zien dat meteen, maar Jean Jacques houdt vol. Als hij
nu niet snel gericht schiet, is hij gezien. Ngomo flitst voor
bij, onze agent puft als een locomotief die dreigt vast te lo
pen. Ineens versnelt de Afrikaan, slaat een hoek om en is
verdwenen. Jean Jacques strompelt het steegje in, maar
keert even later onverrichterzake terug.
Mooi zo, mijn sympathie lag overduidelijk bij Ngomo. Even
later pikt de politie-Renault zijn passagier weer op. Na een
minuut of vijf komt Ngomo vrolijk het zijstraatje uitlopen.
Trots glimlachend voegt hij zich bij zijn maten.
Die avond kijk ik geheel toevallig uit het raam van mijn ho
telkamer. Ik heb uitzicht op een smal pad dat toegang biedt
tot de grote weg naar het paleis. Ineens is er commotie op
de hoek. Er stuift een donkere jongen de steeg in. Hij heeft
een parapluutje op zijn hoofd. Nee, Ngomo is het niet. Een
van zijn vrienden, denk ik. Hij opent een enorme afvalcon
tainer van het hotel en springt erin. Even later verschijnt
oom agent. Even hard puffend als zijn collega die middag.
Na een paar minuten verdwijnt hij onverrichterzake.
Even later gaat de container open. Ik kijk de man aan. Hij
legt zijn wijsvinger op zijn lippen en steekt een duim om
hoog. Ik knik en maak het V-teken.
De Afrikaan graait wat sleutelhangers met een Eiffeltorentje
eraan uit zijn tas. Voor 5 euro, gebaart hij. Ik schud het
hoofd. Lachend haalt hij zijn schouders op en loopt kalm
de warme avond in.
Rome
Rome is via verschillende luchthavens te bereiken. Vanuit
Rotterdam vliegt Transavia naar het vliegveld Fiumicino,
Ryanair vertrekt vanaf Weeze en Eindhoven naar luchthaven
Ciampino. Easyjet heeft een directe verbinding Amsterdam-
Fiumicino (zie voor aanbiedingen de sites cheaptickets.nl en
vliegwinkel.nl). Vanaf Fiumicino en Ciampino kun je makkelijk
met de trein of de bus naar het centrum van de stad.
In Rome barst het van de hotels. Een bed breakfast is vaak
goedkoper en leuker, zoals II Covo (www.bbilcovo.com), in de
wijk Monti, aan een pleintje met fontein.
Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
-*
Kleine foto's van bovenaf:
Vanuit de Giardino degli Aranci heb
je een prachtig uitzicht over Rome;
Een van de bars aan de Tiber;
De lekkerste kaas, wijn, olijfolie en
pasta's vind je bij Volpetti.
foto's Susan Wright
ITALIË v
t
ROME
Vaticaan j
•li*'
Colosseum
•Giardino degli Ararócï
Monte Testacdo
«r
Grote foto:
De brug naar Isola Tiberina, het
uitgaanseilandje. foto Guido Montani
