ii spectrum
Zaterdag 24 september 2011
Foto's van links naar rechts: Het piepkleine plaatsje Allen is te herkennen aan de watertoren. De werkplek van Maria Flood (staand). John Whirlwind Horse werkt in het postkantoor van
Allen. Martha Dubray doet op weg naar huis een boodschap bij de Allen Store, de enige winkel in het dorp. foto's Hanneke Keultjes/CPD
Nog nooit was de Verenigde Staten, het 'rijkste land ter wereld', armer dan nu.
En in arm Amerika is geen plek armer dan het dorp Allen in South Dakota.
door Hanneke Keultjes
licitanten een drugstest ondergaan. Drugs (vooral ma
rihuana en een beetje cocaïne) en alcohol leiden
weer tot huiselijk geweld en kindermisbruik. Poor
Bear (31) werd toen hij 5 maanden oud was door zijn
oma weggehaald bij zijn ouders, die hem sloegen en
sigarettenpeuken op hem uitdrukten. „Daar ben ik
oma nog iedere dag dankbaar voor." Hij mag dan
wel op zijn 16e al vader zijn geworden, maar daarna
deed hij zijn best zich omhoog te werken. Met suc
ces. De Allen Store loopt goed. „Ik wil een beter le
ven voor mijn kinderen. Dat wil toch iedere ouder?"
Ook Nicole Bear Hills probeert haar zes kinderen het
goede voorbeeld te geven. Zij en haar man Quinten
Red Bear behoren tot het handjevol gelukkigen dat
een fulltime baan heeft. Zij leidt een programma te
gen huiselijk geweld, hij werkt als cultuurdocent op
de school. „Niet dat we daarmee boven de armoede
grens komen hoor", zegt ze vanaf het trapje van haar
huis waar ze samen met haar man, drie honden en
zes kinderen woont.
De kleinsten, gestoken in verwassen kinderkleren
vol vlekken, lurken in de septemberzon aan een in-
vrieswaterijsje. De ouderen zitten binnen bij de tv.
„Een geluk: de satellietschotels zaten al aan het huis
toen we er drie jaar geleden introkken", zegt Red Be
ar. „Anders hadden we dat niet kunnen betalen."
Voor luxe is geen geld aan Allen Road. Maar geen
haar op het hoofd van de familie denkt aan vertrek
ken. „Dit is toch thuis."
Maria Flood kent ook een leven buiten Allen. Ze ver
trok als 18-jarige naar buurstaat Nebraska om er aan
de lopende band te werken. Toen de fabriek naar
Iowa verhuisde, ging Flood mee. Ze vond het er
awesome (geweldig) en haar ogen lichten op als ze er
over praat. „Ik verdiende 15 dollar per uur en had
mijn eigen appartement. Ik kon echt goed voor me
zelf zorgen", klinkt het trots vanuit de keuken van
het troosteloze gemeenschapscentrum van Allen.
Maar ja, toen raakte ze zwanger en verlangde ze te
rug naar haar familie. Weg eigen appartement. Nu
delen zij en haar dochtertje een van Aliens hout
je-touwtje-huizen met twaalf anderen, onder wie
haar moeder en zus. Ooit hoopt ze alsnog haar diplo
ma voor de middelbare school te halen en verder te
leren, zodat ze 'een echte baan' kan krijgen. Liefst
ver weg van Allen. Flood klinkt slim en vastberaden
genoeg om het voor elkaar te krijgen. Maar de kans
is groter dat ze op haar 30ste wakker wordt, Mariahs
broertjes en zusjes ziet rondlopen en zich realiseert
dat het geluk van haar kinderen minder belangrijk is
dan de verleiding van alcohol. Zo gaat het immers al
decennialang in Allen.
reageren?
spectrum@wegener.nl
De familie van Quinten Red Bear op het trapje voor hun huis. Met de klok mee: Oniya op schoot bij vader Quin
ten, Zaniyan, Machela (staand), Jonas met Tenski op schoot en Marissa.
