Kampioen Martin is nog niet v
241 sport
Fitte Sven Kramer wil weer dominant worden
Ophef over
marathonrecord
van vrouwen
De Duitser Tony Martin wordt in Kopenhagen wereldkampioen
tijdrijden. Al zijn concurrenten, onder wie Fabian Cancellara,
klopt hij met meer dan een minuut verschil.
Davis Cupteam
tegen Finland
donderdag 22 september 2011
ROTTERDAM - Het besluit van de in
ternationale atletiekfederatie IAAF
om de regels voor wereldrecords
bij wegwedstrijden voor vrouwen
aan te passen heeft tot ophef ge
leid. De organisatoren van de vijf
grootste marathons (World Mara
thon Majors) en het verbond van
internationale marathons hebben
gisteren samen een kritische reac
tie gepubliceerd.
De IAAF wil het record alleen err
kennen als dat is gelopen in een
wegwedstrijd met louter vrouwen.
Dat zou betekenen dat de Engelse
Paula Raddiffe haar wereldrecord
uit 2003 (2.15.25 in Londen) kwijt
zou raken. Ze werd toen geholpen
door mannelijke 'hazen'. In 2005
liep ze in de Engelse hoofdstad, in
een veld met alleen vrouwen,
2.17.42. Dat zou onder de nieuwe
regels van de IAAF het wereldre
cord worden. De 2.15.25 gaat de
boeken in als 'world best'.
Volgens de organisatoren van de
marathons zorgen de regels voor
verwarring en zijn ze oneerlijk. Bo
vendien vinden de meeste weg
wedstrijden voor vrouwen in de
wereld 'gemengd' plaats.
Zo ook in Rotterdam. En daar
gaan ze niets aan de huidige opzet
veranderen, liet directeur Mario
Kadiks gisteren weten. „Technisch
en logistiek is het voor ons niet
mogelijk om een aparte race te
houden."
WK WIELENNEN
Tony Martin toont de pers zijn gouden medaille.
BANGKOK - De Nederlandse tennis
sers spelen begin volgend jaar te
gen Finland voor de Davis Cup.
Dat heeft de loting in Bangkok gis
teren uitgewezen.
Beide landen ontmoeten elkaar in
de eerste tonde van groep I van de
Europees/Afrikaanse zone. Het
duel wordt op 10,11 en 12 februari
gespeeld op Nederlandse bodem.
Jarkko Nieminen is de bekendste
speler van de Finnen. Hij is de
nummer 46 op de wereldranglijst.
door Ad Pertijs
KOPENHAGEN - Daar zaten ze dan
op de persconferentie. Zij aan zij,
achter een tafel in het monumen
tale raadhuis van Kopenhagen. De
jonge triomfator Tony Martin en
Fabian Cancellara, de man die
door de Duitser pijnlijk onttroond
was op het WK tijdrijden. „Ik
vind het jammer voor Fabian",
klonk het oprecht en respectvol
uit de mond van Martin. Toen hij
daar aan toevoegde dat de derde
plaats 'ook mooi' is, kreeg de nieu
we 26-jarige wereldkampioen on
bedoeld de lachers op zijn hand.
„Ik meen het", reageerde Martin
serieus. „Ik ben de laatste jaren
zelf ook twee keer derde geweest.
Hij moet hier blij mee zijn."
Viervoudig wereldkampioen Can
cellara is overtuigd van de goede
bedoelingen van zijn vier jaar jon
gere opvolger, maar 'blij' is niet het
woord dat bij hem als eerste boven
kwam toen hem de bronzen me
daille werd omgehangen. Hoe
groot de afstraffing ook was in de
straten van Kopenhagen, de we
reld moet niet denken hij, Sparta-
cus, zich neerlegt bij de machtso
vername die zich gisteren voltrok.
„Zelfs een tsunami kan me niet
kraken", sprak Cancellara op verbe
ten toon. „Kom op zeg. Tony was
vandaag de enige die de wereldtitel
verdiende, maar ook Federer geeft
niet op nu hij wel eens verliest van
Djokovic of Tsonga. De uitdaging,
het gevecht, dat is de motivatie.
Wij zijn geen machines."
De manier waarop Martin zijn
voorganger van de troon stootte
(met meer dan een minuut voor
sprong) was indrukwekkend, maar
ook weer niet verrassend. Het hele
jaar is de uit Cottbus afkomstige
Duitser in de tijdritten sneller dan
Cancellara. Afgelopen maand nog
in de Vuelta. „Toch voelde ik dat ik
een kans had", zei de Zwitser.
„Thuis op de training was het ge
voel gewoon goed." Tijdens de eer
ste kilometers al sloeg dat volledig
om. „Ik kwam niet in mijn ritme
en merkte dat het een dag was1
waarop ik niet alles kon geven. Dat
gaat op den duur ook in je kop zit
ten."
Hoe anders was het in het hoofd
van Martin. „Na twee kilometer al
voelde ik dat ik vandaag goede be
nen had", zei hij. „De snelheid, de
kracht, het ritme, het was er alle
maal. Ik wist dat het mijn dag en
mijn race was. Het was gewoon
perfect."
Cancellara belandde in de finale
door een stuurfoutje tegen de hek
ken en verloor daarmee de tweede
plaats aan Bradley Wiggins. Mar-
door Johan Stobbe
ORANJEWOUD - Het meest verve
lende jaar uit zijn loopbaan is ach
ter de rug. Aan een lange lunchta
fel in Hotel Tjaarda te Oranje
woud kijkt Sven Kramer met een
lach op zijn gezicht om zich heen.
Een lach die het afgelopen jaar
wel eens verdween. Dan vroeg de
25-jarige Fries zich af of de zenuw
blessure in zijn bovenbeen ooit
nog zou verdwijnen. Nu heeft hij
het antwoord op die vraag. „Ik
ben er helemaal vanaf', stelt hij
ferm.
Het was best wel spannend, vier
weken terug in Minsk en nu ook
weer in Heerenveen. Want hoe
wel Kramer in de loop van de zo
mer zijn individuele programma
meer en meer losliet en zich weer
bij de ploeg aansloot, was het de
vraag hoe het op het ijs zou gaan.
Ook dat antwoord is bekend. Hij
zwiert weer als vanouds over de
baan. „Ik kijk graag naar hem",
stelt zijn coach Gerard Kemkers.
„Ik zie een zeer goed schaatsende
Sven Kramer."
Het herstel is volgens Kemkers
spoediger verlopen dan aanvanke
lijk gedacht. „Hij is veel verder
dan ik zes maanden terug ver
wachtte. Het trainingsniveau is
hoog." Dus Kramer is er weer. De
dictator van de laatste vier jaar
gaat weer met harde hand verder
met regeren? Ho! Daar trapt Kra
mer op de rem. „Het is echt niet
zo dat ik meteen weer de sterren
van de hemel schaats." Daar is hij
conditioneel nog niet klaar voor.
Kramer mist een jaar wedstrijden
in zijn benen. Een specifieke hard
heid waar niet op te trainen is. In
de eerste wedstrijden van het sei
zoen hoopt hij die hardheid weer
terug te vinden. „Ik moet met de
billen bloot", weet Kramer. Win
nen van de vijf kilometer op het
NK afstanden is geen vanzelfspre-
Sven Kramer
kendheid. „Ik ben nu nog niet het
krachtmens van drie jaar gele
den."
De blessure heeft Kramer duide
lijk veranderd. In het verleden
ging het alleen om winnen. Waar
Kramer startte, wilde hij, nee
móest hij als snelste de finishlijn
passeren. Nu kan een vijfde of ze
vende plek ook voor bevrediging
zorgen. Als hij er maar beter van
wordt. Eerlijk? „De aard van het
beessie verandert niet", zegt Kem
kers. „Ja", beaamt Kramer, „ik ben
wel competatief ingesteld. Als ik
schaats, wil ik er in knallen. Ik
sport om te winnen. Er is niets
mooiers dan de hele tent aan puin
te rijden."
Maar niet weer op de manier zo
als hij dat in de vier jaar voor de
Olympische Spelen van Vancou
ver deed. Kramer vergde voortdu
rend het uiterste van zijn lichaam.
„Misschien heb ik sommige mo
menten wel te belangrijk ge
maakt. Had ik de handrem moe
ten aantrekken." Hij heeft die mo
menten wel herkend, maar ze niet
erkend. Alleen het heilige doel,
olympisch goud, telde. Alles wat
niet in de tunnel daar naartoe pas
te, werd genegeerd. Langzaam
sloop de blessure zijn lijf in. „Het
hele team had hetzelfde doel. Mis
schien was het wel goed geweest
dat er een buitenstaander bij geko
men was die had gezegd: vergeet
niet dat je ook nog mens bent."
Dus gaat het in de drie jaar die res
ten tot de Spelen in het Russische
Sotsji anders. Niet dat hij bang is
dat de blessure terugkomt. „Daar
gaat het gewoon te goed voor."
Maar Kramer gaat beheerster met
zijn sport om. Niet meer zich vol
ledig blindstaren op dat ene doel
en niet meteen er weer vol invlie
gen. „Dat is niet verstandig. Ik
moet mezelf zo nu en dan inhou
den."
Dat moet uiteindelijk leiden tot
een nieuwe piek in 2014. „Al
hoop ik natuurlijk dat er in de ja
ren tussen nu en Sotsji ook nog
genoeg mooie wedstrijden zitten.
Want ik wil weer dominant wor
den."
