Cindy Versteegen gaat
io collecteren
Collecteren is haar
lust en haar leven.
Onveilig voelt Cin
dy Versteegen zich
nooit. Voor diverse
wereldproblemen
zet de Apeldoornse
zich in. „Blijf vrien
delijk, ga nooit in
discussie."
-
donderdag 22 september 2011
Verziekten
-
^4133
Collectant Cindy Versteegen belt in principe nooit twee keer aan, ook al ziet ze dat er mensen thuis zijn. „Niet opendoen is hun goed recht.
door Dewi Cigengack
Ze komt direct uit
haar werk, tijd om
eerst te eten neemt
ze niet. Collectant
Cindy Versteegen
wil deze week zo
veel mogelijk geld inzamelen voor
het Prinses Beatrixfonds. Van
avond gaat ze naar de Apeldoorn
se wijk Woudhuis. „Dit is een goe
de buurt, de voordeuren liggen
dicht naast elkaar. Woudhuis kun
je niet laten liggen."
Nee, in villawijken haal je niet per
se meer op. „Ze geven ongeveer
hetzelfde, maar je bent veel meer
tijd kwijt per huis door die oprijla
nen en grindpaden", zegt Verstee
gen. Haar 'werkgebied' bestaat van
avond uit zo'n 130 woningen die
om een groot grasveld liggen. Het
is een mooie avond; kinderen zijn
buiten aan het voetballen en rol
schaatsen. Het is zeven uur. „Ik col
lecteer tot uiterlijk negen uur;
mensen vinden het niet fijn dat er
nog laat wordt aangebeld en ik
voel me er ook niet prettig bij."
Aan het werk. Versteegen belt aan
bij het eerste huis, doet een stap te
rug en houdt de collectebus om
hoog. „Ik ga nooit te dicht bij de
deur staan, ik wil mensen de ruim
te geven." Als de deur opengaat
zegt ze: „Goedenavond. Wilt u het
Beatrixfonds steunen tegen spier
ziekten?" Het klopt grammaticaal
niet helemaal, maar anders wordt
de zin te lang, zegt de Apeldoorn
se.
Een deur verder doet er niemand
open. De collectant belt geen twee
de keer aan, dat doet ze in princi
pe niet. „Zelfs niet als ik zie dat er
mensen thuis zijn en niet open
doen. Dat is hun goed recht." Vers
teegen is ook coördinator van de
Apeldoornse inzameling en ze
hoort wel eens van andere collec
tanten dat ze het frustrerend vin
den als mensen niet opendoen of
niets geven. „Maar dat heeft geen
zin. Vat het niet persoonlijk op.
En blijf altijd vriendelijk, ga nooit
in discussie."
Het valt in eerste instantie niet op,
maar op sommige deuren zit een
klein stickertje met: 'NEE. Geen
collectes, wij doneren op onze ei
gen manier' of juist: 'JA. Collectes
geen bezwaar. NEE. Geen verkoop
aan de deur'. Die zie je steeds
meer, zegt Versteegen.
De schemering valt in; Versteegen
loopt stevig door. Niet dat ze dat
een probleem vindt. De vrijwillig
ster collecteert ook in februari,
voor Amnesty International. Dan
is het écht donker. Een beroving
hebben zij en de andere vrijwilli
gers die ze kent nog nooit meege
maakt in de vijftien jaar dat ze
meedraait. „Ik heb me nog nooit
onveilig gevoeld. Maar dit is wel
Apeldoorn. Ik weet niet hoe dat in
bijvoorbeeld Rotterdam zou zijn."
Het volgende huis hoort bij Rob
bert Boers. „Dat zijn toch niet die
gestolen collectebussen, hè?", zegt
hij als hij de collectant ziet. Boers
is alert, maar geeft altijd iets, zegt
hij. Dat doen de meeste mensen
op deze ronde. Versteegen: „Veel
mensen geven een of twee euro.
Toch let ik niet heel erg op wat
mensen geven, sommigen vinden
het niet fijn als ik zie wat ze in de
bus doen." Gemiddeld zamelt ze
zo'n vijftig euro per uur in.
Het grootste bedrag dat Verstee
gen ophaalde bij één persoon, was
een briefje van twintig. „Twintig
euro! Ik heb direct een collega-col
lectant ge-sms't."
Vanavond zijn er twee 'gulste ge
vers', die beide een briefje van vijf
in de bus doen. Versteegen: „Ik ga
voor het geld, dat is mijn missie. Je
