L
Twijfel over plan
Perkpolder
wekt verbazing
-ft*
281 zeeland
Mao joengers. 't Lichten
was nie van de lucht
«RE
De PZC geeft een sprookjesachtige
korting op de Winter Efteling.
zaterdag 17 september 2011
mnKÊÊBHÊmama
Abonnees kunnen zeer voordelig entreebewijzen bestellen
voor een dagje Winter Efteling, Op is er
in de Winter Efteling een speciale dag voor abonnees
van de PZC. Voor een buitengewoon gezellig dagje uit!
Ga naar www.ozc.nl/eftelingactie
bekijk het magisch voordeel dat u als abonnee krijgt en
bestel uw entreebewijzen voor deze speciale abonneedag,
Maximaal 6 entreebewijzen per abonneehuishouden.
Kinderen t/m 3 jaar hebben gratis toegang
(zij hebben geen entreebewijs nodig).
Deze actie is exclusief voor abonnees van de PZC.
Bent u (nog) geen abonnee? Neem dan nu een (proef)abonnement
en maak gebruik van Abonnee Voordeel.
w
gffc^ing
MIDDELBURG - Ineens was daar de
scepsis. Hoe reëel zijn de plannen
voor het natuur- en recreatieplan
Perkpolder eigenlijk nog wel, wil
den Carla Schönknecht (WD) en
Gert-Jan Minderhoud (PvZ) we
ten na een presentatie over het
project in de Statencommissie
ruimte, ecologie en water.
Gedeputeerde Ben de Reu (PvdA)
reageerde verwonderd. Het Perk-
polderplan heeft een beroepsproce
dure bij de Raad van State door
staan, de financiering van het pro
ject is in orde, geldverstrekker Ra-
bo is content en de partners in de
publiek-private samenwerking
voor het plan (provincie, gemeen
te Hulst en projectontwikkelaars
ssmmmsi mtsmm
AM en Bouwfonds) blijven een
goed gevoel houden over het stre
ven de kop van de gemeente Hulst
een nieuwe economische pijler te
bezorgen met woningbouw, bui
tendijkse natuur en recreatie
(waaronder een golfbaan en een
jachthaven) op het terrein van de
voormalige veerhaven. De Reu:
„Natuurlijk wordt er voorzichtig
te werk gegaan. In het huidige eco
nomische klimaat valt niet aan fa
sering te ontkomen." En met het
begin van een valse grijns zei De
Reu in de richting van Schön
knecht en Minderhoud: „We wach
ten voorstellen van de WD en
PvZ voor een herbezinning op
Perkpolder met belangstelling af"
door Rinus Willemsen
Of ik zelf gêên toemao-
ten in den 'of ei staon,
vraogt 'n vrouwe in de
supermarkt binst an 'k
wa toemaoten uut 'n kistje pak-
- ken.
't Is begin deze weeke. Nog nie zö
druk in de wienkel. 't Is den
êênigsten supermarkt bie ons in 't
durp. Nie te groot, nie te kleine, 't
Ligt 'n bitje an den tied van 't jaor
wat of t'r allemaol te kóóp is. Mao
toemaoten binnen d'r eigenlijk
wel 't grootst dêêl van 't jaor. Of
die noe uut Olland kommen of
uut 't butenland, da maokt voo
mien eigenlijk niks. Maor 'n paor
toemaoten die èn 'k eigenlijk wel
gèrn in 'uus.
Die planten stoengen vroeger,
toen 'k nog kind was, altied bie
ons in den 'of Zö'n bitje tegen de
kant, tegen 'n muurtje. Lekker in 't
zonnetje. En ik ieuw z'altied goed
in de gaoten. Êêst as kleine groene
plantjes. Even 's ao-
vonds 'n bitje waoter
geven. Nie te vee, want
dan bluuven de wor
tels te lui. Dan gaon ze
nie diepe genoegt de
grond in. 'n Stok d'r
naost. 'k Dochten dan
altied: „Zö joenge nog
en noe al 'n stok nodig." Want as
joenge gast, zag je allêêne maor
ouwe ménsen mee 'n stok lööpen.
Nou jao, lööpen, 't was eigenlijk
mao mêêr schuufelen dan gaon. 'k
Zien m'n ouwe buurman van vér
re in de zeventig, nog deu 't padje
van den 'of sleepen. Nêê, die 'ao
gêên toemaoten staon. Dao stoen
gen allêêne mao frènzen. Omdat
tie slecht uut de voeten kon, was
in de loop van de jaoren 'êêl den
'of vol mee toemaoten kommen te
staon. Op 't leste kon tie zelfs nie
mêêr deu 't padje van den 'of
lööpen, zö vérre was 't toen al ge-
kommen. A je noe dienkt dat 'r
toen nog vee frènzen an die plan
ten 'iengen, dan bin je glad
verkêêrd. Die waoren nie vee
groter as d'n naogel van m'n
duum. Mao jao as kleine joengen,
wa geef je daor om. „Even deur 't
vermaok de buurman van z'n frèn
zen af elpen, joéngen." En mee 'n
grööte glimmeneerde scheutel
(rööd en wit, zie je 't voo je?)
goeng 'k an de gang. De buurman
stoeng op 't ènde van den 'of. De
trapjes kon tie toen al nie mêêr
op. En mee 'n: „Kiek nog 's 'iere
en daor in dien 'oek," ploegende
'k deur d'n 'êêlen 'of
Tegen ons scheidiengsmuurtje
stoengen dus onze toemaoten. As
ze in bloei kwaomen, begon 'k on
geduldig te worren. „Da duur toch
lange ee, voo d'r toemaoten an
kommen," zei 'k dan tegen m'n
moeder. En as t'r dan groene
vruchten an'iengen, dan was 't:
„Ze beginnen te schööne te kleu
ren, zouwen ze nog nie goed
ziin?" Mao d'achterkant was dan
nog nie riepe. Dus nog maor een
weekje wachten, want dienk noe
nie, dat vroeger de zeumers wèr-
mer waoren 'öör.
Ook bie miin stiengen d'r noe in
den 'of schööne toe
maoten.
Vlêêstoemaoten. Nêê,
gespoten, dan binnen
ze nie. Dao kan 'k nie
an beginnen, 't Binnen
maor vuuf planten.
Mao toemaoten an d'r
an 'iengen deze zeu-
mer. Ongelooflijk. Zö noe en dan
liep 'k d'r even langst om de riipe
van den struuk te trekken. Mao
da's noe nie mêêr nodig 'öör. Net
'n weeke geleejen, kwam t'r zaoter-
dagaovund een buuje opzetten.
Mao joengers. 't Lichten was nie
van de lucht. En 'aogelstêênen. En
dao goengen m'n toemaoten. Ze
spetteren uut mekaore als vuur
werk. De pitten en vellen laogen
overal toen as dien 'aogel nao be-
neejen kletsen. Net duuf-eiers.
(Dao ligt nog zö'n stêên as kuriosi-
teit in m'n vriesvakje). Toen 'k
buuten kwam, ruukende 'k bots
de maggie. Die plante was ook ge
recht.
Noe snappen judder wel dan'k
m'n toemaoten diesendag in de
wienkel mocht 'aolen ee? Juust. Ze
binnen allemao ver'aogeld.
