141 cultuur filfifösea
Een echte winnaar onderscheidt zich van de rest
Schellebelle 1919 is
mix talent en 'goesting'
Molukse roep om excuses blijft
Een naslagwerk om tips en
meningen in te noteren
Van 'Orla, de Kikkerslikker' naar 'Bende van 4'
donderdag 15 september 2011 r,.m festival
Ruurd Wolterbeek
De mooiste film tot nu toe vind ik
The music never stopped. Vooral om
dat de vader-zoon relatie daarin zo
mooi wordt neergezet. Verder blijf
ik Norwegian Wood mooi vinden.
Gelukkig staat die in de PZC-
top5. Ik ben hem nu weer gaan be
kijken. Ik ben zelf vaak in Japan ge
weest en herken de sfeer in deze
film." Wolterbeek heeft meerdere
aanraders: „The help, geeft een heel
mooi tijdsbeeld, wel een uitgemol
ken thema en typisch Amerikaans.
Verder Circumstances, die film laat
zien hoe vrouwen en meisjes in
het hedendaagse Iran leven."
Wat viel tegen? „Habemus Papam,
over een pausverkiezing. Die was
zo langdradig."
VLISSINGEN - De kindermiddag tijdens Film by the Sea
leverde gistermiddag in Cinecity in Vlissingen weer ver
tederende tafereeltjes op. Veel kinderen maken van de
ze vrolijke filmmiddag ook een mooi verkleedfestijn. Zo
bezochten Indianen, Spaanse schonen, een Chinese da
me, een clowntje met blauwe krullen, een kikker, cow
boys en prinsessen de film Orla, de Kikkerslikker. Aanslui
tend was er een concert van 'De Bende van 4'De band
bracht liedjes over een ruziënd bestek, grapjes van opa
en Zo Boos met stampvoetenwerk, foto Lex de Meester
Dagelijks geven bezoekers van Film
by the Sea hun mening over film die
ze hebben gezien.
Ruurd Wolterbeek uit Vlis
singen probeert elk jaar
voor FbtS een week vrij te
nemen. „Helaas niet helemaal ge
lukt dit keer. Vrijdag en zaterdag
heb ik een middagdienst", zegt
Wolterbeek, die wacht-ingenieur
is bij de kerncentrale in Borssele.
Samen met zijn vrouw Liesbeth
ziet hij minstens vijf en soms zes
films per dag. „Zondag waren het
er zelfs zeven, want die Zeeuwse
documentaires wilden we ook
graag zien. Twee Levens over het
echtpaar Visser, dat al 25 jaar hun
verdwenen zoon zoekt, vond ik
heel indrukwekkend."
Wolterbeek heeft een documenta
tiemap bij zich. „In dit naslagwerk
noteer ik ook tips en meningen.
Twaalf competitiefilms maken kans
lip de prijzen van Film by the Sea.
AU Pankow zag ze allemaal en
scheidt het kaf van het koren.
door Ali Pankow
vlissingen - Drie awards zijn er
toe te kennen in de Film Litera
tuurcompetitie: door de vakjury,
de jongerenjury én door het pu
bliek. De eerste award, van de jon
gerenjury wordt vanavond uitge-
reikt tijdens het Film Beatz festijn
in het Arsenaaltheater in Vlissin
gen. En de winnaar is...? The match
maker van Avi Nesher, zou ik zeg
gen.
Waarom? Meerdere redenen: een
award ken je niet zomaar toe aan
een 'leuke film'. Een winnaar on
derscheidt zich van de rest. The
Matchmaker is een zeer verrassen
de internationaal getinte film van
Israëlische origine, gebaseerd op
het boek When heroes fly van Amir
Gutffeund. Het verhaal speelt zich
af in de jaren zestig. Meerdere the
ma's zitten er bijna vanzelfspre
kend in verweven: worsteling met
de puberteit, vader-zoon relatie,
troost en schoonheid van de kunst
en onder dat alles trilt heel subtiel
de tragiek van de holocaust tijdens
de Tweede Wereldoorlog.
Het zware verdriet ligt er niet als
een zompige deken overheen. Juist
door de terughoudendheid word
je als toeschouwer het verhaal inge
zogen en wekt het af en toe een
huivering op. Het verhaal biedt
universele, vooral voor jongeren
herkenbare emoties. Een film ook
met mooie beelden en perfect pas
sende muziekEen film die raakt
en doet lachen en die je onder
huids af en toe een rilling bezorgt.
Zo'n film is een award waard. Mis
schien zelfs twee. Maar van mij
mag de debuutfilm Oliver Sherman
van Ryan Redford ook best meede
len in de prijzen. Ook deze film
zet de toeschouwer aan het den
ken over 'oorlog'. Een ongenoem
de oorlog in de film, die gebaseerd
is op het korte verhaal Veterans
van Rachel Ingalss. In deze film
ontbreekt de lichtheid zoals in The
Matchmaker, maar de spanning
houdt je van het treffende begin
beeld tot het bizarre einde in z'n
greep. Oliver Sherman gaat over
Sherman Oliver. Zo heet de man
oorspronkelijk, maar na een opera
tie hing in het ziekenhuis een
kaartje met daarop zijn voor- en
achternaam omgedraaid aan zijn
bed. „Het lijkt erop, maar het is
het niet helemaal", was zijn reactie
daarop en hij liet het zo. Die reac
tie lijkt ook voor zijn leven te gel
den sinds hij als oorlogsveteraan
weer in de 'gewone wereld' ver
keert. Het lukt hem niet meer de
draad op te pakken. Dit is wat oor
log soms met mensen doet, vroe
ger en zeker ook nu.
Rest nog de publieksprijs. Kans
hebbers op basis van de tot nu toe
uitgebrachte stemmen zijn: The
music never stopped, The Matchma
ker, Oranges and Sunshine en The
Help. „Help, als het maar niet The
Help wordt", zou ik willen zeggen.
Waarom niet? Omdat dit een film
is die vooral uit commercieel oog
punt is gemaakt. Heel Amerikaans
met een thema dat de toeschou
wer door de strot wordt geduwd.
Met mooie beelden, goed spel en
pittige muziek. Dat wel, maar erg
vet allemaal. Niks mis met een
bestseller, want dat wordt The
Help wellicht wel, maar zo'n best
seller kan best zonder award.
door Ali Pankow
vlissingen - „Talent is goesting en
als dat eraf druipt is alles te ma
ken", zei scenarioschrijver en regis
seur Johan Heldenbergh over de
Vlaamse film Schellebelle 1919, die
gisteravond bij Film by the Sea
werd vertoond.
■De film betreft: een droom van
amateurtoneelvereniging OKA
Schellebelle. „Een droom moet je
waar maken. Ik had al te vaak men
sen aan de toog horen zeiken over
wat ze eigenlijk zouden willen. Bij
OKA wilden ze dit echt en toen is
het begonnen",zegt Heldenbergh.
Schellebelle 1919 vertelt het verhaal
van de Vlaamse Coralie Van De
x Velde, die als 16 jarig meisje tij
dens de Eerste Wereldoorlog 25
oorlogswezen in huis heeft geno
men. De ex-burgemeester heeft
echter andere plannen met de
boerderij en het land van de fami
lie Van De Velde en doet een po
ging de boel op geweldadige wijze
te ontruimen.
Het is een groots opgezet sociaal
project geworden waar honderden
dorpsbewoners aan hebben meege-
werk. De film draait nu enkele we
ken in België en oogst veel succes.
„Dit is het mooiste project, dat ik
ooit heb gedaan. Ik ben er van
overtuigd dat Schellebelle door de
ze film een beetje anders is gewor
den. Door met elkaar zo intens
aan iets te werken, kun je de zuur-
tegraad in de samenleving terug
brengen naar meer neutrale waar
de", zegt de regisseur. Hij is trots
maar vindt het 'eigenlijk een beet
je absurd' dat hij nu met een deel
van de crew op een Hollands film
festival staat. „Dit was alleen maar
bedoeld als dorpsproject.
Schellebelle 1919; Za. 17/9,10.45 uur
en zon. 18/9m 13.45 uur.
door Rolf Bosboom
vlissingen - Ook (precies) zestig
jaar na dato blijft het voor de Mo
lukse gemeenschap van cruciaal
belang dat de Nederlandse rege
ring haar excuses aanbiedt. Dat
bleek gisteravond tijdens een Mo
lukse avond op Film by the Sea,
waar onder meer een debat was
onder leiding van Freek de Jonge.
Hoezeer de Molukkers inmiddels
zijn geworteld in Nederland, de
wijze waarop ze in 1951 naar Ne
derland zijn gekomen en aan hun
lot werden overgelaten, doet nog
altijd pijn. „Excuses zijn wel het
minste", zei Sylvia Pessireron, sce
nariste van de film De Punt (over
de treinkaping van 1977), die 's
middags werd vertoond. „Je wordt
vanzelf boos als je opgroeit met
frustratie, met verdriet."
Freek de Jonge vroeg zich af of de
Molukkers zelf wel genoeg aan
dacht vragen voor de zo gehoopte
genoegdoening. „Ik merk dat veel
Nederlanders volstrekt niet de op
Freek de Jonge leidt de discussie.
de hoogte zijn van de Molukse ge
schiedenis." Een deel van de aan
wezigen erkende dat. „We hebben
het zelf laten gebeuren."
Voorafgaand aan het debat werd
de documentaire Maju terus van
Dieter Bartels (over de historie
foto Lex de Meester
van de Molukkers in Nederland)
vertoond. Na afloop was Blauwe
oesters van Grace Bernardus te
zien, over haar vader van Ambon,
die duikt in zijn verleden als mari
nier en op zoek gaat naar een Goe-
se collega-matroos van destijds.
