Mcnumteni
2
Lrü
dinsdag 6 september 2011
Een nieuwe serie: bijzondere eet- en slaapadressen in
Zeeland. Superstylish of juist heel oud. Vandaag de eerste
aflevering: Restaurant Karei V in Goes.
Karei V in Goes (centraal met trapgevel).
Intiem dineren in een
oude keuken, zittend op
de rand van een bedstee.
Of feesten onder eeuwen
oude gewelven als in een
kasteelzaal. In Goes kan
het. Restaurant Karei V aan de stadshaven
herbergt een paar bijzondere ruimtes.
Binnen is het lichter dan verwacht. De oude
glas-in-lood raampjes houden wel wat dag
licht tegen, maar een enorme kroonluchter
verlicht het voorste deel van het restaurant
juist voldoende. Tegen de wand staat een
zwaar eiken bar. In de vensterbanken transpa
rante designlampen. Gedurfd, maar een goed
passende combinatie. Alle tafels zijn keurig
gedekt met sierlijk gevouwen servetten, fonke
lend glas en het bestek ligt strak in het gelid.
„Modern en oud gaan prima samen", zegt José
Bal. Ze is gastvrouw en eigenaar van restaurant
Karei V. „Als de warme, gemoedelijke sfeer
maar voelbaar blijft, dan is het goed. Dat is
belangrijk in zo'n statig pand."
Voordat José de zaak overnam, nu zo'n zes jaar
geleden, volgde ze een cursus interieurinrich
ting. „Daar heb ik veel aan gehad. Ik ben altijd
bezig met de aankleding en decoraties."
Ze loopt naar wat zij noemt de achterka
mer. Meteen trekt het krachtige rood van de
gigantische tulpen op een schilderij van Juul
Kortekaas de aandacht. De kleur komt terug
in de bekleding van de stoelen. Goed gekozen
bij het neutrale bruin van de vloer en het grijs
in de kast rondom de schoorsteenmantel.
Een spiegel boven de schouw weerkaatst het
dansende kaarslicht.
José wijst omhoog naar twee sleutelstukken,
stukken hout die onder de kop van de balk
zitten. Ze zijn versierd met acanthusbladen
en dragen het jaartal 1555. „Het bouwjaar van
dit huis. Het voorhuis diende oorspronkelijk
als pakhuis. Als je naar boven kijkt, zie je nog
het luik waardoor spullen voor de opslag naar
boven gehesen werden."
Later, op de zolderverdieping valt het grote
hijstuig goed op. Touwen, rad, alles is nog
intact. Zelfs nu nog is het in gebruik voor de
werklui die hier aan de goot werken.
Maar José loopt eerst naar de kelder in het
later bijgebouwde achterhuis. Daar wacht een
verrassing: een achttiende-eeuwse keuken
met een grote haard en een bedstee. Helemaal
origineel. Compleet met wanden vól Delfts
blauwe tegeltjes. Ze tonen afbeeldingen van
honden, tijgers en olifanten. De gedachten
dwalen naar toen. Hoe zou het zijn geweest
voor de vrouw die hier werkte én sliep. Het
was natuurlijk lekker warm door de altijd
brandende kachels en eten was ook altijd
voorhanden. Maar- misschien was haar enige
contact met buiten een praatje met de bakker,
de groenteman of de slager die hun waren aan
de keukendeur brachten.
„Dit is een ruimte voor mensen die onge
stoord willen dineren", zegt José. „Een intiem
familiediner of een etentje van een bruidspaar
zou bijvoorbeeld kunnen, maar daar hebben
we een nog betere ruimte voor."
Ze loopt een smalle gang in naar de kelder.
Hier buigen de gewelven zich licht over de
romantisch gedekte tafels. De plafonnières van
donkerrood ijzerdraad met veertjes zijn een
ontwerp van Han Luten. Er hangen hartjes
aan, maar die zijn niet origineel. Net zomin
als de kerstballen in december. José: „Ik houd
ervan om steeds te veranderen."
Ook op de bovenste verdiepingen in dit mar
kante monument spreekt het verleden. Achter
de vergaderzaal op de eerste verdieping staaf
een bijzondere spiltrap met een eikenhou
ten omkokering. Dit blijkt een van de oudst
bewaarde spiltrappen in Nederland te zijn.
Nog een verdieping hoger wijst José naar de
dikke eiken balken rondom het hijsrad. „Dit is
het wel het leukste. In het hout staan allerlei
jaartallen en initialen gekerfd. Ik ontdek steeds
weer iets nieuws. Een jaartal, een naam..."
Zo geeft een statig huis uit 1555 beetje-bij beetje
zijn geheimen prijs.
Elian van 't Westeinde
Turfkaai 11 in Goes is in bezit van Hendrick de Keyser,
een vereniging tot behoud van historisch waardevolle
gebouwen. Op de website van de vereniging staat
dat het huis uit 1555 behoort tot de best bewaarde
Gotische monumenten van Nederland. De trapge
vel is versierd met speklagen en hoekblokken van
Gobertangesteen en zandsteen. In de vensterbogen is
overkragend metselwerk aangebracht en onder de tre
den van de trapgevel zitten spitsboogjes. De smeed
ijzeren sierankers zijn origineel. De gevel is verwant
aan huizen in Delft, Dordrecht en Gorinchem uit het
midden van de 16de eeuw. Het huis is gebouwd als
een dijkhuis waardoor er aan de achterzijde een extra
verdieping is. In tegenstelling tot de gevel bevat het in
terieur renaissance details in de vorm van balken met
gebeeldhouwde voluutconsoles en sleutelstukken met
acanthusblad. Het huis heeft diverse functies gehad,
sinds 1970 is er een restaurant in gevestigd.
José Bal, gastvrouw en eigenaar.
Jachttafereel.
