321 familie
Huiswerk maken doe je samen
Voor geluk moet u vaker de deur uit
denkwifzer
zaterdag 3 september 2011
Of kinderen huiswerk maken, is
afhankelijk van hun inzet én die
van hun ouders. Reken maar dat
het voor een kind moeilijk is om na
een schooldag nog de discipline te
vinden om huiswerk te ma-
ken.„Laat je door je kind niet weg
sturen, maar vraag
altijd of je nog iets moet overho
ren."
door Mandy Pijl
Als wij later huiswerk krijgen,
maken wij dat wél meteen", riep
de tweeling Liam en Tara als hun
ouders met hun oudere broer Jos
hua onenigheid hadden omdat die zijn huis
werk niet wilde maken. Dat zouden zij heel
anders aanpakken, namen ze zich voor.
Hun moeder Conny Visser lacht erom. In
middels heeft ze met de tweeling, die nu in
groep zes van de basisschool zit, dezelfde
strijd gehad als met haar oudste zoon. „Als
zij op vrijdag met huiswerk thuiskomen,
gaan ze daar echt niet meteen mee aan de
slag." Ze heeft afspraken met de twee ge
maakt. „Elke zondagochtend doen ze hun
maakwerk. Wat er geleerd moet worden,
verdelen we samen met hen over de week."
De betrokkenheid van ouders bij hét huis
werk van hun kinderen, is volgens voorma-
Huiswerktips voor ouders
Maak met je kind een planning waarbij je
het huiswerk over de week verspreidt.
Zorg voor afwisseling: laat tiem de tafels
op de trap oefenen (elke tree een som).
De computer biedt oefeningen op sites als
www.digischool.nl en www.leestrainer.nl.
Als huiswerk een strijd is en blijft, kun je je
kind opgeven bij een huiswerkinstituut.
Thuis ben je de spanning kwijt en hij
maakt toch zijn huiswerk.
Let bij de keuze voor een middelbare
school op wat er aan huiswerkbegeleiding
wordt geboden.
Ook met huiswerk maken blijkt: oefening baart kunst.
lig basisschoolleerkracht Paulien van Kem
pen - ze heeft een praktijk voor remedial
teaching en huiswerkbegeleiding - belang
rijk „Basisschoolkinderen, maar zeker ook
pubers in het voortgezet onderwijs, hebben
veel afleiding van dingen die erg belangrijk
voor ze zijn. Zoals hun uiterlijk en sociale
contacten. Dat is normaal; het hoort bij de
puberteit. Maar dat betekent dat ouders er
voor moeten zorgen dat kinderen hun huis
werk maken."
Het puberbrein heeft bovendien moeite
met plannen, vertelt pedagoog Corine Bel.
„Onderzoek heeft uitgewezen dat het puber
brein echt een kleine chaos is. Van een ver
mogen om vooruit te kunnen denken, is
nog weinig sprake. Of het nou strijd ople
vert of niet, veel pubers hebben hulp nodig
bij het plannen, maken en leren van huis
werk." Dus moeten ouders zich niet door
hun kinderen laten wegsturen, vindt Bel.
„Ie maakt hun eten, doet hun was én je
kijkt samen het huiswerk na. Zo vanzelfspre
kend moet het zijn. Neem die verantwoor
delijkheid en vraag altijd even: 'Moet ik je
nog overhoren?' Want ga er maar vanuit
dat het moeilijk is na een schooldag de disci
pline te vinden om huiswerk te maken."
Die zorg voor het huiswerk moet volgens
Van Kempen nadrukkelijk wel een gedeelde
verantwoordelijk zijn. „Geef je kind de ver
antwoordelijkheid, door samen een plan
ning te maken en een vast overhoormo-
ment af te spreken. Op die manier komt er
ook routine in het maken van huiswerk.
„Gaat het goed, dan laat je je kind steeds
meer los, zonder dat je de controle verliest.
Cijfers kunnen een controlemiddel zijn. En
komt je kind met een onvoldoende thuis,
praat erover. Vraag wat je er samen aan
kunt doen. Op die manier help je hem,
maar laat je de verantwoordelijkheid bij
hem." Met het opbouwen van die routine
kunnen ouders volgens Bel wel het beste al
op de basisschool beginnen, om te voorko
men dat het op de middelbare school mis
gaat. Ook voor kinderen die op de basis
school met weinig moeite goede resultaten
foto Koen Suyk/ANP
halen, is dat belangrijk. „Basisschoolkinde
ren die op de ochtend van een overhoring
hun leerwerk inkijken en fluitend een tien
halen, die doen geen ervaring op -met Teren
leren'. Ze Ieren niet hun huiswerk in stukjes
te hakken en over de week te verdelen." Dit
heeft als risico dat het op de middelbare
school misgaat. „Het gevolg kan zijn dat ze
faalangst ontwikkelen of helemaal niks
doen." Sanne, de oudste dochter van Cees
Jan Sneevliet, zit in de brugklas en leert het
plannen op school. „Met hun mentor bekij
ken Sanne en haar klasgenoten hoeveel
proefwerken ze hebben en wanneer ze het
beste kunnen beginnen met oefenen. Ik
vraag haar regelmatig wat voor huiswerk ze
heeft en help haar op weg als het nodig is."
Net als Sanne haalt Joshua, die nu ook in de
brugklas zit, goede cijfers. „Terwijl de mees
ter in groep acht betwijfelde of Joshua het
ging redden op het vmbo-kader", zegt Con
ny Visser. „Van die keren dat hij zijn huis
werk niet wilde, maar wel moest maken,
heeft hij blijkbaar toch iets geleerd."
door René Diekstra
Iedere dag, meestal in de avond rond
een uur of tien, wandel ik een tot an
derhalf uur door de stad. En vrijwel ie
dere ochtend, nog vóór mijn ontbijt,
wandel ik zo'n 20 tot 25 minuten door een
park in de buurt Ik wandel in een stevig
tempo. Alles bij elkaar een kleine twee uur
per dag dus. Ik heb me laten vertellen dat
dit ongeveer evenveel is als mensen in het
tijdperk van de jager-verzamelaar gemid
deld plachten te doen. Ik weet niet of dat
klopt. Wat ik wel weet, afgaande op onder
zoek, is dat ik aanzienlijk meer wandel dan
de gemiddelde Nederlandse volwassen
man of vrouw vandaag de dag. En dat klopt
met mijn eigen observatie. Ik kom 's och
tends vroeg of's avonds laat bijna nooit'
wandelaars tegen. Dat vind ik, met name 's
avonds, prima want dan is het alsof ik de
stad helemaal voor mezelf heb. Maar ik
vind het ook wonderlijk. Want iedere
avond weer kom ik langs talloze ramen
waarachter mensen uitgezakt rondom hun
elektronisch haardvuur, de televisie, zitten.
Dikwijls iets drinkend uit een glas of fles
en etend uit een zak of van een schaal.
'Hoe gehoorzaam, hoe slaafs', denk ik dan.
Want al die mensen doen in feite exact dat
wat de televisie hen constant opdraagt.
Met boodschappen vlak vóór de reclame
als 'blijf kijken' en met reclames waarvan
de hoofdmoot gaat over het consumeren
van de nieuwste zoutjes, chips, kaassoor
ten, bieren en andere alcoholische dranken
of frisdranken.
Hoe heeft het in godsnaam zover kunnen
komen dat het grootste deel van het Neder
landse volk zijn avondleven door de televi
sie laat programmeren? En wat zijn de ge
volgen daarvan? Wat dat laatste betreft, kan
ik kort zijn. Het is gewoon ongezond ge
drag dat de meeste Nederlanders 's avonds
vertonen. Het is namelijk een van de oorza
ken van het feit dat steeds meer mensen,
volwassenen en kinderen, overgewicht ver
tonen en lichamelijk in slechtere conditie
zijn dan hun leeftijdsgenoten dertig of veer
tig jaar geleden. Dat blijkt onder andere uit
het zogenaamde V02-max onderzoek. Dat
is onderzoek waarmee wordt gemeten wat
de maximale zuurstofopnamecapaciteit
van de longen is. Zo'n veertig jaar geleden
was de V02max van Nederlandse kinderen
beduidend beter dan nu. En een gebrekkige
V02max is een belangrijke voorspeller, be
langrijker dan overgewicht, van latere chro
nische gezondheidsproblemen en ziekten.
Maar er is nog wel meer aan de hand. Tot
laat in de avond voor een 'stralend' beeld
scherm zitten, televisiescherm of compu
terscherm dat maakt niet veel verschil, ver
stoort of ontregelt de slaap. Het is dus niet
vreemd dat slaapproblemen vandaag de
dag de meest voorkomende gezondheids
problemen zijn. En slaapproblemen kun
nen op hun beurt weer ingrijpende gevol
gen hebben. Ze kunnen, wanneer chro
nisch, aanleiding zijn tot depressieve gevoe
lens en bij degenen die daarvoor (gene
tisch) kwetsbaar zijn, heuse depressies uit
lokken. Verder ondermijnen ze het afweer
systeem van het lichaam en ze tasten de
concentratie op werk, studie en relaties
aan.
In de maarteditie Van de Harvard Health
Letter wordt uiteengezet dat wandelen de
meest natuurlijke, de gemakkelijkst be
schikbare, meest goedkope en de meest ge
zondheidsbevorderende, zowel lichamelijk
als mentaal, en levensverlengende activi
teit voor de menselijke soort is. Aangeno
men dat het met regelmaat - minstens een
half uur per dag - en met een behoorlijk
tempo gebeurt. Het blijkt ook een van de
meest probate middelen om piekeren te
verminderen en je gelukkiger te gaan voe
len. De conclusie? U moet echt veel vaker
de straat op.
$^§11
