zeeland 117 Een magistrale tekst echt tot leven gewekt magisch moment De ladder op, hoofd door de opening en spelen met licht, geluid en decor zeeland nazomer festival maandag 29 augustus 2011 Scène uit Am Ziel. foto Lex de Meester door Willem Nijssen Van meerdere kanten wor den we gewaarschuwd om Thomas Bernhards biografie niet te verwar ren met zijn werk. De tirade tegen alles en iedereen, zo karakteristiek voot zijn romans en zijn tonelen (waaronder Am Ziel), mag niet zo maar in verband worden gebracht met zijn moeilijke jeugd. Al is dat nog zo verleidelijk... We moeten blijven zien, ons blijven inpren ten, dat het om iets universeels gaat. Dat vereenzaming en zelfdes tructie voor iederéén de prijs zijn, waarmee de drang naar perfectie betaald moet worden. Die laatste zin, dat is boekentaal natuurlijk. Maar wel een heel knappe samenvatting van wat er zo intrigerend zou kunnen zijn aan het werk van Thomas Bern- hard. Ik vind de teksten van Bern- hard ongemeen boeiend, herken baar en bevredigend voor een duis ter kantje in mezelf. Een kantje waarvan ons misschien wel ge leerd is om het in het duister te zetten en het daar liefst te houden. Ons zelfgenoegzame kantje, ons aan grootheidswaanzin grenzende kantje, dat toevallig ook het kantje is van geloof en vertrouwen in ons zelf Een hoekje waar het tuinie ren snel uit de hand loopt. Een hoekje waar de klappen vallen. Bij sommigen, bij velen, bij ons alle maal? Dat is de grote vraag, dat is wat bepaalt of het werk van Bern- hard van groot belang is of niet. Persoonlijk vind ik dus van wel, en vind ik het geweldig dat een voorstelling als Am Ziel is opgeno men in het Nazomerfestival. Dat zo'n enorme monoloog met zo'n lading een nét iets te grote opgave lijkt voor de hoofdrol, dat neem ik er dan maar vergoelijkend bij. Wat telt, is dat zo'n magistrale tekst hier nog eens tot leven gewekt wordt. Echt tot leven, beter dan ik het zelf al lezende zou kunnen. Raymonde de Kuyper kaapt als de dominante moeder die met haar dochter voor de 33e keer naar zee zal gaan, vrijwel alle tekst. Ze doet dat-met hkar karakteristieke stem (met die vreemde ironiserend^ na- saliteit) vanaf het eerste woord, met arrogantie en een brutaal egoïsme, met een foute maar be geerlijke suprematie. Zij hoeft zich niet te storen aan een samenhang, kan er uit flappen wat ze wil, in de volgorde waarin ze dat wil. Al les wordt daardoor even belang rijk, van de futiliteit van het pak- LOCATIETHEATER Am Ziel Zeeland Nazomerfestival Locatie: Badpaviljoen Domburg Regie: Judith de Rijke Met: Raymonde de Kuyper, My- rthe Burger, Lieke-Rosa Altink en Arnon Grunberg Gezien: vrijdag 26 augustus ken van de koffers tot de nagedach tenis van de overleden echtgenoot. Alles is even futiel. Of even belang rijk. Wij zijn het, die zelf dan maar tussen die twee moeten kie zen, heel de tijd, in dat monotone tempo dat niet is bij te houden. Eén rode draad is er wel: de drama tische schrijver. De auteur van een succesvol toneelstuk. (Mooie aan leiding om het publiek te schoffe ren. Dat zijn 'lieden die niets be grijpen. Ze klappen voor het meest onzinnige, ze klappen voor iedere draai om de oren die ze krij gen.') Die dramatische schrijver is uitgenodigd aan zee. Hij is kenne lijk bedoeld voor de (hopeloos vrij gezelle) dochter, maar nog voor hij verschijnt, is hij al ingepikt door de hebberige moeder. Dat soort spanningsveld, dat soort verwar ring van goede en boosaardige be doelingen, waar het leven mee vol zit, dat is zo intrigerend. Am Ziel is een ode aan de tekst. Waarvoor dank. Voor de verklan king. Maar niet minder voor de verbeelding. Kostuumontwerpers en belichters komen er bij het ap plaus vaak bekaaid vanaf Je moet dat kunnen, zo in de schaduw wer ken. Hier, bij Am Ziel, zie ik met een blij soort verrassing dat de kos tuums precies vertellen wie de per sonages zijn. En dat het licht is, wat het is: weggemoffelde duister nis. Knap werk van Chris Snik en Mare Heinz. Alle resterende voorstellingen van 'Am Ziel' zijn reeds uitverkocht. Executieverkoop Voor alle executieverkopen van de Belastingdienst regio Zuidwest Zie Veilingdeurwaarder.nl Belastingdienst m, door Ali Pankow Aan elke theatervoorstelling ligt een idee ten grond slag, maar met een idee al leen ben je er nog niet. Dat er voor een goed toneelstuk heel veel komt kijken, maakt de tentoonstel ling Back Stage overduidelijk. Deze boeiende presentatie van het Thea ter Instituut Nederland is als on derdeel van het Nazomerfestival te zien in de kloostergang van het Ab dijcomplex in Middelburg. Back Stage begint met de keus van een stuk: Romeo en Julia, Glengar ry Glen Ross, Hrmnnh! Kung Fu Hossel.obKees de Jongen. Daarna ko men de volgende vragen. Wie bij voorbeeld voor Kees de Jongen kiest moet ook bepalen: wat voor soort kereltje is dat? Waar woont hij? Welke kleren draagt hij? Welk dier past het beste bij hem? En dus ook: speelt het verhaal zich af in de tijd dat Theo Thijssen het verhaal schreef of kun je het naar het heden halen? 'Klim de ladder op en steek je hoofd door de ope ning' luidt een van de volgende op drachten. Op die plek kun je als be zoeker spelen met lichteffecten, ge luid en decor. Een kwestie van op knopjes drukken en aan de touw tjes trekken. Voor de repetities is een miniruimte beschikbaar én eeh regisseur die vanaf een beeld scherm adviezen geeft. Aan het einde van de route wacht het po dium, maar pas na het verbijten van de zenuwen voor de première. Wie dan eindelijk op het toneel verschijnt, krijgt applaus. Maar roem duurt maar even, want op de vloer zitten al de recensies ge plakt: enthousiaste, maar ook kriti sche commentaren. 'Wat ik het spannendst vind aan toneel is zelf spelen', schreef een van de bezoek ende scholieren. Een andere leer ling opteert blijkbaar direct voor een toneelcarrière en liet alleen zijn 06-nummer achter. Back Stage: dagelijks vanaf 16.00 uur. foto Lex de Meester zegend met sterke stem en strakke band, zeker te boeien met 'gevoeli ge liedjes over mijn ontzettend mislukte liefdesleven'. Maar aan het einde groeide een mooi concert ineens uit tot een magische avond. Nadat ze eerst tij dens Wicked world dansende kin deren op het podium had uitgeno digd, begaf ze zich tijdens de toe gift met haar band tussen het pu bliek. Onder de bomen voerde ze - onversterkt - Bob Dylans 1 shall be released uit. De vele bezoekers luis terden ademloos toe, als betoverd, en beseften getuige te zijn van iets bijzonders. De PZC-publieksen- quête leverde ook een hoge waar dering op: 4,64 sterren, op een maximum van vijf. Hoe anders was het gisteravond. De naam Orquesta Patagon klonk exotisch, maar bleek een Vlaams dansorkest dat pretentieloos amu sementsmuziek bracht: dansbare versies van uiteenlopende beken de nummers, van Adamo tot How- lin' Wolf in een mengelmoes van stijlen. Terwijl het Nazomerfestival de af gelopen jaren een naam heeft op gebouwd met verrassende en hoogstaande optredens, ontsteeg Orquesta Patagon muzikaal gezien nauwelijks het bruiloften- en par tijenniveau - het festival bijna on waardig. Aan de andere kant wist het orkest het publiek wel te ver maken en was het regelmatig drin gen op de dansvloer. Waar een etmaal eerder zo ma gisch I shall be released had geklon ken, werd nu de foxtrot gedanst op de muziek van Dylan. Op het Abdijplein treden vanavond Steye (20.30 uur), Esther Groenenberg (21.00 uur) en aansluitend Krystl op. Videoreportages en meer over het Nazomerfestival op www.pzc.nl/nazomerfestival. Orquesta Patagon en De Vlieger door David Cantens zelf De avondconcerten op het Abdij plein laveerden in het weekeinde tussen uitersten. De ontwapenen de zangeres Laura Jansen wist, ge- 23 aug t/m 3 sept 2011

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 17