spectrum 14
Zaterdag 27 augustus 2011
Alles wat mensen in een jaren-
dertig-woning willen herstel
len, heeft Rinus Gerritsen er
uitgesloopt. Niks kamer en
suite met glas-in-lood, maar
een verlaagd plafond, spotjes en Italiaanse
designmeubels. Tegen de muur nog wat
oude boxen en stereoapparatuur die met
het grofvuil mee moeten. Marjo, zijn hulp
in de huishouding, poetst de keuken, ter
wijl Rinus zijn oude hond Suzy een brokje
geeft. „Dat krijgt ze altijd na het wande
len."
Dit jaar bestaat de Golden Earring vijftig
jaar en zijn de bandleden allemaal de 6o
gepasseerd. Een mijlpaal. „Ach, dat ligt er
aan wie je spreekt" Rinus begon in 1961
als 15-jarige met George Kooymans, pas la
ter kwamen zanger Barry Hay en drum
mer Cesar Zuiderwijk erbij. Dus over dat
vijftigjarige bestaan valt te twisten. Maar
dat Gerritsen een van de oprichters was,
staat buiten kijf. Rock and roll beleeft de
65-jarige nog net als vroeger. Oké, ze spe
len minder, niet vaker dan twee avonden
achter elkaar, anders gaan de stemmen kra
ken en na een maand optredens hebben
ze een maand rust. 's Zomers ligt alles stil.
Vervelen gaat het nooit. Ze hoeven het
niet te doen. Ze kunnen het alleen niet la
ten. „Ik word juist beter naarmate ik ouder
word. Het voordeel van ouder worden, is
dat je meer zegt met minder noten. We
rennen minder hard over het podium en
springen iets minder hoog. Als je naar
North Sea Jazz gaat, zit ook niemand te
mekkeren over de leeftijd van B.B. King."
Hij speelt letterlijk
op de achter
grond. Maar dat
maakt hem niet
minder beroemd.
Bassist Rinus
Gerritsen over
vijftig jaar Golden
Earring en hoe je
rock-'n-rollt op
je 65e.
door Mayke Calis
foto's David van Dam/GPD
Ze zijn net terug uit Londen, waar ze een
nieuwe plaat hebben opgenomen. Ouder
wets met zijn drieën in de oefenruimte.
Veertien nieuwe nummers in elkaar gesleu
teld. „Barry woont op Curasao, wij spelen
alles in en sturen het op, zodat hij liggend
in het zwembad de teksten kan schrijven."
De week in Engeland was leuk, het oude
sfeertje weer terug. „We gaan al jaren niet
meer op tournee, dus het gebeurt niet
vaak dat wij zo samen zijn. Als we nu in
theaters spelen, is het 'hoi' en 'dag' en
gaan we weer naar huis."
Vier mannen die het ruim veertig jaar met
elkaar volhouden. Dat is knap. „Het is net
een huwelijk maar dan met zijn vieren",
lacht Gerritsen. Hoe verschillend ze ook
zijn, wat hen bindt is de muziek, het ta
lent, het intellect en de communicatie; ze
begrijpen elkaar. Drie van de vier lezen
graag. Rinus is de enige die geen boeken
leest, wel kranten. Koken vinden de ande
ren ook leuk. „Daar heb ik niks mee. Ik
kook mijn eigen kostje. En Marjo maakt al
tijd Italiaanse saus en die vries ik dan in."
In hun karakter vullen de bandleden el
kaar aan. Barry is artistiek, doet de vormge
ving, het decor, de hoes en de teksten.
„George en ik zijn meer de muzikanten,
van wie George de impulsieve en creatieve
man is en ik meer de technicus. Ik houd er
van bezig te zijn met geluid en hoe iets
klinkt. Verder ben ik misschien wat behou
dender dan de rest. Cesar is een verhaal
apart, dat is een clown, die had het liefst in
het circus gewerkt. Heel fanatiek en altijd
bezig dromen te verwezenlijken. We hou
den elkaar mooi in evenwicht." Net als in
een echt huwelijk hebben ze in de Golden
Earring bok wel eens ruzie. „Muziek ma
ken is een creatief proces en soms moet je
concessies doen. We hebben allemaal gro
te ego's. Dat botst wel eens. Maar omdat
we met zijn vieren zijn, kunnen anderen
de balans weer snel herstellen." Er is ook
weieens gemept, bekent hij lachend.
„Maar dan waren er genotsmiddelen in
het spel en frustratie omdat een concert bij
voorbeeld niet liep. Dat is nou eenmaal
één van de risico's die we lopen als band.
Bij ons is niets dichtgetimmerd. Ieder con
cert is altijd anders. Het kan zijn dat we
fouten maken in een nummer dat we al
veertig jaar spelen. Maar daardoor is het
voor ons ook nog leuk. We zeggen wel
eens dat wij de meest professionele ama
teurband zijn, of de meest amateuristische
profband."
Strubbelingen worden uitgesproken en
goedgemaakt. „Soms heel emotioneel."
Golden Earring trekt nog altijd volle zalen.
Vier generaties fans. Begonnen in de jaren
zestig toen muziek maken ineens mogelijk
bleek voor iedereen zonder muziekoplei
ding. „Met drie akkoorden op een oude gi
taar kon je de Beatles naspelen. Ik kom uit
een klassiek rood arbeidersgezin, mijn va
der was fijnmetaalbewerker. Van hem heb
ik geleerd dat je alles wat je wilt, zelf kunt
maken. Wij hadden weinig geld en ik wil
de gitaar spelen, dus bouwden we er één
na. Ook nu speel ik nog op basgitaren die
ik zelf heb gebouwd of zelf heb verzon
nen."