spectrum 14 Zaterdag 27 augustus 2011 Alles wat mensen in een jaren- dertig-woning willen herstel len, heeft Rinus Gerritsen er uitgesloopt. Niks kamer en suite met glas-in-lood, maar een verlaagd plafond, spotjes en Italiaanse designmeubels. Tegen de muur nog wat oude boxen en stereoapparatuur die met het grofvuil mee moeten. Marjo, zijn hulp in de huishouding, poetst de keuken, ter wijl Rinus zijn oude hond Suzy een brokje geeft. „Dat krijgt ze altijd na het wande len." Dit jaar bestaat de Golden Earring vijftig jaar en zijn de bandleden allemaal de 6o gepasseerd. Een mijlpaal. „Ach, dat ligt er aan wie je spreekt" Rinus begon in 1961 als 15-jarige met George Kooymans, pas la ter kwamen zanger Barry Hay en drum mer Cesar Zuiderwijk erbij. Dus over dat vijftigjarige bestaan valt te twisten. Maar dat Gerritsen een van de oprichters was, staat buiten kijf. Rock and roll beleeft de 65-jarige nog net als vroeger. Oké, ze spe len minder, niet vaker dan twee avonden achter elkaar, anders gaan de stemmen kra ken en na een maand optredens hebben ze een maand rust. 's Zomers ligt alles stil. Vervelen gaat het nooit. Ze hoeven het niet te doen. Ze kunnen het alleen niet la ten. „Ik word juist beter naarmate ik ouder word. Het voordeel van ouder worden, is dat je meer zegt met minder noten. We rennen minder hard over het podium en springen iets minder hoog. Als je naar North Sea Jazz gaat, zit ook niemand te mekkeren over de leeftijd van B.B. King." Hij speelt letterlijk op de achter grond. Maar dat maakt hem niet minder beroemd. Bassist Rinus Gerritsen over vijftig jaar Golden Earring en hoe je rock-'n-rollt op je 65e. door Mayke Calis foto's David van Dam/GPD Ze zijn net terug uit Londen, waar ze een nieuwe plaat hebben opgenomen. Ouder wets met zijn drieën in de oefenruimte. Veertien nieuwe nummers in elkaar gesleu teld. „Barry woont op Curasao, wij spelen alles in en sturen het op, zodat hij liggend in het zwembad de teksten kan schrijven." De week in Engeland was leuk, het oude sfeertje weer terug. „We gaan al jaren niet meer op tournee, dus het gebeurt niet vaak dat wij zo samen zijn. Als we nu in theaters spelen, is het 'hoi' en 'dag' en gaan we weer naar huis." Vier mannen die het ruim veertig jaar met elkaar volhouden. Dat is knap. „Het is net een huwelijk maar dan met zijn vieren", lacht Gerritsen. Hoe verschillend ze ook zijn, wat hen bindt is de muziek, het ta lent, het intellect en de communicatie; ze begrijpen elkaar. Drie van de vier lezen graag. Rinus is de enige die geen boeken leest, wel kranten. Koken vinden de ande ren ook leuk. „Daar heb ik niks mee. Ik kook mijn eigen kostje. En Marjo maakt al tijd Italiaanse saus en die vries ik dan in." In hun karakter vullen de bandleden el kaar aan. Barry is artistiek, doet de vormge ving, het decor, de hoes en de teksten. „George en ik zijn meer de muzikanten, van wie George de impulsieve en creatieve man is en ik meer de technicus. Ik houd er van bezig te zijn met geluid en hoe iets klinkt. Verder ben ik misschien wat behou dender dan de rest. Cesar is een verhaal apart, dat is een clown, die had het liefst in het circus gewerkt. Heel fanatiek en altijd bezig dromen te verwezenlijken. We hou den elkaar mooi in evenwicht." Net als in een echt huwelijk hebben ze in de Golden Earring bok wel eens ruzie. „Muziek ma ken is een creatief proces en soms moet je concessies doen. We hebben allemaal gro te ego's. Dat botst wel eens. Maar omdat we met zijn vieren zijn, kunnen anderen de balans weer snel herstellen." Er is ook weieens gemept, bekent hij lachend. „Maar dan waren er genotsmiddelen in het spel en frustratie omdat een concert bij voorbeeld niet liep. Dat is nou eenmaal één van de risico's die we lopen als band. Bij ons is niets dichtgetimmerd. Ieder con cert is altijd anders. Het kan zijn dat we fouten maken in een nummer dat we al veertig jaar spelen. Maar daardoor is het voor ons ook nog leuk. We zeggen wel eens dat wij de meest professionele ama teurband zijn, of de meest amateuristische profband." Strubbelingen worden uitgesproken en goedgemaakt. „Soms heel emotioneel." Golden Earring trekt nog altijd volle zalen. Vier generaties fans. Begonnen in de jaren zestig toen muziek maken ineens mogelijk bleek voor iedereen zonder muziekoplei ding. „Met drie akkoorden op een oude gi taar kon je de Beatles naspelen. Ik kom uit een klassiek rood arbeidersgezin, mijn va der was fijnmetaalbewerker. Van hem heb ik geleerd dat je alles wat je wilt, zelf kunt maken. Wij hadden weinig geld en ik wil de gitaar spelen, dus bouwden we er één na. Ook nu speel ik nog op basgitaren die ik zelf heb gebouwd of zelf heb verzon nen."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 80