revolutie in Israël
i9 spectrum
Zaterdag 20 augustus 2011 gpi
i::'- .S
^j|
Al weken protesteren en demonstreren .Israëli's voor betere leefomstandigheden
en betaalbare huren. Ze doen dat onder meer in een groot tentenkamp.
Heel beschaafd, dat wel. 'Beste inspecteur laat alstublieft mijn tent staan'.
door Ad Bloemendaal
Protesterende woningzoekenden hebben ook bezit genomen van het plein voor het Habima Theater in Tel Aviv.
ger. De massale acties vervullen hem met trots: „Wijs
mij één ander land waar 5 procent van de bevolking
de straat op gaat voor een sociaal protest."
Maar niet iedereen deelt in de nieuw gevonden soli
dariteit. Religieuzen, kolonisten, Arabieren, Russi
sche immigranten en echte minimumlijders zijn in
de tentenkampen en bij de demonstraties nauwelijks
aanwezig. Het zwaartepunt van de acties ligt in wat
spottend wordt genoemd 'de staat Tel Aviv'. In die
wereldse, liberale en betrekkelijk welvarende regio
woont meer dan de helft van alle Israëlische belas
tingbetalers.
Dat het volksprotest zoveel aandacht en steun krijgt,
is deels te danken aan de toegenomen belangstelling
voor economische zaken. Een paar jaar geleden telde
Israël slechts één financieel dagblad, nu zijn het er al
drie. Alle televisiekanalen besteden uitgebreid, om
niet te zeggen overdreven veel, aandacht aan econo
misch nieuws. Guy Rolnik, hoofdredacteur van het fi
nanciële dagblad The Marker, is een belangrijke sti
mulator van het protest. Hij omschrijft de ontevre
den middenklasse als de lo mehubarim: mensen zon
der connecties met de financiële elite. De actievoer
ders hopen dat ze ook de nog niet protesterende lo
mehubarim op 3 september massaal de straat op krij
gen. Een '1 miljoen mensenmars' moet het worden,
verspreid over het hele land. Het lijkt nog een brug te
ver, maar dit is een zotte zomer. Alles kan.
kaar alleen in de supermarkt of op straat, maar deze
revolutiezomer heeft alles veranderd. „Afgelopen vrij
dag hadden we hier een uitgebreide sabbatsmaal
tijd", zegt Ilay. „Iedereen bracht een zelfgemaakt ge
recht mee."
De brede steun voor de sociale acties is mogelijk
doordat 'de politiek' - dat wil zeggen het conflict met
de Palestijnen en de Arabische wereld - naar de ach
tergrond is verschoven. Zelfs uitgesproken linkse ac
tievoerders hebben hun stokpaardje even op stal ge
zet. „Deze revolutie gaat om geld, om de verdeling
van de welvaart en het uit de hand gelopen kapitalis
me", meent Ami Kaufman, een bekende linkse blog-
