BOB ULTEE 'DRIE KEER
spectrum 16
Zaterdag 20 augustus 2011
Studievrienden en kennissen vie
len van hun stoel toen Bob Ul
tee vertelde dat hij zeep, lotions,
oliën, conditioners en shampoo
ging verkopen. „Ze schamper
den: 'Jij wordt winkelier?' We zijn zelfs uit
gelachen." Dat stak de fiscaal jurist „Nu ze
ons succes zien, vragen ze 'meneer Ultee'
en zijn vrouw gezellig te eten."
Dat dédain over middenstanders, Ultee
snapt er niets van. „Dit is het mooiste vak
van de wereld. Je mag producten beden
ken en promoten, verkopen, verpakken,
uitserveren en steeds weer proberen te ver
beteren. Je staat in direct contact met je
klanten. En je kunt er een goed belegde bo
terham mee verdienen. Fantastisch!
Vanwaar toch die minachting? „Vroeger
was je een hele meneer als je de baas was
van een supermarkt. Dan sprak men met
respect over je. Tegenwoordig moet je als
retailer een gat in de lucht springen als de
banken je een lening willen verstrekken.
We kachelen de verkeerde kant op. Het
midden- en kleinbedrijf is de motor van
onze economie. Als die onvoldoende
brandstof krijgt, gaan we dat allemaal mer
ken. Het ondernemersgilde in Nederland
staat op uitsterven en dat kost welvaart."
Ultee is geboren in Rotterdam. Hij bracht
zijn jeugd door in de Maasstad. Zijn vader
(jurist bij een metaalbedrijf) en moeder
(medewerkster van een verzekeringsmaat
schappij) stampten er de geijkte haven
mentaliteit in. „Niet lullen, maar poetsen.
Mouwen oprollen. Dat werd benadrukt.
Als je iets wilt bereiken, dan moet je er
voor gaan. Nóóit opgeven. Dat leidt tot suc-
Amper 33 jaar en
'binnen'. Bob
Ultee is de jongste
baas van een
beursgenoteerde
onderneming:
Sabon,bekend
van de zeep. „Ik
heet gewoon Bob
en iedereen mag
me bellen."
door Ap van den Berg
foto's Robert Vos/GPD
ces. Talent heb ik niet. Maar hoe harder
mensen roepen dat iets niet kan, hoe meer
ik er tegenaan ga. Ik geef hooit op. Win al
tijd."
Hij ging verdienen toen hij 15 was. In het
weekeinde waste hij auto's in de buurt. „In
de zomervakantie werkte ik vijf weken op
een metaalwerf en in een frietkraam. Dat
vond ik normaal. Mijn vader zei: 'Wil jij
een brommer? Dan moet je er zelf voor
gaan werken'. En dat heb ik dus gedaan."
Na de middelbare school ging Ultee naar
de Erasmus Universiteit. „Dicht bij huis, ja.
Want zo kon ik mijn baantjes behouden."
Als afgesmdeerd belastingdeskundige
werkte hij een tijdje voor verschillende be
drijven. In 2005 gooide hij het roer om,
toen hij in New York smoorverliefd werd
op een 'snoepwinkeltje' in bodyproducts:
Sabon. „Hier had je toen alleen The Body
Shop. Ik dacht: dit moet ik naar Nederland
halen. Keer op keer ben ik naar Amerika
gevlogen om de eigenaar te spreken te krij
gen. Dat lukte na verloop van tijd en ik
had de mazzel dat het klikte. Ik had een
overtuigend verhaal en kreeg de licentie."
De blijdschap was groot. Temeer omdat
zijn poging om koffieketen Starbucks naar
Nederland te halen, eerder was mislukt.
Samen met Eveline van Baardwijk, die als
zijn vrouw en zakenpartner zorgt voor de
woman's touch in de winkels en die de mar
keting van Sabon voor haar rekening
neemt, sprong hij in het diepe. „Het begin
was heel romantisch: eerst één winkeltje,
toen twee winkels, daarna drie. We regel
den alles vanuit huis. Groeiden als kool."
Veel ging op gevoel. En als Ultee soms wat
te hard van stapel liep, trapte Van Baard
wijk op de rem. „Ondernemen leer je in
de praktijk, niet in schoolbanken."
Zijn snelle succes - volgens zakenblad
Quote bezit hij inmiddels een privékapi-
taal van tenminste 30 miljoen euro - heeft
hem niet veranderd. Tenminste, dat vindt
hijzelf. „Rijk? Al mijn geld zit in de zaak.
Status zegt me niks. Ik heet gewoon Bob
en iedereen mag me bellen. Met uiterlijk
vertoon heb ik niet veel op."
Lachend: „Kijk, ik laat mijn schoenen ge
woon verzolen. We hadden een mooie
sloep, maar die heb ik weggedaan omdat
we er bijna niet mee het water opgingen.
We wonen in een mooi huis, bij Breda.
Mijn vrouw heeft een Porsche Cayenne.
Ze werkt er hard voor."
Zijn eigen 'troetelkind' staat in de garage,
onder een beschermende deken: een Ferra
ri 360. „Dat is eigenlijk de enige gekkigheid
die ik me permitteer. Meestal haal ik alleen
de deken er even a*f. Dan zegt mijn zoon
tje: 'Papa racen!' Maar ik rij er zelden in.
Voor mijn werk heb ik een vijfjaar oude
BMW 540 diesel. In tijden van crisis kun je
niet bij relaties aankomen met een splinter
nieuwe bolide van anderhalve ton of
meer."
De autoliefhebber voelt zich senang in zijn
BMW. „In die auto kan ik me heerlijk ont
spannen. Meestal heb ik 100% NL op de ra
dio. Lekker luisteren naar Jan Smit, 3JS,
Gordon, Gerard Joling, Guus Meeuwis. En
dan luid meegalmen, want die teksten ken
je zo uit je hoofd."
Dat is zijn manier om te ontstressen. Héél
soms doet hij dat op een onconventionele
