Melancholie in een kleurige jas
Vier dansverhalen uit aardse schijnparadijs
zaterdag 20 augustus 2011
'Thuis' is voor Laura Jansen al twaalf jaar Los Angeles. „Wel
een erg Europees deel, zonder auto en alles bereikbaar met
de fiets, vrienden in de buurt en ook de plek wa^r de piano
staat", vertelt ze nadat ze weer in Nederland is gearriveerd.
Een korte toer volgt met onder meer grote concerten met
Milow in Duitsland. En het Zeeland Nazomerfestival.
door René de Dreu
ook het arrangement dat ik in mijn
hoofd heb helemaal klopt."
Het arrangeren geeft altijd wel net die
spanning die een nummer nodig heeft en
daarbij goochelt Jansen met gebruik van
diverse genres, zoals reggae in Soljah of
gospel in Elijah. „Ik heb vaak muziek van
anderen in mijn hoofd. Maar het geluid is
toch het resultaat van een zoektocht naar
iets wat helemaal bij mij hoort. Er zijn fa
vorieten, zoals Gillian Welch, en er is in
vloed vanuit mijn tijd in Nashville. Op
het volgende album zou dat countryrand-
je er dus bij kunnen komen."
Haar liedjes blijven toch vooral toeganke
lijke en uitgekristalliseerde gedachten en
emoties. Ze deelt haarpersoonlijke verha
len. Melancholie in een kleurige jas, nooit
te zwaar en altijd aangetrokken om voor
uit te komen.
Laura lansen, zaterdag 27 augustusAbdijplein
Middelburg. Aanvang: 21.00 uur. Prijs: €22,50
(CJP/65+ €20,-).
Het leven van Laura Jansen (Bre
da, 1977) is na het verschijnen
van debuutalbum Bells in
2009 bij een grote platenmaat
schappij een aaneenschakeling van toe
ren, muziek schrijven, interviews geven
en tv- en radio-optredens in zowel Euro
pa als de VS. Een stroomversnelling in
een carrière die in Nederland begon,
maar als een olievlek over de wereld uit
dijt. „En toch zie ik mezelf nog wel
steeds als een schildpad. Een echt voor
beeld van de do it yourself-artiest: alles in
eigen hand, stap voor stap verder komen
en, wat de muziek betreft, vooral mijn ei
gen gevoel laten spreken. Ik ben vooral
mijn eigen label."
„Muziek was altijd in mijn leven. We ver
huisden vaak van woonplaats en land,
maar de piano ging altijd mee en was een
vast baken. Voor mij was muziek een
schuilplek, iets waar je troost vond en in
spiratie opdeed en ook een toevluchts
oord om de wereld te begrijpen."
Uit dat laatste vloeide ook de keuze voor
een studie politieke wetenschappen
voort „Dat duurde niet lang. Ik ben nog
steeds erg in politiek geïnteresseerd, maar
besef dat je op je eentje de wereld nooit
kan veranderen. Met muziek bereik je
wellicht meer mensen."
Het werd dus het conservatorium. „Ook
met het idee mijn eigen stem en stijl te
ontdekken. Het conservatorium was ech
ter meer nadoen en Ieren van anderen.
Vandaar de stap naar de muziekacademie
Berklee in Boston. Songwriting en alles
wat daar bij komt kijken, paste mij beter.
Vervolgens naar Nashville. Daar ging een
wereld open en vond ik de stem en de
muziek die bij mij hoorde."
„De volgende halte was Los Angeles,
waar de mensen zaten die me stimuleer
den door te gaan met mijn eigen muziek.
Bovendien had ik inmiddels wel een ei
gen verhaal te vertellen. De weerslag van
de tien jaar daarvoor met vallen en op
staan, een gebroken relatie en zoeken
naar een plek in de wereld."
„Na wat demo's en een EP is in 2009
vooral met de cover Use somebody een
nieuwe fase in mijn leven begonnen. Het
succes kwam en er gebeurde zoveel. Ook
dat verhaal van die laatste jaren is in mu
ziek te vertalen. De opvolger zal dus net
als Bells een samenhangend verhaal zijn
met nieuwe ervaringen en ook weer de
twijfels en het zoeken naar een manier
om je staande te houden."
Jansen heeft de kunst ontdekt hoe ze
haar verhaal kwijt kan op een manier die
de essentie overbrengt. In Nederland be
reikt ze daarmee veel jongeren en dan
weer vooral meiden. „Het gaat vaak over
een worsteling die je in het leven door
maakt. Het is aandoenlijk om te horen
hoe jongeren zich daarin herkennen. Ik
ben dan wel 34, maar kan me al die onze
kerheden zo goed voorstellen. In Duits
land en de VS is de gemiddelde leeftijd
van mijn publiek hoger, maar die jonge
meiden zou ik niet willen missen."
Bij het maken van Bells zocht ze vaak het
oordeel op van iemand die ze vertrouw
de en respecteerde. „Nu heb ik alleen een
piano nodig om muziek te schrijven en
ga bijna uitsluitend op mijn eigen gevoel
af dat bepaalt of iets goed genoeg is. Maar
voordat ik een nieuwe song naar buiten
breng, blijft het in oefenruimtes totdat
Laura Jansen foto Heidi Ross
door Joost Goutziers
Scène uit Lust
foto Rob Hogeslag
Bronstige lijven, schuldige blikken.
De dansvoorstelling Lust van Sta
tion Zuid biedt vier bijzondere
dansverhalen uit het aardse schijnparadijs
van Jeroen Bosch.
Drie zwetende, bronstige vrouwenlijven.
Slechts gekleed in kapotgescheurde
T-shirts, de lippenstift uitgelopen over de
wangen, zelfs over de benen. Ze bewegen
machinaal op apocalyptische soundsca
pes. Met horten en stoten geven ze zich
over aan de zonde: de lust. De blikken de
ene keer zwoel en geil, dan weer angstig
en schuldig.
Het zijn beklemmende beelden vanaf het
kruispunt van aarde, hemel en hel uiteen
choreografie van Jesus de Vega. Het stuk
maakt deel uit van het vierluik Lyst. Vier
internationale choreografen lieten zich
steeds met drie, eveneens internationale,
dansers inspireren door het wereldbe
roemde laatmiddeleeuwse drieluik 'Tuin
der Lusten' van de Bossche schilder
Jeroen Bosch: De Vega uit Spanje, Ahmed
Taigue uit Tsjaad en Einat Tuchman en
Itamar Serussi uit Israël.
'Tuin der Lusten' is op velerlei wijze inter
preteerbaar. Het schilderij levert dan ook
vier uiteenlopende dansverhalen op. De
deels (multinationaal) gesproken en ge
zongen voorstelling van Tuchman begint
licht onbehaaglijk, dicht op de huid: de
dansers kijken aapjes in het publiek en
keuren de toeschouwers. Langzaam slaan
hun sierlijke bewegingen en tongen op
hol en transformeren de dansers in bar
baarse dierlijke wezens, soms verstren
geld.
De Afrikaanse ex-vluchteling Ahmed laat
zijn dansers bepakt met takjes en blaadjes
opdraven in een kleurrijk, mystiek decor
met elementen uit de Tuin, zoals een reus
achtig ei en een cocon.
De swingendste en krachtigste choreogra
fie biedt Serussi, die zelfs uitnodigt tot
meebewegen. Bosch raakt wat op de ach
tergrond, het gaat hier vooral om pure
dans om de dans. In een steeds opzwepen-
der dancemix zoeken twee vrouwen en
een man in zwempakken toenadering.
'Lust' door Station Zuid, zondag 28 t/m dinsdag 30
augustus, 17.00 en 20.00 uur.
Verzamelen op Abdijplein, Middelburg. Prijs: €16,50
(CJP/65+ €14,,-)
