io onderwijs
Jongens
laten het
afweten
Gescheiden jon
gens- en meisjesles-
sen om de achter
stand van jongens
te bestrijden? Ja,
zegt Wim Kuiper,
voorzitter van de
Besturenraad van
christelijke scholen.
Maar het sociale mi
lieu is uiteindelijk
bepalend, stelt so
cioloog Bowen Paul-
le.
zaterdag 20 augustus 2011
door Joep Trommelen
foto David Rozing
zie onze website:binnenland
Docenten over de verschillen
tussen jongens en meisjes
"W" ongens doen het in het on-
I derwijs slechter dan meisjes.
I Dat begint al op de basis-
I school, en op universiteiten
m is de meerderheid inmiddels
X vrouw. Mannelijke studenten
presteren ook slechter.
Meisjes hebben veel meer geprofi
teerd van onderwijsvernieuwin
gen waarin samenwerken, sociale
vaardigheden en werkstukken ma
ken centraal staan. Op de basis
school is 90 procent van de leer
krachten juf, en deskundigen stel
len dat die 'feminisering' voor pro
blemen zorgt, want mannen voor
de klas zouden beter weten in te
spelen op mannelijk gedrag.
Daarnaast wijst neurologisch on
derzoek uit dat jongens in de pu
bertijd qua hersenrijping gemid
deld twee jaar achterlopen op
meisjes. Fnuikend als er al op zeer
jonge leeftijd ingrijpende keuzes
gemaakt moeten worden.
Voor Wim Kuiper, voorzitter van
de Besturenraad, een vereniging
van 2.200 scholen van christelijke
signatuur, was de maat deze week
vol. Hij brak een lans voor geschei
den lessen aan jongens en meisjes.
Niet bij alle vakken, maar met na
me bij taal en wiskunde kan een
andere lesmethode zin hebben,
denkt hij. Jongens hebben bijvoor
beeld meer behoefte aan struc
tuur, meisjes zijn taliger, beter ge
motiveerd en kunnen zowel beter
zelfstandig als samen werken.
„Ik ben wel geschrokken van de
reacties van met name niet-des-
kundigen", zegt Kuiper nadat hij
een golf van publiciteit over zich
heen zag komen. „Blijkbaar is het
gelijkheidsdenken zó diep in onze
maatschappij verankerd dat mijn
idee meteen verdacht is, vooral
omdat het uit christelijke hoek
komt. Dat is een vorm van onge
wenst dogmatisch denken. Ik con
stateer gewoon dat er neurolo
gisch grote verschillen zijn tussen
jongens en meisjes, qua hersenont-
wikkeling, werkhouding en moti
vatie. Ik denk dat gescheiden les
sen daar iets aan kunnen doen.
Maar als uit onderzoek blijkt dat
dat op een andere manier beter
kan, vind ik het ook prima."
Hij is in ieder geval blij dat het on
derwerp 'nu op de kaart staat' en
dat het ministerie van Onderwijs
gaat bekijken of gescheiden lesge
ven nut heeft. „Want als we nü
niets doen, zeggen we over een
paar jaar: hoe hebben we dat toen
kunnen laten lopen?!"
Louter scheiden is niet voldoende,
benadrukt Kuiper. „Je moet ook
kijken naar de pedagogische en di
dactische aanpak. Welke lesstof
bied je aan? Welke opdrachten
geef je? En welke docent is het
meest geschikt? Je moet dit pro
bleem zorgvuldig benaderen."
Daar is Bowen Paulle, socioloog
en docent aan de Universiteit van
Amsterdam, het wel mee eens.
Maar hij vind een neurologische
benadering veel te beperkt. Het
probleem is volgens de geboren
Amerikaan minstens evenzeer van
sociaal-economische aard. Dat ont
dekte hij toen hij vergelijkend on
derzoek deed tussen achterstands-
scholen in de Bronx in New York
'Blijkbaar is het gelijkheidsdenken zó diep in onze
maatschappij verankerd dat mijn idee meteen verdacht
is, vooral omdat het uit christelijke hoek komt'
en de Amsterdamse Bijlmer. De
verklaring voor het fenomeen 'pro
bleemjongens' is volgens hem erg
complex. Een gevaarlijke mix van
armoede, stoerdoenerij om mei
den te versieren, testosteron, de in
vloed van media, het besef van
kansloosheid, het ontbreken van
vaders in het gezin, gerichtheid op
materieel bezit en de 'straatcul
tuur' waarin drugshandel en ande
re vormen van criminaliteit een
uitweg lijken te bieden.
„We leven in Nederland nog
steeds in een klassenmaatschappij,
ook al is dat een boodschap die je
anno 2011 niet meer uit lijkt te mo
gen dragen", beweert Paulle. „Je
ouders zijn nog altijd veel belang
rijker dan je geslacht, ook als het
gaat om schoolprestaties. Dat zag
ik in de Bronx én in de Bijlmer."
In die kansarme wijken zag hij
vooral jongens ontsporen, en niet
alleen op school. „Mannelijk ge
drag is daar het ideaal. Jongens ver
kopen cocaïne op straat, meisjes
niet. Ze boeken daarmee succes en
kunnen zich zaken veroorloven
die ze anders nooit kunnen beta
len. En daarmee scoren ze weer bij
meiden die graag een mooie jurk
of gouden ketting willen. Consu
meren, consumeren, consumeren,
daar gaat hef in die wereld van
