xTi Cudzund
uit 113
donderdag 18 augustus 2011
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
'aan Zeeuwse
Prijs-kwaliteit
We willen overal wel zulke schaal- en
schelpdieren eten, maar wel graag
voor een iets schappelijker bedrag.
We betaalden 140 euro voor twee.
Bediening
Oprecht aardig en niet te opdringerig.
Wel gek dat we in het Engels worden
aangesproken.
Entourage
Uitzicht krijgt vier sterren. We von
den het interieur een beetje oubollig.
Conclusie: Lekker - basic - eten uit
de zee, op een mooie plaats op de
duinen.
foto's Peter Nicolai
bodig. Het beest wordt langzaam
maar zeker en met heel veel smaak
leeggepeuterd. Mijn eigen noord-
zeebouillabaisse is een bord vol
met een heleboel dingen die ik
heel erg lekker vind. En die ook
nog eens goed bereid zijn! perfect
gare prachtmossels, kokkels,
scheermessen, een halve kreeft, he
le kleine garnaaltjes, grote gam
ba's, zalm en witvis; daar bovenop
ligt een pluk zeekraal. En dat drijft
allemaal in een pittige rode troebel
rode visbouillon. Heerlijk.
Voor toe kies ik sabayon, alweer
een bord vol: lekker opgeklopte
schuimwijn met ijs en aardbeien.
Het is best veel, maar zo lekker dat
het toch ongemerkt opgaat. Het ge
varieerde dessert is een combina
tie van verschillende soorten ijs,
verse frambozen en kersen op een
groot bord van leisteen. Bij de
thee krijgen we nog een extra toet
je: crème brülée, karamel, cakejes
en een snoepje van gesteven eiwit.
Terwijl we ook de laatste restjes
opeten kijken we naar het vakan
tiecliché dat zich buiten voltrekt.
Heel, heel langzaam zakt de zon
zinderend in zee.
Restaurant Cadzandria, Boulevard de
Wielingen 2, 4506 )H Cadzand.
Telefoon: 0117-391360;
www.cadzandria.nl. Lunch van 12.00
tot 14.00 uur, diner van 18.15-21.00
uur. Dinsdag en woensdag gesloten.
Cadzandria is redelijk toegankelijk
voor mensen in een rolstoel.
Helemaal naar Frank
rijk rijden om daar
fruits de mer te
eten is niet nodig.
In Cadzand-Bad, bo
venop de duinen, kan het ook.
Met uitzicht op de ondergaande
zon zelfs. Borden vol schelpjes,
garnalen, vis en schaaldieren
krijgen we bij restaurant Cad
zandria voqrgeschoteld.
Op een voor deze zomer zeldzaam
mooie avond ploffen we in de
kunstrieten loungebanken op het
terras. De menukaart is gevuld
met zeevruchten en vis én een
eenzame rib-eye steak als compro
mis. Het is duidelijk. Hier kom je
niet om vlees te eten. We twijfe
len: de kreeft - er zijn hier nog een
paar overgebleven exemplaren uit
de Oosterschelde - vinden we echt
te kostbaar: die eten we volgend
jaar wel weer een keer, als we iets
te vieren hebben.
Het terras is aangekleed met olijf
bomen in potten, op de achter
grond klinkt net iets te nadrukke
lijk een dreun van de muziek. Die
mag van ons wel uit. Binnen oogt
het restaurant een beetje geda
teerd: beige plavuizen op de vloer,
grof stucwerk aan de wand. We zit
ten aan donker houten tafels in
een serre die, als het een keer
mooi weer is, opengeschoven kan
worden. Op de tafels ligt mooi een-
.voudig wit linnen, er staat een en
kele bloem in een glas: stijlvol mi
nimalistisch.
Het hapje vooraf is een roze kleur-
explosie op het bord als een omge
keerde hoed: een perfect rondje
omringd door een brede rand:
„Bietjes met haring", roepen we
enthousiast. En dat klopt: de biet
is verwerkt tot een bolletje fris
zoet-zure mousse, daarnaast een
kunstig bergje fijngesneden haring
met ui, met een scheut van een
erwtenplant als decoratie. Daar lus
ten we eigenlijk nog wel een bord
je van. Of twee.
Ik twijfel over het voorgerecht,
maar ga overstag als er buiten de
kaart Hollandse nieuwe wordt aan
geboden, vooral omdat ik be
nieuwd ben wat ze er in de keu
ken mee doen voor €14,50. En dat
valt wat tegen: ik krijg twee harin
gen, mét uitjes, dat wel en een
pluk gemengde sla en fijngesne
den bieslook. Heel erg lekker - ik
ben dol op haring - maar echt veel
aan 'gekookt' is er niet.
De salade van kokkels, garnalen
uit Zeebrugge, ansjovis en slahar-
ten is in de roos: lauwwarme
schelpjes, knapperig verse sla, zoe-
Restaurant Cadzandria: hier kom je niet om vlees te eten.
Eten in de serre, bovenop het duin.
Het is even schrikken als de ser
veerster even later met een enor
me slab aan komt zetten. Ik wei
ger. Bouillabaisse eten zonder
knoeien-moet lukken, denk ik. En
anders gooi ik die jurk thuis wel in
de wasmachine.
De krab wordt opgediend alsof hij
zojuist nog rondscharrelde: schijn
baar in zijn geheel, bijna onzicht
baar gekliefd, met zeekraal en een
plakje gekookt ei tussen zijn scha
ren. Hij lijkt mijn tafelgenoot zelfs
nieuwsgierig aan te kijken. Het
vlees van de krab is heerlijk, zacht-
zoet, zoals krab moet zijn: geen
poespas, puur. Zelfs de sausjes die
erbij worden geserveerd zijn over
tige garnalen; alleen de ingemaak
te ansjovis valt een beetje uit de
toon tussen al dat vers. Bij het
eten krijgen we een mooi zuurde
sembroodje van het hippe
Vlaamsch Broodhuys, met scherpe
- olijfolie, zeezout en beurre d'Issig-
ny, Franse roomboter met een
streekkeurmerk.
