in Zeeuws-Vlaanderen
ii spectrum
Zaterdag 6 augustus 2011
Een patiënt in zijn kamer in de Zorgsaam Kliniek.
De mensen die via de huisarts komen, mel
den zich altijd onverwacht. Dat zijn bij
voorbeeld mensen die na een val eerst
naar het ziekenhuis gaan voor een foto,
die daarna eigenlijk naar huis mogen,
maar vervolgens niet van de brancard van
de ambulance afkunnen komen. En dan
worden ze hier gebracht."
„Weet je waarom die meneer zo suf is?",
vraagt Van den Berg een kwartiertje later,
terwijl ze de uitslagen van het bloedonder
zoek van die morgen doorneemt. „Hij
heeft maar een natrium van 123."
Glimlachend: „Die kunnen we nog wel
een beetje oppeppen. Je zult het zien, met
een beetje extra bouillon."
Marij Kints meldt zich bij de verpleegkun
dige. Ze komt hier elke week op de dagbe
handeling om haar pic-catheter schoon te
laten maken, een onderhuidse toegang tot
haar ader waardoor ze medicijnen toege
diend krijgt. Ze heeft borstkanker en moet
regelmatig naar Terneuzen voor behande
ling. „Voor ons is Hulst dichterbij, het is
fijn dat dit ook hier kan." Ze ligt op bed,
terwijl Van den Berg haar catheter schoon
maakt en een praatje maakt.
Drie weken mogen mensen blijven liggen.
Soms blijven ze wat langer in de kliniek,
maar toch moeten ze weer weg. „Negentig
procent van de mensen wil dat ook", zegt
Van den Berg. „Maar tien procent vraagt
op een bepaald moment wanneer ze de
meubeltjes mogen brengen." De aandacht
die mensen hier krijgen is fijn. Van Oijen:
„Verpleeghuizen kunnen, hoe goed ze ook
hun best doen, de mensen nooit de hoe-
veelheeid zorg bieden die ze hier krijgen."
les draait natuurlijk om geld: een verpleeg
huis krijgt awbz-geld, een ziekenhuis krijgt
geld van zorgverzekeraars. Die scheiding is
hier niet zo duidelijk. De echte samenwer
king is het mooie hier, dat alle partijen, de
huisartsen, ziekenhuis Zorgsaam en Cura-
mus, elkaar wat gunnen. Het zou trou
wens leuk zijn om te onderzoeken of de
zorg hier per saldo goedkoper is dan in zie
kenhuizen en verpleeghuizen afzonderlijk
en of dit concept interessant zou kunnen
zijn voor andere regio's."
De samenwerking gaat ver: de huisartsen
draaien avond- en nachtdiensten voor de
patiënten van de specialisten ouderenge-
neeskunde van Curamus, die dan weer de
weekenden voor hun rekening nemen.
Zorgsaam neemt diensten af van Cura
mus, zoals de schoonmaak en het eten, ter
wijl Curamus een beroep kan doen op de
expertise van de verpleegkundigen in de
Zorgsaamkliniek. Het werk dat specialisten
normaal in ziekenhuizen doen, wordt bij
de kliniek gedaan door de huisartsen en de
specialisten ouderenzorg samen, al zijn spe
cialisten uit het ziekenhuis oproepbaar. En
iedereen is bereid om - als het nodig is
voor de patiënt - de grens af en toe een
beetje op te rekken, zegt Van den Berg.
„Tenzij het echt uit de hand loopt, maar
dan moeten we nieuwe afspraken maken."
André de Krijger is hier ruim een week.
Hij ligt in bed. „Ik heb ingezakte rugwer
vels, dat is heel pijnlijk", vertelt hij. Van de
morfine die hij kreeg tegen de pijn, ver
dween zijn eetlust. „Ik kon geen hap bin
nen krijgen, dat was niet leuk. Gisteren
heb ik een andere pijnstiller gekregen. En
vandaag heb ik zomaar een loempia gege
ten. Die eet ik praktisch nooit. Hij was lek
ker, hoor, met een beetje ketchup."
De Krijger is blij dat hij in zijn eigen woon
plaats kan verblijven. „Het is een prachtige
oplossing."
Het is inmiddels bijna middag. Van den
Berg bereidt zich voor op het weekend.
„Op vrijdag krijgen we nogal eens onver
wacht patiënten", zegt ze. „Omdat de huis
arts ze te slecht vindt om het weekend al
leen thuis door te brengen bijvoorbeeld.
