zeeland |2i
Zeester treft in
mzi een feestelijk
gedekte tafel
in prikkelende variaties
6 a 10
woensdag 3 augustus 2011
Z
Een streng mosselzaad vol met zeesterren.
'Je werkt toch het hele jaar naar de
oogsttijd toe.'
Erik Francke
Erik Francke (links) en Johan Sanderse dorsen wintertarwe op een perceel bij Oostkapelle.
Oogsttijd: akkerbouwers zijn druk in de weer om het graan binnen te halen.
daad weer eens voor te gaan", ver
telt gitarist Martijn van der Bliek.
Het idee werd geboren om als 'Hol
landse progressieve metalband'
een cd op te nemen. Op projectba
sis en met inzet van enkele gere
nommeerde gastmuzikanten. Het
drietal vond enkele bevlogen lie
den bereid hun medewerking te
verlenen: drummer Stef Braks
(Texture, Exivious), basgitarist
Christian Robbemond (Red Car
pet), lead-gitarist Luc-O (X-proof),
zangeres Marjon van Iwaarden en
Thorwald Jorgensen, bespeler van
een zogeheten theremin. Oscar
werkte eerder met hem samen in
een project van het Zeeuws Or
kest. Verder bleek de actieve in
breng van Willy Berrevoets (NufF
Said), in wiens Avalanche studio
de cd werd opgenomen, van grote
waarde voor het eindresultaat.
„Voor het echter zover was, moest
er nog veel gebeuren", zegt Mar
tijn. Weliswaar lag er nog veel ruw
muzikaal materiaal uit de tijd van
Cassiopeia, maar vrijwel alle tek
sten moesten nog geschreven wor
den, evenals het componeren van
de zanglijnen. „Wekenlang zaten
Oscar en ik met een akoestische gi
taar en een computer samen in de
tuin. Ik creëerde op mijn compu
ter gitaarpartijen die ver boven
mijn eigen kunnen lagen", memo
reert Martijn. En Oscar schreef tek
sten, geïnspireerd door eigen ob
servaties en ervaringen en ge
kleurd door zijn bevlogenheid
voor poëzie, boeddhisme en het
zogeheten Tibetaanse Dodenboek.
Behoorlijk spiritueel dus en met
veel metaforen. „Die noodzaak dat
er materiaal moet komen, heb ik
wel nodig. Zomaar spontaan een
tekst schrijven, zit er bij mij niet
zo in", zegt Oscar.
Hij schrijft in het Nederlands. Mar
tijn en Marloes (inmiddels een
echtpaar én gelukkige ouders van
een baby van drie maanden) verta
len die teksten in het Engels. Het
vergt vaak tijd om de juiste toon
en intentie te kunnen omzetten.
Oscar komt soms met verrassende
vondsten. 'Ijzersatijn' vloeide bij
voorbeeld ooit uit zijn pen. Mar
tijn vertaalde het als 'Satinoxide'.
Het bekt niet alleen lekker als nieu
we naam voor de band, de term
prikkelt ook tot filosoferen over tal
van tegenstellingen: satijn oxida
tie, zacht hard, schoonheid ver
val.
Satinoxide laat zich ook niet in
een hokje stoppen: Death metal
als uitvalsbasis, maar dan wel in
prikkelende variaties. Geen weke
lijkse repetities en een drukke con
certagenda, maar een ambitieus
cd-project. Still the Sun is onder
meer verkrijgbaar bij de Drukkerij
in Middelburg en via de website:
www.satinoxide.com.
door Melita Lanting
De lucht boven de Oos-
terschelde is strak
blauw. Dat is prettig
voor de mosselkwekers
die aan het werk zijn, maar verder
valt er weinig te lachen voor Jan
Schot van de ZZ 7. Deze week is
de oogst van het mosselzaad be
gonnen, maar de mosselzaadinvan-
ginstallaties (MZI's) zitten vol met
zeesterren. Slecht nieuws voor de
mosselkwekers want zeesterren
zijn dol op mosselen. Schot is aan
het werk op een van de percelen
van viskwekerij Neeltje Jans bij de
Zeelandbrug.
Hij takelt een grote drijvende buis
uit het water. Daaraan hangt een
net van een meter of drie hoog.
„Normaal gesproken zouden deze
netten helemaal dicht moeten zit
ten met mosselzaad, maar je ziet
al die gaten van het net nog zitten.
Daar is het mosselzaad allemaal al
weggevreten door de zeesterren."
De overlast van de veelvraten is dit
jaar extreem. „Zo erg heb ik het
nog nooit gezien", zegt Schot. „En
wij zitten al in de mzi's vanaf
1989." Normaal gesproken leven
zeesterren op de bodem, maar in
het stadium van larfje zweeft ook
de zeester - net als het mossellarfje
- door het water. Zo kan het dus
gebeuren dan niet alleen de mos
sellarven zich hechten op de tou
wen en de netten, maar ook de
zeesterlarven. Die treffen daar een
feestelijk gedekte dis aan. Het resul
taat is erg goed zichtbaar. Gaten in
de netten en hele kale stukken
touw. Maar er hangen ook opval
lend veel leeggegeten mini-mossel
tjes aan.
Wat ook opvalt is, dat niet ieder
perceel waar mzi's liggen zo getrof
fen worden door de zeesterren.
Dichter bij de Oosterscheldekering
lijken de percelen vooralsnog min
der last te hebben van de dieren.
„We hebben geoogst in de Schaar
van Renesse (Noordzee, red.) en
daar was niet veel aan de hand."
Volgens Schot is er dan op dit mo
ment ook nog niet zoveel te zeg
gen over de uiteindelijke schade.
„Maar duidelijk is wel dat je dit
geen jaren achter elkaar moet heb
ben. We hadden vandaag een
ruim vol mosselzaad moeten heb
ben maar het houdt wel op met
een half ruim."
Het oogsten gebeurt door een
soort borstelmachine. Borstels
schrobben de zaadjes (en de zees
terren) los van de netten en die
worden vervolgens opgezogen en
in het ruim van het schip gespo
ten. „Daar laten we ze een nacht
in liggen. Dat overleven de mossel
zaadje wel, maar de zeesterren
niet. Die moeten zout water heb
ben." Vervolgens worden de mos
selzaadjes uitgestrooid op de bo
demcultuur percelen. „Die hebben
we natuurlijk eerst wel helemaal
schoongemaakt en ontdaan van
zeesterren. De dode zeesterren die
nog tussen het zaad liggen worden
wel opgegeten door de meeuwen
of de krabben."
Om de schade aan de mosselzaad-
oogst zoveel mogelijk te beperken
werd gisteren maar een deel van
de oogst binnengehaald. „We laten
een deel zitten en we hopen dat
die dan verder groeien."
Waarom de zeesterren dit jaar zo
extreem veel voorkomen is nog on
duidelijk.
Dit mosselzaad is nog niet rijp om te oogsten. De zeesterren worden met
de hand verwijderd om verdere schade te voorkomen, foto's Melita Lanting
ton tarwe is de opbrengst per hecta
re.