zeeland |2i Zeester treft in mzi een feestelijk gedekte tafel in prikkelende variaties 6 a 10 woensdag 3 augustus 2011 Z Een streng mosselzaad vol met zeesterren. 'Je werkt toch het hele jaar naar de oogsttijd toe.' Erik Francke Erik Francke (links) en Johan Sanderse dorsen wintertarwe op een perceel bij Oostkapelle. Oogsttijd: akkerbouwers zijn druk in de weer om het graan binnen te halen. daad weer eens voor te gaan", ver telt gitarist Martijn van der Bliek. Het idee werd geboren om als 'Hol landse progressieve metalband' een cd op te nemen. Op projectba sis en met inzet van enkele gere nommeerde gastmuzikanten. Het drietal vond enkele bevlogen lie den bereid hun medewerking te verlenen: drummer Stef Braks (Texture, Exivious), basgitarist Christian Robbemond (Red Car pet), lead-gitarist Luc-O (X-proof), zangeres Marjon van Iwaarden en Thorwald Jorgensen, bespeler van een zogeheten theremin. Oscar werkte eerder met hem samen in een project van het Zeeuws Or kest. Verder bleek de actieve in breng van Willy Berrevoets (NufF Said), in wiens Avalanche studio de cd werd opgenomen, van grote waarde voor het eindresultaat. „Voor het echter zover was, moest er nog veel gebeuren", zegt Mar tijn. Weliswaar lag er nog veel ruw muzikaal materiaal uit de tijd van Cassiopeia, maar vrijwel alle tek sten moesten nog geschreven wor den, evenals het componeren van de zanglijnen. „Wekenlang zaten Oscar en ik met een akoestische gi taar en een computer samen in de tuin. Ik creëerde op mijn compu ter gitaarpartijen die ver boven mijn eigen kunnen lagen", memo reert Martijn. En Oscar schreef tek sten, geïnspireerd door eigen ob servaties en ervaringen en ge kleurd door zijn bevlogenheid voor poëzie, boeddhisme en het zogeheten Tibetaanse Dodenboek. Behoorlijk spiritueel dus en met veel metaforen. „Die noodzaak dat er materiaal moet komen, heb ik wel nodig. Zomaar spontaan een tekst schrijven, zit er bij mij niet zo in", zegt Oscar. Hij schrijft in het Nederlands. Mar tijn en Marloes (inmiddels een echtpaar én gelukkige ouders van een baby van drie maanden) verta len die teksten in het Engels. Het vergt vaak tijd om de juiste toon en intentie te kunnen omzetten. Oscar komt soms met verrassende vondsten. 'Ijzersatijn' vloeide bij voorbeeld ooit uit zijn pen. Mar tijn vertaalde het als 'Satinoxide'. Het bekt niet alleen lekker als nieu we naam voor de band, de term prikkelt ook tot filosoferen over tal van tegenstellingen: satijn oxida tie, zacht hard, schoonheid ver val. Satinoxide laat zich ook niet in een hokje stoppen: Death metal als uitvalsbasis, maar dan wel in prikkelende variaties. Geen weke lijkse repetities en een drukke con certagenda, maar een ambitieus cd-project. Still the Sun is onder meer verkrijgbaar bij de Drukkerij in Middelburg en via de website: www.satinoxide.com. door Melita Lanting De lucht boven de Oos- terschelde is strak blauw. Dat is prettig voor de mosselkwekers die aan het werk zijn, maar verder valt er weinig te lachen voor Jan Schot van de ZZ 7. Deze week is de oogst van het mosselzaad be gonnen, maar de mosselzaadinvan- ginstallaties (MZI's) zitten vol met zeesterren. Slecht nieuws voor de mosselkwekers want zeesterren zijn dol op mosselen. Schot is aan het werk op een van de percelen van viskwekerij Neeltje Jans bij de Zeelandbrug. Hij takelt een grote drijvende buis uit het water. Daaraan hangt een net van een meter of drie hoog. „Normaal gesproken zouden deze netten helemaal dicht moeten zit ten met mosselzaad, maar je ziet al die gaten van het net nog zitten. Daar is het mosselzaad allemaal al weggevreten door de zeesterren." De overlast van de veelvraten is dit jaar extreem. „Zo erg heb ik het nog nooit gezien", zegt Schot. „En wij zitten al in de mzi's vanaf 1989." Normaal gesproken leven zeesterren op de bodem, maar in het stadium van larfje zweeft ook de zeester - net als het mossellarfje - door het water. Zo kan het dus gebeuren dan niet alleen de mos sellarven zich hechten op de tou wen en de netten, maar ook de zeesterlarven. Die treffen daar een feestelijk gedekte dis aan. Het resul taat is erg goed zichtbaar. Gaten in de netten en hele kale stukken touw. Maar er hangen ook opval lend veel leeggegeten mini-mossel tjes aan. Wat ook opvalt is, dat niet ieder perceel waar mzi's liggen zo getrof fen worden door de zeesterren. Dichter bij de Oosterscheldekering lijken de percelen vooralsnog min der last te hebben van de dieren. „We hebben geoogst in de Schaar van Renesse (Noordzee, red.) en daar was niet veel aan de hand." Volgens Schot is er dan op dit mo ment ook nog niet zoveel te zeg gen over de uiteindelijke schade. „Maar duidelijk is wel dat je dit geen jaren achter elkaar moet heb ben. We hadden vandaag een ruim vol mosselzaad moeten heb ben maar het houdt wel op met een half ruim." Het oogsten gebeurt door een soort borstelmachine. Borstels schrobben de zaadjes (en de zees terren) los van de netten en die worden vervolgens opgezogen en in het ruim van het schip gespo ten. „Daar laten we ze een nacht in liggen. Dat overleven de mossel zaadje wel, maar de zeesterren niet. Die moeten zout water heb ben." Vervolgens worden de mos selzaadjes uitgestrooid op de bo demcultuur percelen. „Die hebben we natuurlijk eerst wel helemaal schoongemaakt en ontdaan van zeesterren. De dode zeesterren die nog tussen het zaad liggen worden wel opgegeten door de meeuwen of de krabben." Om de schade aan de mosselzaad- oogst zoveel mogelijk te beperken werd gisteren maar een deel van de oogst binnengehaald. „We laten een deel zitten en we hopen dat die dan verder groeien." Waarom de zeesterren dit jaar zo extreem veel voorkomen is nog on duidelijk. Dit mosselzaad is nog niet rijp om te oogsten. De zeesterren worden met de hand verwijderd om verdere schade te voorkomen, foto's Melita Lanting ton tarwe is de opbrengst per hecta re.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 57