221 sport
Contador laat zijn
tanden weer eens zien
Memorabele dag voor Noorwegen
Chiappucd
OPLEVING L®
De winstkansen van Alberto Contador mogen nog niet
uitgevlakt worden, laat de Spanjaard in de etappe naar Gap JTp
weten. Op de enige col demarreert hij en pakt hij tijd terug.
woensdag 20 juli 2011
door Mart Smeets
Het was in 1992 één der
grootste inspanningen
van het jaar, in welke
sport dan ook. Het be
trof zo'n cavalcade waar eigenlijk
niemand in geloofde, maar zo
moedig uitgevoerd, met zoveel
doorzettingsvermogen, met zo
veel durf, lef en panache uitge
voerd dat je het nauwelijks kon ge
loven.
Claudio Chiappucci heette hij,
een kleine coureur van Carrera
Jeans.
De Italiaan koos die ene dag uit
voor een heldenrit, een solo van
ongekende lengte (200 kilometer)
en wat er achter hem gebeurde,
wie er ook probeerde hem bij te
benen of in te halen, de Italiaan
bleef vooruit; zelfs een laatste ge
spierde aanval van Godheid Mi
guel Indurain kon hij weerstaan
en in een kolkende finishplaats
Sestriere zette Chiappucci ten
slotte zijn fiets neer. Hij had één
der fraaiste solo-optredens ooit in
een grote ronde gereden, steeds
vooruit, op de grens van in
storten, maar toch ook weer net
niet.
Hij werd in de jaren negentig een
cultfiguur in de wielrennerij, orga
nisatoren van Hollandse crite
riums betaalden vette bedragen
om het mannetje ook om onze
kerken te laten rijden en filmma
kers van het Frans-Duitse kartel
Arte maakten een onwaarschijn
lijk fraaie, bijna speelfilm van
Chiappucci's leven. In zwart-wit,
dacht ik, hetgeen de man bijna
nog simpeler maakte in zijn privé-
leven. Ie zag hem trainen en naar
huis rijden na een training. Hij
verkleedde zich in zijn eigen slaap
kamer, kuste zijn vrouw en liep
de trap af, naar de keuken van
zijn moeder. Daar ging hij aan de
eettafel zitten en maalde hij de lek
kernijen van 'la mamma' weg. Zo
als hij altijd gedaan had; zij kook
te, zij zag toe op zijn gezondheid
en welzijn, zijn vrouw en kinde
ren leefden boven, op de eerste
verdieping van het mooie huis'
bijna elders.
Hij bleef een paar jaar topper en
je moest overal rekening met hem
houden,.in rondes en klassiekers
met bergen, maar zijn herfst in de
wielersport;werd zieltogend' hij
kwam nauwelijks nog mee.
Dat was het moment dat duidelijk
werd en dat er ook openlijk over
gesproken werd dat deze vedette
van die 'vette' jaren wel erg ruim
aan de epo had gezeten; niet ver
boden in die tijd, niet opspoor
baar en dus, volgens de wielermo-
raal, ook toegestaan. Zijn naam
verdween langzaam, maar heel ze
ker uit beeld. Alsof hij niet meer
I ipsrorw I
door Patrick Delait
CAP - Op een plek waar niemand
het verwachtte, heeft Alberto Con
tador de Tour de France behoor
lijk opgeschud. Op de Col de Man-
se, de enige hindernis in de zes
tiende etappe, liet de Spanjaard
zien dat hij een vierde Tourzege
nog lang niet uit zijn hoofd heeft
gezet- De kopman van Saxo Bank
demarreerde op de klim van twee
de categorie zo vaak dat uiteinde
lijk alleen Cadel Evans en Samuel
Sanchez nog konden volgen.
De voornaamste slachtoffers van
Contadors dadendrang waren de
gebroeders Schleck. Kon Frank de
schade na een halsbrekende afda
ling beperken tot 21 seconden,
voor Andy, die met dichtgeknepen
billen naar beneden ging, kwam
de dreun veel harder aan. Met een
verlies van 1.09 minuut op Evans
en 1.06 op Contador en Sanchez
kregen zijn ambities op de gele
trui een forse knauw. Ook Ivan
Basso en, in mindere mate, klasse
mentsleider Thomas Voeckler ver
loren tijd.
Het brein achter de onverwachte
bom die Contador gisteren gooide,
was.Saxo Bank-teammanager Bjar-
ne Riis. De lepe Deen had 's och
tends bij de bespreking gewezen
op de mogelijkheden die er lagen
in de venijnige finale van een etap
pe die, zoals zo vaak al in deze
Tour, werd geteisterd door regen
en kou. Dat Contador voor het
eerst in staat bleek om de overige
favorieten pijn te doen, is veelbelo
vend voor de drie Alpenritten die
volgen. De knieblessure die hem
in de Pyreneeën nog parten speel
de, lijkt plots geen obstakel meer
om de opgelopen achterstand in
het algemeen klassement (nog
3.42 minuten op leider Voeckler)
beetje bij beetje weg te werken.
„Dit was een goede dag voor ons.
En ook de komende dagen komen
er nog kansen genoeg", zei Riis,
die niet kon ontkennen dat ook
Cadel Evans een beresterke indruk
maakte.
In de technische afdaling van de
Col de Manse trok de Australiër zo
hard door dat Contador en
Sanchez een gaatje moesten laten
vallen. De BMC-renner begint
zich alsmaar nadrukkelijker op te
werpen als de voornaamste Tourfa
voriet, al wil hij daar zelf nog niets
van weten. Het enige wat Evans
wil, is rust. Terwijl de overige favo
rieten maandag op de rustdag hon
derduit filosofeerden over hun
plannen voor de slotweek, bleven
de lippen van Evans verzegeld.
Ook na de finish in Gap was de
Australiër als de dood voor over
moedige uitspraken. Nee, het was
niet de bedoeling geweest om tijd
te pakken in een rit die als een
overgangsetappe te boek stond. Ja,
hij had goede zaken gedaan, maar
conclusies voor de rest van de
Tour mochten daar niet uit wor
den getrokken, zei Evans.
Zo ijverig ze bij BMC hun best
doen om de druk af te houden, zo
heldhaftig was de sfeer bij de
Schlecks. De aanvalsplannen die
op de rustdag werden gesmeed,
konden gisteren nog niet worden
omgezet in de praktijk. Integen
deel. Op de Col de Manse bleek
dat de Schlecks vermoedelijk min
der goed zijn dan ze graag laten
doorschemeren.
De manier waarop Andy blokkeer
de na de derde demarrage van
Contador is een veeg teken. Hoe
wel hij erkende dat hij een minde
re dag had, richtte de jongste
Schleck zijn pijlen achteraf vooral
op de Tourorganisatie. De renner
van Team Leopard vond de afda
ling van de Col de Manse zo ge
vaarlijk dat hij er geen risico's wil
de nemen. „Ik ben teleurgesteld in
de parkoerskeuze. Willen ze echt
dat de Tour bergaf wordt beslist?
Iedereen heeft een familie thuis."
Aan het tijdverlies dat hij incasseer
de, tilde Schleck minder zwaar.
„Een. minuut betekent niet zoveel.
Ik ga me zeker nog tonen." Gelet
ruidrager Voeckler, die aanzienlijk
minder tijd verloor dan Andy
Schleck, was wel ontgoocheld.
„Tijd verliezen is nooit goed. Dit
was een slechte dag voor mij. Op
de Col de Manse liep ik tegen mijn
grenzen aan."
Thor Hushovd (rechts) sprint zijn landgenoot Edvalcf Boasson Hagen eruit
in Gap. foto lan Langsdon/EPA
door Patrick Delait
GAP - De vele Noorse wielerfans
die zich gisteren bij de finish in
Gap groepeerden, zullen over tien
jaar nog herinneringen ophalen
aan een doldwaze dinsdag uit de
Tour van 2011. Het was zo'n dag
waar een bescheiden wielerland
als Noorwegen alleen van kan
dromen, nog mooier dan die ene
dag in 2010 waarop Thor Hushovd
in Geelong wereldkampioen
werd.
In Gap speelde niet alleen Husho
vd een hoofdrol, maar ook Edvald
Boasson Hagen, de kroonprins
van het Noorse wielrennen. Sa
men waren ze overgebleven uit
een vlucht van tien renners die op
de Col de Manse uit elkaar spatte
door toedoen van Ryder Hesjedal.
Toen Boasson Hagen de achtervol
ging op Hesjedal inzette, sprong
Hushovd in zijn wiel. Niet omdat
hij zijn vriend Edvald niks wilde
gunnen, nee, omdat het zijn spor
tieve plicht was, verklaarde Husho
vd achteraf.
Toen ze op de top van de Col de
Manse aansloten bij Hesjedal wist
Hushovd welk scenario zich zou
voltrekken. Zijn ploegmaat bij Gar-
min-Cervélo zou het tempo hoog
houden, waardoor hij zich in alle
rust kon concentreren op Boasson
Hagen. Dat Hushovd zijn jongere
landgenoot in de sprint kansloos
liet, was voor de Noren, die erbij
waren in Gap, geen verrassing. De
Tour van 2011 was in de,Franse
sportkrant L'Equipe niet voor niks
al omgedoopt in 'Tour Hushovd'.
De beer uit Grimstad had met
zijn team de ploegentijdrit gewon
nen, een week in de gele trui gere
den en daarbovenop ook nog de
Pyreneeënetappe naar Lourdes
naar zijn hand gezet. Logisch dat
hij in Gap de maat zou nemen
van Boasson Hagen, die Hushovd
overigens wel te grazen had ge
nomen in de zesde rit naar Li-
sieux. Maar dat maakte die Tour
van 2011 uiteraard nog geden
kwaardiger voor de Noorse wieler
fans.
Zelfs de woorden die Thor Husho
vd sprak na zijn nieuwe triomf
zullen over tien jaar nog in het col
lectieve geheugen zijn opgeslagen.
„Sorry voor Edvald dat ik hem
ging halen toen hij op de Col de
Manse in de tegenaanval ging. Hij
is een goede vriend, maar dit
hoort ook bij de sport. Ik moet
aan het belang van mijn eigen
team denken", zei Hushovd.
De sprint was voor de regerende
wereldkampioen een koud kunst
je. „Doordat Hesjedal op kop bleef
rijden, lag de druk bij Edvald. Hij
wist niet goed wat hij moest
doen. Toen ik de sprint begon,
was hij te verrast om meteen te
reageren."
Zo onderkoeld Hushovd zijn over
winning analyseerde, zo uitbundi
ge reageerden de Noren bij de fi-"~
nish in Gap. Over tien jaar zullen
ze nog spreken over een dinsdag
om nooit meer te vergeten..
