221 sport
'Schiecks zullen snel duidelijke
Bondscoach Leo van Vliet: Het
i
Col de Manse
De gebroeders Schleck zullen zich voor elkaar opofferen als
dat nodig is om een van hen de Tour de France te laten winnen.
Andy Schleck wordt waarschijnlijk de belangrijkste pion.
i
dinsdag 19 juli 2011
door Mart Smeets
We rijden vandaag de
Col de Manse af
een niet eens zo
steile berg die in
het midden van hitte ligt. De om
geving van Gap staat in de Tour be
kend om vooral dat begrip: hitte.
Zweterige, plakkerige warmte die
gepaard gaat met grote dorst en
valpartijen op het gladde, bijna
natte asfalt.
In 2003 hoorden we hier Joseba Be-
loki vallen.
Ja, hoorden, want de kreten van
de op zijn zijde liggende Spanjaard
gingen door merg en been.
De Once-renner was gaan zwabbe
ren op de fiets, had alle controle
verloren en had een bizarre schui
ver gemaakt; woest, bokkend op
zijn uit het lood geslagen ijzeren
ros. In het plakkende asfalt was hij
tot stoppen gekomen. Ploeggeno
ten stonden naast hem en hoor
den zijn zielige kreten aan; hij ver
ging van de pijn, had botten en
beenderen gebroken, maar was
ook en vooral mentaal gekwetst.
Het geschreeuw van de klimmer,
de hoge kreten van ongeloof pijn
en wanhoop bleven me heel lang
bij.
Net zoals de beelden, vrijwel gelijk
tijdig, van de ineens door het land
rijdende Lance Armstrong, die,
om Beloki te kunnen ontwijken,
als een volleerd crosser door het
geploegde veld reed en op verba
zingwekkend knappe manier over
eind bleef
Aan het eind van het weiland be
vond zich een walletje. Heel even
moet Armstrong gedacht hebben,
als een stuntman, een sprongetje
naar het snel naderende asfalt te
maken, maar hij hield zich in en
stapte vliegensvlug af, sprong van
het land op de weg, hupte op zijn
fiets, werd ingehaald door anderen
die hem met bewondering beke
ken, kreeg een tikje op zijn kont
en de koers ging verder.
Beloki en diens snijdende kreten
bleven achter op deze berg die
niet meer is dan een gevaarlijke uit
holling overdwars met vooral een
verraderlijke afdaling waar durf
het verliest van de slecht draaien
de bochten en het oude, vieze as
falt dat zijn grimmigheid in ruwe
vorm openbaart.
Waarom er toen zo hard en bijna
roekeloos werd gedaald? Om Aleks-
andr Vinokoerov terug te halen.
De Kazak was met een van zijn
stunts bezig en was hard weggere
den.
Vino maakte afgelopen weekend
bekend dat hij nooit meer (op de
fiets) in wedstrijdverband zal rij
den. Een monument stopt. De
blonde zwijger die in 2003 een
pact sloot met de Col de Manse.
BROERS SCHLECK
door Edward Swier
SOYONS - Voor wie er nog aan twij
felt: Andy is de sterkste van de
twee Schleck-broeders. Het komt
uit de eerste hand. Joost Posthu-
ma, knecht van beide broers bij Le-
opard-Trek, zegt het op de tweede
rustdag in de Tour de France on
omwonden.
„Frank heeft wat tijd kunnen win
nen omdat iedereen naar Andy
kijkt. Andy heeft op zijn beurt
Frank nog niet op achterstand wil
len rijden. Andy heeft zijn grote
broer nodig."
Joost Posthuma kijkt er olijk bij.
De dertigjarige Tukker die bij Ra
bobank een steeds fletsere uitstra
ling kreeg, is helemaal opgebloeid
in Luxemburgse dienst. Hij is
meer dan bij zijn vorige werkgever
knecht geworden. Maar maakt nu
wel kans om Parijs binnen te rij
den aan de zijde van de geletrui-
winnaar.
Het doel is helder en duidelijk. De
ploeg staat als één man achter An
dy en Frank. Dat maakt het leven
zoveel makkelijker. „In de jaren
dat ik voor Rabo de Töur reed wa
ren er altijd meerdere doelen. We
hadden een klassementsman, een
sprinter en als het kon moest er
ook iemand meezitten in de ont
snapping. Hier is één ding duide
lijk: Joost gaat niet mee in een ont
snapping."
Omdat Posthuma van het negen
tal niet de beste klimmer is, ligt
zijn taak vooral in de eerste hon
derd kilometer van de koers. Hij
houdt de kopmannen uit de wind,
haalt drinken en regenjasjes. Dat
was nog niet makkelijk deze ron
de. „Mijn werk is vaak niet op tele
visie zichtbaar, maar ik mag tevre
den zijn over mijn Tour tot nu toe.
Frank en Andy zijn content. Het is
echter wel een lastige Tour. Het
weer valt tegen. En ze sturen ons
elke dag langs toeristische plekjes,
over smalle weggetjes. Dat is vra
gen om problemen."
Niettemin bleef zijn team uit de el
lende. „Omdat we allemaal voor
één ding gaan, we proberen liefst
met negen man bij de eerste vijf
tien te zitten."
In een halfjaar tijd heeft de knecht
zijn kopmannen goed leren ken
nen. „Als ronderenner is Andy de
sterkste van de twee. Dat komt vol
gens mij vooral omdat hij zo onge
compliceerd is. Heel veel ronderen
ners zijn erg op zichzelf, kruipen
liefst in hun schulp. Kritiek van an
deren trekken ze zich enorm aan.
Andy heeft dat niet: wat er over
hem geroepen wordt, interesseert
hem geen hol. Frank compenseert
zijn iets mindere talent als klasse
mentsrenner door super voor zijn
vak te leven. Dat is voor Andy veel
lastiger, die heeft zo nu en dan wel
nodig dat zijn broer hem verma
nend toespreekt."
Posthuma erkent overigens dat
zijn ploeg deze Tour niet veel lan
ger op twee paarden kan wedden.
Dat wat nu nog de kracht van Leo
pard is, kan straks namelijk ook de
zwakte blijken. „Maar daar zijn we
ons terdege van bewust. Dat we
ten die twee, dat weet de ploeglei
ding. In de Alpen zal er een duide
lijke keuze worden gemaakt."
Want, zoals de broers zelf al aanga
ven op hun persconferentie, liever
één man winnaar en de ander
twintigste, dan als nummer 2 en 3
in Parijs plaats te moeten nemen
naast de winnaar.
Het was gisteren overigens alweer
Posthuma's derde persconferentie
deze Töur. Net als voor de start
van de Tour en op de eerste rust
dag zat de Leopard-formatie ook
gisteren weer met negen man
sterk achter een tafel. Natuurlijk,
de meeste (zoniet alle) vragen wa
ren voor de Schleckjes, niettemin
nam Joost Posthuma ook nu met-
goede zin plaats in de tuin van Le
Domaine de Soyons. „Dit is nu
precies wat we zijn, wat we willen
uitstralen. We zijn een team. Ik
Leopard Trek-renner Andy Schleck staat de pers te woord op de tweede
Joost Posthuma
Rob Ruijgh: Lichtpuntje.
door Patrick Delait
SAINT-PAUL-TROIS-CHATEAUX - Een
negende plaats van Maarten Tjal-
lingii in de dertiende etappe: het
is na twee weken Tour de beste uit
slag van een Nederlandse renner.
Ook in het algemeen klassement
spelen onze landgenoten geen rol
van betekenis.
Alleen debutant Rob Ruijgh en de
teleurstellende Robert Gesink
staan in de top 50. „Het is in deze
Tour voor het Nederlandse wiel
rennen drie keer niks", zegt bonds
coach Leo van Vliet. „We doen
niet mee in de bergen en niet in
de massasprints. Het is zo mager
tjes, terwijl we toch goede renners
hebben. Voor de Tour was ik posi
tief gestemd, maar tot nu toe
houdt het niet over."
De vechtlust van Niki Terpstra,
twee keer deel uit makend van
een. lange vlucht, en het fraaie
Tour-debuurt van Rob Ruijgh: het
zijn volgens Van Vliet de enige Ne
derlandse lichtpuntjes na twee we
ken Tour. Zelfs de wereldwijde aan
dacht die Johnny Hoogerland trok
met zijn spectaculaire valpartij in
het prikkeldraad kan de armoede
in het Nederlandse kamp niet ver
bloemen. „De aandacht voor John
ny is leuk, maar in de Tour draait
het om uitslagen. Ja, Johnny heeft
ook de bolletjestrui gedragen,
maar dat is nog geen hoofdprijs",
is Van Vliet kritisch voor de Neder
landse Tour-renners. -
Vooral Robert Gesink is de bonds
coach zwaar tegenvallen. De Ra- 1
bo-kopman zag zijn ambities op
een hoog klassement in rook op- 1
gaan na een valpartij in de vijfde
etappe. Hoewel hij de impact van
Gesinks blessures niet wil minima
liseren, denkt Van Vliet dat er
meer aan de hand is met de klim
mer. „Zoals Robert bezig is met
hoogtestages en wattages, daar
heb ik mijn twijfels over. Als ik Ro
bert zie fietsen, denk ik aan een
computer. Zijn trainer bepaalt al-
