knabbelvisjes 3 wonen' Vlissingen aan het front! Spelen in de zomer bij Koos at Sea maandag 18 juli 2011 een komen ze aanvliegen en slurpen uit het bak je nectar. Als we uit de volière komen, barsten de meiden in lachen uit. „Haha, die vogel heeft een kuif', roepen ze. Utropia is ruim opgezet en huist in een oude au togarage. Binnen loop je een compleet andere wereld binnen. De volières met vrolijk gekleurde vogels staan overal, langs de gangpaden, maar ook in de aparte ruimtes waar je in kunt lopen. „We hebben een stuk of vijftig verschillende vo gelsoorten", denkt Ricardo. „Vogels hebben ge woon iets, dat vreemde dat ze kunnen vliegen." Bij hem is het begonnen met twee zebravinkjes. „Die kreeg ik voor mijn achtste verjaardag. Het is een uit de hand gelopen hobby." Verderop, in het midden van de vogeltuin is een vijvertje met een heleboel koikarpers. Groen, oranje, geel. Tussendoor zwemmen kleine schildpadjes. Net als bij de lori's mogen de koi karpers gevoerd en geaaid worden. Vooral Deni- se vindt de vissen leuk. „Eerst vond ik het een beetje eng. Maar nu helemaal niet meer." De vis sen hebben ronde mondjes en eten gretig uit de handjes van de meiden. „Kijk, kijk, een schild padje", wijst Sharona. „Die kun je niet aanraken, die bijten", weet ze mij te vertellen. Hun moeder Vera van Aalten en haar man Mar co kijken lachend toe. „We houden erg veel van dieren. Thuis hebben we kippen, een hond en vissen." Samen lopen we naar de volières. Bij el ke nieuwe vogel wordt de informatiemap tevoor schijn getoverd. „Kijk daar vliegt een vogel met twee snavels", zegt Sharona terwijl ze naar het plafond wijst. Marco zoekt de vogel op. „Dat is de trompetneushoorntoto." De kaketoe klampt zich gretig vast aan een pen van Vera. De ara's zijn elkaar aan het vlooien, terwijl een andere zich met zijn snavel aan de kooi verplaatst. In één kooi is geen vogel te zien. „De onzichtbare blauwoogvogel", zegt Marco grappend. Dochter Sharona vraagt meteen: „Waar dan papa?" Op één jongetje komt zomaar een grijze vogel zit ten. De vogel landt op zijn capuchon. Als hij een stukje loopt, blijft de vogel rustig zitten. „Die moet mee naar huis", roept iemand naar hem. Als de vogel het jongetje begint te pikken, vindt hij het minder leuk worden. Na de andere vo gels te hebben gezien. Vooral de zonparkiet zag er mooi, tropisch uit, is het tijd voor een cola en een stroopwafel op het terrasje. „Alles was leuk, vooral de koikarpers", zegt Denise. Sharona sluit zich daarbij aan: „Ja! Maar ik wil zo wel nog even op het springkussen hoor." Utropia. Kleverkerkseweg 3, Middelburg. Openingstij den juli en augustus: maandag 13.00-17.30 uur, dins dag t/m zondag 10.00-17.30 uur. Entree: volwassenen 6,50 euro, kinderen 4 t/m12 jaar: 5,50 euro en 65+ 6,00 euro. Denise van Aalten voert de koikarpers. Haar zusje Sharona en ouders Vera en Marco kijken toe. VLISSINGEN - In Vlissingen is door de eeuwen heen veel strijd geleverd tegen het water en vreemde volkeren. Met de nieuwe themafietsroute 'Vlissingen aan het front!' kom je vele verdedi gingswerken tegen. Tijdens de fietsrit ontdek je vanalles over deze gevech ten. De route is samengesteld op basis van de knooppunten van het fietsrou tenetwerk. Elk knooppunt heeft een nummer, en via de nummers vind je de weg. De themaroute is voor 2,50 euro verkrijg baar bij alle VW's op Walcheren of via de webshop op www.vwzeeland.nl. Fort Rammekens RENESSE - Kinderdagverbijf Koos at Sea in Renesse houdt de hele zomer diver se activiteiten voor kinderen van twee tot en met tien jaar. Vandaag kunnen kinderen van vier tot en met tien jaar mee doen met de activiteit bakkun- sten. Voor de allerkleinsten is er van daag een verklede peuterdans van 13:00 tot 15:00 uur. Ook de rest van de week is er voor kin deren van alle leeftijden vanalles te doen. Q Kijk voor de volledige activiteitenkalender op www.kooskids.nl. Aanmelden kan via plaatsing@kooskids.nl of bel 0111-468327 blijven drie weken in Zeeland. „Volgende week komen de kinderen ook." Op de vraag of ze hier niet willen wonen antwoorden ze allebei instemmend. „We ko men er niet voor niets al dertig jaar. We zou den hier eigenlijk wel willen wonen", zegt Leon. Ann: „Maar in België wonen onze kin deren en wij wonen nog in mijn ouderlijk huis. Het is moeilijk om daar afstand van te doen. Ze kiezen er dan voor om vaak op va kantie te gaan. „Gelukkig is het maar een uurtje rijden naar Zeeland."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 75