Lori s, kaketoes en
'We zouden hier eigenlijk wel willen
2
Zomergasten^
maandag 18 juli 2011
Vogels, planten en sinds kort ook heuse knabbelvisjes. Dat
is vogel-en plantentuin Utropia in Middelburg ten voeten
uit. Een ideaal uitstapje bij slecht weer. Dat blijkt wel als zo-
merverslaggeefster Karen Hagen op een regenachtige dag
'de jungle van Middelburg' binnenstapt. Hordes gezinnen
hebben hetzelfde plan. Ze loopt mee met Marco en Vera
Aalten met hun dochters Denise (9) en Sharona (7). „Ma
ma, die knabbelvisjes zijn echt heel erg leuk."
door Karen Hagen
foto's Lex de Meester
Kijk! Kijk! Daar! Boven het geluid van
de papegaaien en andere vogels in
Utropia" komen de kinderstemmen.
Ze wijzen en kijken naar de vogels
die boven hen vliegen en naast ze lan
den. Fototoestellen staan standby, het is een
drukte van belang. „Het is één van de drukste da
gen van het jaar", bekent eigenaar Rieardo Bras
ser. Tussen de planten zitten vogels verscholen,
in de volières naast de gangpaden
ook: ze zijn overal.
De nieuwe bewoners, de Garra Ru-
fa knabbelvisjes, zitten gelijk bij de
ingang. Rieardo Brasser had zin in
iets nieuws. „Ze zijn er nu twee we
ken, het zijn er duizend. Het moest
vernieuwend zijn, want reptielen
heb je al overal", licht hij toe. Bo
vendien is het bij Utropia de bedoe
ling om in contact te komen met
dieren. „Met knabbelende vissen is
dat zeker het geval." In de donkere
kamer met vijver hangen de twee
zussen al lachend met hun armen
in het water. De vissen zwemmen
meteen naar hun handen en beginnen te knab
belen. „Dat kietelt", giechelt Denise. „Het voelt
heel raar", zegt moeder Vera. Nu is het mijn
beurt. Met één vinger ga ik in het water, het idee
dat de vissen daaraan gaan knabbelen is gek. Als
even later mijn eigen hand in het water zit, voelt
het best grappig. Het kietelt. De vissen krioelen
om mijn hand en knauwen. Een andere bezoe
ker denkt grappig te zijn door hardop te zeggen
dat hij een piranha ziet zwemmen. Na een tijdje
roept Sharona: „Ilc moet plassen van deze vis
sen.'"
Dat is duidelijk, tijd om de vogels te bekij
ken. Bij het terrasje aan het begin zijn
bakjes nectar te koop. Twintig cent per
stuk. Denise en Sharona kunnen hun geluk niet
op als ze zo'n bakje krijgen. Ze stormen gelijk,
net als andere kinderen naar de volière. Lori's
voeren. Wel doet Sharona haar jas aan, voordat
ze de kooi binnenstapt. „Voor als ze mij pikken."
De lori's zitten op een tak. Vera houdt rustig
haar arm bij de tak en de gekleurde lori komt zo
op haar arm gehupst. Denise en Sharona hou
den het nectarbakje in de lucht. Het werkt: met-
Be witte kaketoe kun je voorzichtig aaien.
Ann Aerts en Leon Schrauwen in Domburg.
PASPOORT
Naam: Leon Schrauwen en Ann Aerts
Woonplaats: Hoogstraten, België
Gespot: Markt in Domburg
door Karen Hagen
Leon en Ann zijn vroeg uit de veren.
Tien uur 's ochtends zijn ze al op de
fiets in Domburg te vinden. „De
Zeeuwse fietswegen vinden wij heel erg
mooi", zegt Leon. „We komen.net uit Nice,
Frankrijk, en zijn blij dat we weer in Zee
land zijn." Zijn vrouw Ann knikt. „In Nice
was het druk, warm en zoals mijn man zei,
de fietspaden zijn hier beter." Het stel komt
al dertig jaat in het Zeeuwse en verblijft al
tijd in een huisje in Kamperland. „Het voelt
als een tweede thuis", zegt Leon. Hij is lo
vend over Zeeland. „Hier vind je nog zilte,
zuivere lucht. De mensen zijn gemoedelijk
en er heerst hier een rust." Ann vult aan:
„Als je voorbij Bergen op Zoom rijdt rich
ting Zeeland, dan is er gelijk een soort rust
te vinden." Heerlijk vinden ze het. „Die
weidse luchten en vergezichten, prachtig."
Bovendien schijnt de zon hier vaker. „De
lucht klaart hier altijd als eerste op."
De kerken vinden ze ook fijn. „Vaak bezoe
ken we op zondagochtend een kerkdienst. El
ke keer ergens anders." De restaurantjes val
len ook in de smaak. „We gaan vaak uit eten
en de mensen zijn dan erg vriendelijk", zegt
Leon. „Ik krijg echt een Zeeuws-meisje ge
voel." Toch zijn de fietstochtjes, vaste prik.
„Die maken we elke ochtend." De Belgen
'Lees eerdere afleveringen van Zomergasten op www.pzc.nl/zomer'
