sport
Hushovd is veel meer dan
Afgang Gesink is
De dood
op wielen
Thor Hushovd weet na sprints, proloog en kasseienrit
nu ook een bergetappe te winnen. De Noor komt solo
over de streep in Lourdes.
G ARM IN
zaterdag 16 juli 2011
door Mart Smeets
TOUR DE FRANCE
Wij rijden vandaag
over de Portet
d'Aspet en ja, de
verhalen van de
leegbloedende Fabio Casartelli zul
len verteld worden. Het kan bijna
niet anders, zo dichtbij zijn die
herinneringen gebleven.
De Dood en Fietsen; ze leefden in
eens naast elkaar.
Wat raakte me zo die dag? Het
beeld van de renner in foetushou
ding? Misschien.
De mededeling dat hij overleden
was? Neen, veel meer dat de twee
plaatsen verder naast me zittende
Italiaanse collega Adriano Dazan,
ineens hoor- en zichtbaar begon
te huilen en al snikkend zijn com
mentaar voortzette. Beelden en ge
luiden die ik nooit zal vergeten.
Dat de huichelaar Richard Viren-
que daarna met veel show zijn
etappewinst vierde... ach, hij wist
waarschijnlijk niet beter of hij
speelde het geweldig goed.
Dat de bewierookte Tourspeaker
Daniel Mangeas zijn kwek maar
niet wist te houden en op bijna
hysterische wijze het publiek be
speelde om de grootheid van Vi-
renque aan de natie te verkondi
gen. Het ging door pijnlijk heen.
Ik neem dat die man nog altijd
kwalijk.
Dat ik 's avonds Frans Maassen
trof die zo geschokt was dat hij
spontaan begon te janken. Dat
Erik Breukink zijn meest menselij
ke mens-zijn toonde toen hij van
zijn fiets stapte en een ongeëve
naard geroerd 'GVD' losliet. Dat
Alex Zulle helemaal niet meer be
stond bij het aanhoren van het
nieuws.
Dat we de volgende dag de meest
indrukwekkende minuut stilte in
namen die mogelijk was. Overal
slikkende mannen, snikkende
mannen en overal onbegrip en
triestheid. Dat we onze collega, de
helaas overleden ]ohan Wolden-
dorp, maar niet tot rust konden
brengen; het greep hem allemaal
zo vreselijk aan dat hij verloren
op het startplein rondliep, in een
diep dal van tranen.
Dat die etappe naar Pau de lang
ste en zwaarste ooit werd; de ren
ners kropen voort, velen dachten
aan opgeven, niemand sprak, het
werd een processie van grief en
toonde de ultieme zwakte van de
mens.
Dat de Motorolaploeg als eerbe
toon als eerste de lijn zou passe
ren en dat het bijna mislukte om
dat Steven Swart, de Nieuw-Zeel-
ander, lek reed, vlak voor de
streep. Hij haalde het défilé nog
net.
Dat Armstrong twee dagen later
ons naar de hemel deed kijken.
Het zijn gevoelens die nooit meer
zullen verdwijnen. Nooit. Het is
zo lang geleden en zo dichtbij.
door Edward Swier
LOURDES - Thor Hushovd kan al
les. Wie daar nog aan twijfelde,
kreeg gistermiddag het overtuigen
de bewijs geleverd. Hoewel velen
hem nog altijd beschouwen als
een sprinter, is de Noor inmiddels
veel meer dan dat. In een rit met
nota bene de beklimming van de
Aubisque kwam de wereldkampi
oen, na een razende achtervol
gingsactie, solo aan in Lourdes.
Officieel zal het door het Vaticaan
niet erkend worden als een won
der, maar wat Thor Hushovd op
weg naar Lourdes liet zien was op
zijn minst verwonderlijk. Aan de
finish werd de 33-jarige Noor niet
voor niets bewierookt door het pe
loton. „Ik ben toch bijna net zo
groot, maar wat hij allemaal kan.
Hij is een fenomeen", sprak Maar
ten Tjallingii, die lange tijd met
Hushovd in een vluchtgroep zat,
vol bewondering.
De geletruidrager van de eerste
week heeft een leeuwenhart,
strijdt voor iedere meter. Geen vui
le spelletjes, niet geniepig in het
wiel meekruipen. Nee, Hushovd
gaat de strijd aan. Open en bloot.
Met zijn benen, niet met zijn
mond. „Ik hou ervan om alles te
geven. Dat is mijn manier van wiel
rennen. Ik neem liever risico's dan
dat ik voor de tweede plaats rijd."
Tuurlijk, hij is niet de allerbeste
klimmer.
„Maar wel de beste klimmer van
de sprinters", zei geletruidrager
Thomas Voeckler gisteren aan de
streep in het bedevaartsoord. Met
de groene trui buiten beeld - voor
Hushovd was het dit jaar geen
doel - mocht hij zich van de ande
re ploegen melden in een kop
groep, die zich na een razend eer
ste uur (49,1 kilometer per uur)
vormde. Terwijl door het hoge aan-
vangstempo in het peloton slacht
offers vielen, de geblesseerden
Lars Boom en Andreas Klöden ga
ven op, knokten tien man zich uit
de klauwen van de meute. Husho
vd trof vooraan onder anderen
zijn landgenoot Edvald Boasson
Hagen, medespurter Alessandro
Petacchi, Tjallingii en de Fransen
Jérémy Roy en David Moncoutié.
Op de Aubisque spatte de groep
vanzelfsprekend uiteen. Hushovd
moest Roy laten gaan, maar bere
kende dat hij in de resterende afda
ling van 42,5 kilometer naar Lour
des een gat van twee minuten zou
kunnen overbruggen.
Hushovd, als gezegd, kan alles. De
Noor, die in eigen land het volk de
ze weken Tourmaf heeft gekregen,
rekende goed. Hij raapte Moncou
tié op, schudde de Fransman ook
weer af en voegde zich bij de vol
gende thuisrijder, Roy. Om vervol
gens hem ook weer uit het wiel te
rijden.
Voor het eerst sinds 2002 (Oscar
Freire) kregen de Tourvolgers daar
door weer eens een wereldkampi
oen met de handen omhoog aan
de finish van een rit in de Ronde
van Frankrijk.
Hushovd noemde het zijn „mooi
ste ritzege ooit in de Tour". Aan
de acht voorgaande had hij alle
maal zo zijn herinneringen. Die
van 20to op de keien in Aremberg
was natuurlijk ook prachtig. Net
als zijn proloogzege in 2006
(Straatsburg) en de massasprints
die hij won. „Maar dit keer kwa
men wel wat emoties los. Een rit
winnen waarin nota bene de Au
bisque zat, ik zelf had dat ook niet
voor mogelijk gehouden. En dan
ook in de regenboogtrui. Dat is
wat ik het liefst van alles wilde.
Met die trui om de schouders
weet je dat de ogen op je gericht
zijn, de mensen verwachten veel
van je.."
door Patrick Delait
Robert Gesink wordt opgevangen door zijn vriendin Daisy na afloop van de
dertiende etappe. foto Koen van Weel/ANP
LOURDES - Waar is het mis gegaan
in deze Tour voor Robert Gesink?
Rabobank-trainer Louis Delahaije
en voormalig bondscoach Egon
van Kessel hebben een verschillen
de analyse. Voor Delahaije kwam
de inzinking van Robert Gesink
in de eerste Pyreneeënrit niet als
een verrassing. De Rabobank-trai
ner leefde al dagen tussen hoop
en vrees.
Vrees had Delahaije voor de na
weeën van de valpartij waarbij Ge
sink in de vijfde etappe was be
trokken. De telefoongesprekken
die hij daarna met de Achterhoe
ker voerde, logeri er niet om. „Ik
weet hoe gruwelijk Robert heeft
afgezien. Die val heeft hem veel
energie gekost", zegt Delahaije,
die deze week met de niet-Tour-
renners van Rabo op trainings
kamp is in het Schwarzwald.
Dat de Tour voor Gesink is uitge
draaid op een mislukking, is voor
Delahaije geen reden om alles in
twijfel te trekken. Aan speculaties
over wat er allemaal verkeerd is ge
gaan,- doet de Limburger niet mee.
„Ik ben ervan overtuigd dat Ro
bert is genekt door die valpartij.
Ik heb deze week contact gehad
met ploegleider Dirk Demol van
RadioShack. Zij hebben hetzelfde
meegemaakt met Andreas
Klöden. Een renner die hard valt,
herstelt niet meteen."
Niet alleen Gesink zakte donder
dag door het ijs. Ook Luis Léon
Sanchez, wel al winnaar van een
etappe, kon het tempo bergop
niet volgen. Datzelfde gold voor
de niet volledig fitte Bauke Molle-
ma.
Rabobank kreeg gisteren opnieuw
een tik door de opgave van Lars
Boom, de tweede Rabo-renner
die uit de Tour verdwijnt na Juan
Manuel Garate. Het demasqué
van de ploeg mag volgens Delaha-
Thor Hushovd liet gisteren zien dat hij ook in het hooggebergte uit de voeten
