Nederland kent geen schandaalperscultuur II Het afluisterschandaal bij News of The World legt de incestueuze relatie tussen de Britse pers en politiek bloot. Premier David Cameron heeft twee onderzoeken aangekondigd om de zaak te sussen. De oud-hoofdredacteur van de krant en voormalig spindoctor van Cameron, Andy Coulson, is gearresteerd, evenals oud-verslaggever Clive Goodwin. zaterdag 9 juli 2011 BRITTEN VERSUKKEN ZICH IN TABLOID door Yoianda Bobeldijk Als Rupert Murdoch gehoopt heeft dat met de opheffing van de in opspraak geraakte krant News ofThe World een einde zou komen aan het schan daal rond 'zijn' journalistieke mo res zat hij er naast. De ellende neemt vooralsnog alleen maar toe. Andy Coulson, oud-hoofdredac teur en de voormalige perschef van premier David Cameron is op gepakt, net als oud-verslaggever Clive Goodwin. Ca meron liet gisteren inderhaast weten een rechterlijk on derzoek te willen naar de journalistie ke praktijken van het blad. Ook wil hij de ethiek van de Britse media laten natrek ken. De Raad voor de Journalistiek wordt alvast opge heven. Volgens Ca meron moet er een 'volledig nieuw systeem' komen. De relatie tussen de pers en de po litiek is te verstrengeld, gaf Came ron toe. De eerste minister zei dat Coulson hem had verzekerd niets te weten van de afluisterpraktij ken. Er bestaan echter e-mails waaruit blijkt dat Coulson wel de gelijk op de hoogte was van beta Andy Coulson, resteerd. lingen die de News ofThe World deed aan politieagenten. De hoofdredacteur van The Guar dian, Alan Rusbridger, verklaarde dat hij Cameron heeft gewaar schuwd Coulson niet aan te ne men. Volgens Labourleider Ed Mi- liband moet Cameron zijn excuses aanbieden voor Coulsons benoe ming. „Cameron is een sufferd óf hij stond onder enorme druk om Coulson in zijn team op te ne men", stelt Martin Conboy, hoogle raar journalistieke geschiedenis aan de University of Sheffield. „En ik geloof niet dat Cameron, die zelf in de pr heeft ge werkt, naïef is. De enige mogelijkheid is dat hij het schoot hondje is van Mur doch. Dat is zeer verontrustend." Sinds de jaren tach tig heeft Rupert Murdoch diverse Britse politieke lei ders in de houd greep gehouden. De eigenaar van News Internatio nal, waar de kranten The Sun, The Times, The Sunday Times en, tot maandag, News ofThe World on der vallen, werd tijdens de rege ringsperioden van Tony Blair en Gordon Brown (1997-2010) aange duid als 'de derde machtigste man van Groot-Brittannië'. Vreemd vindt Conboy. „Een peiling uit de jaren tachtig toont namelijk dat ondanks de overwegend conservatieve lijn die The Sun toen had, de meeste Sun-lezers Labour stemden." Anders dan in Nederland, hebben Britse kranten een politieke kleur. Tijdens verkiezingscampagnes wordt in de redactionele commen taren expliciet aangegeven welke partij volgens de krant de verkie zingen moet winnen. „Kranten proberen zich hiermee te onder scheiden", weet Conboy. Zo opereren The Guardian, The Mirror en The Independent aan de progressieve kant van het poli tieke spectrum. The Daily Mail is overwegend conservatief, evenals The Times en The Sunday Times. De Conservatieve Daily Telegraph heeft als bijnaam zelfs de To- rygraph (Tory is de bijnaam van de Conservatieve partij). The Sun was ook overwegend con servatief tot Tony Blair in de jaren negentig een pelgrimstocht maak te naar Australië voor een ontmoe ting met Murdoch. Conboy: „Blair stelde Murdoch gerust dat hij zijn media-imperium niet zou beper ken." In ruil daarvoor steunde The Sun Labour bij de Lagerhuisverkiezin gen in 1997. In 2010 vond The Sun David Cameron de beste kandi daat. „Murdochs invloed zal nu echter drastisch afnemen", voorspelt Ivor Gaber, hoogleraar media en poli tiek aan de University of Bedforshi- re.„Geen enkele politicus wil nog geassocieerd worden met News In ternational." door Joep Trommelen w aarom kent Ne derland geen ei gen News of the World? Vergele ken met de Britse en Duitse schandaalpers oogt zelfs de door sommigen vanwege zijn journalistieke mores verguisde De Telegraaf als een kwaliteits krant. Het heeft allereerst te maken met het feit dat Nederland een abonnementenland is, terwijl de Brit zijn krant los koopt. Schreeuwende koppen, schanda len en sensationele foto's verko pen vanuit een krantenrek nu eenmaal beter dan grijze letters over serieuze onderwerpen. De yellow press is in de loop der jaren zeer bedreven geraakt in het bespelen van die losse ver- koopmarkt. Zeker sinds de op lages dalen, is de strijd om de le zer verhard. Maar dat verklaart niet alles. Het Nederlands kent niet voor niets de uitdrukking 'de krant is een meneer'. Iemand die res pect verdient, waar je tegen op kijkt. Kranten waren in Nederland ooit de spreekbuizen van de zui len: katholieken, protestanten, socialisten, iedere zuil had zijn eigen kranten. En regionale dag bladen moeten een dusdanig breed publiek proberen te boeien, dat die het zich niet kunnen ver oorloven buiten de gebaande pa den te gaan lopen. Politici, vakbondsleiders, bisschop pen en andere hoge heren gebruik ten kranten om hun 'schapen' te hoeden. En daarbij past een serieu ze toon beter dan blote borsten op pagina 3. Dat schiep de Nederland se krantencultuur, en zo'n diepge worteld fenomeen laat zich niet zo maar opzij zetten. Het is tekenend dat in Nederland de twee landelijke kranten die niet uit een zuil zijn voortgekomen, De Telegraaf en het AD, nog de mees te trekjes van de schandaalpers ver tonen, al zijn hun journalisten bra ve borsten vergeleken met hun Britse collega's. In vergelijking met Nederland is Engeland veel meer een standen maatschappij, nog steeds. De schandaalpers is er vooral voor de working class, die zich er mee kan verlustigen in de glamour én de el lende van de upper class. Boven dien zijn Britten geslotener en preutser dan Nederlanders. De schandaalpers presenteert de Britten een dagelijkse portie verbo den vruchten. Ook in Engeland verandert de maatschappij, maar ook daar geldt dat een eenmaal in gebakken cultuur zich moeilijk laat veranderen. zie onze website:buitenland Acteur Hugh Grant gaf journa list koekje van eigen deeg

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 11