machtsovername
Kvitova treedt in
de voetsporen
van Navratilova
in bizarre soap
sport27
Vergeer en Walraven prolongeren titel
maandag 4 juli 2011
■tssmmsmm
Rolstoeltennissters Esther Vergeer en Sharon Walraven hebben op Wimbledon hun titel geprolongeerd.
In de finale van het dubbelspel versloegen de twee in een Nederlands onderonsje Jiske Griffioen en
Aniek van Koot met 6-4 3-6 7-5. Bij de mannen was er ook Nederlands succes. De als eerste geplaatste
Maikel Scheffers en Ronald Vink waren in de finale met 7-5 6-2 te sterk voor Stephane Houdet en Mi
chael Jeremiasz uit Frankrijk. Op Wimbledon speelden de rolstoeltennissers alleen een dubbeltoernooi.
waarvan hij er liefst zeven won.
De enige nederlaag in 49 partijen
leed hij op Roland Garros, na een
heroïsche thriller tegen Federer in
de halve finale.
De ongekende ontbolstering van
Djokovic is voor een belangrijk
deel terug te voeren op de Davis-
cuptriomf met Servië eind vorig
jaar. Voor de patriot die hij is,
werkte die zegetocht bevrijdend.
Sindsdien oogt hij als het kind dat
nog geen vrees kent, dat slechts in
tens geniet van het sporten en
zich louter aan het spelplezier
laaft.
Het was een constatering die hij
zelf beaamde. „Ik verloor toen m'n
faalangst, ben vanaf dat moment
meer dan ooit van m'n eigen capa
citeiten overtuigd." Dat hij giste
ren in de tennistempel aan
Church Road levensgeluk uitstraal
de, kon niemand ontgaan.
Na het laatste punt volgde een ont-
lading, waarbij het in het publiek
werpen van zijn vier tennisrackets
en een hap uit het gras nemen een
niet eerder vertoond schouwspel
opleverde.
Op datzelfde moment stonden de
leden van Team Djokovic overi
gens in de spelersbox te hossen,
een besloten feestje waarin ook
zijn vader Srdjan en moeder Dija-
na zich mengden.
Eenmaal van de eerste emoties be
komen, gaf hij in woord nog eens
zijn gevoelens prijs. „Dit is de bes
te dag uit m'n carrière. Het is de
uitkomst van een proces van leren,
ontwikkelen en mezelf verbeteren.
Een gemakkelijke weg heb ik niet
afgelegd, ook vanwege de eerdere
oorlog in m'n land. Ik heb m'n
twijfels gehad, heb in vormcrises
gezeten. Toch ben ik er altijd in
blijven geloven dat ik meer 'ma
jors' kon winnen. En dat bewust
zijn zal nu alleen maar groeien."
Rafael Nadal moest toegeven dat
Novak Djokovic de betere speler
was geweest in de finale van Wim
bledon. „Hij was gewoon beter.
Dit is voor hem de bekroning op
een geweldig seizoen. Ik kan me
voorstellen dat hij zich heerlijk
voelt", sprak Nadal met een zuur
gezicht na de verloren finale.
„Ik heb het geprobeerd, maar het
zat er niet in. Volgend jaar hoop ik
weer in de finale te staan", besloot
Nadal.
door Marco Knippen
LONDEN - Petra Kvitova was amper
vier maanden oud toen Martina
Navratliova in 1990 in het enkel
spel haar negende Wimbledon-tro-
fee veroverde en haar achttiende
grandslamtitel in totaal. Zaterdag
middag stapte Kvitova in de voet
sporen van haar legendarische
voorgangster.
Niet alleen kruisten de twee 21
jaar na dato eikaars pad, maar raak
ten ook hun sportieve levens ver
strengeld. Omdat de raakvlakken
zo opvallend zijn. En niet alleen
doordat Kvitova evenals Navratilo
va Tsjechische van geboorte is.
Het getal 21 drijft ook boven als de
leeftijd waarop beiden hun over
winningsprimeur op de All Eng
land Club beleefden in ogen
schouw wordt genomen. Daarbij
sloeg het duo meteen in het eerste
opreden in een grandslamfinale
toe. Die koelbloedigheid om druk
als privilege te ervaren, is lang niet
iedere kampioen gegeven. Want
wie herinnert zich niet dat een an
dere landgenote van Kvitova, Jana
Novotna, in 1993 tegen Steffi Graf
een ruime voorsprong zomaar
weggaf en na afloop op de schou
der van de hertogin van Kent uit
huilde.
Bovendien, en dat is de opmerke
lijkste gelijkenis, is zowel Navratiio-
va als Kvitova linkshandig. In de
Wimbledon-vrouwenhistorie wa
ren er slechts drie 'lefties' die zege
vierden: naast Navratilova en Kvi
tova ook de Britse Ann Jones in
1969. Navratilova en Jones zaten in
de koninklijke loge en waren der
halve getuige van de aflossing van
de wacht. Net als Novotna, die in
1998 alsnog haar moment van glo
rie beleefde.
Vooral de aanwezigheid van No
votna en Navratilova, die overi
gens al voor aanvang van Wimble
don de machtsgreep van Kvitova
had aangekondigd, overweldigde
de hoofdrolspeelster.
Petra Kvitova kan bijna niet geloven
dat ze Wimbledon heeft gewonnen.
„Ik sprak na afloop met ze en zag
hoe blij ze voor mij waren. Die
vreugde maakte zoveel indruk op
me, dat ik erom heb moeten hui
len." Op de vraag of er nu een ster
is geboren, antwoordde Kvitova
weifelend: „Denk je?" En op de
voorspelling dat het niet bij deze
ene titel zal blijven, volgde een
glimlach en zei ze: „Laten we het
hopen." De winnares toonde met
die ingetogenheid aan dat ze liever
met haar racket dan met haar
mond spreekt. Dat kon wel eens
een verrijking zijn, gezien het
machtsvacuüm in het vrouwencir
cuit. Niet alleen omdat wereldrang
lijstaanvoerster Caroline Woz-
niacki op de grandslamtoernooien
telkens verzaakt, maar ook omdat
vers bloed gewenst is.
Immers, de laatste speelster die 21
jaar of jonger was toen ze een
grandslam won, was Ana Ivanovic
op Roland Garros in 2008. Sinds
dien waren het de 'oudjes' die de
dienst uitmaakten.
een misplaatste actie van de Argen
tijnen en bijzonder sneu voor de
Koreanen, die tot ver in de nacht
nodig hadden om te begrijpen wat
er was gebeurd. Aan de andere
kant gaf hij toe misschien hetzelf
de te hebben gedaan, met het oog
op de wereldranglijst en de pou
le-indeling straks op de Olympi
sche Spelen.
Hoe dan ook, Argentinië was niet
alleen scherp op papier. Binnen
twintig seconden stond het met
0-1 voor in de finale toen een lan
ge klap zomaar bij de vrijstaande
spits Carla Rebecchi belandde.
Nederland kreeg voor rust geen
grip op de wedstrijd, terwijl de
ploeg donderdag nog een klasse be
ter Was dan de rivaal. Vlak voor
rust leek Oranje een pak slaag tege
moet te gaan. Via rebounds uit
twee strafcorners zorgden Luciana
Aymar en Daniele Sruoga voor
0-3. Maar op slag van rust deed
Maartje Paumen wat terug met
haar tweede strafcorner.
De tweede helft was êen wereld
van verschil, al werd uit de vele
veldkansen niet gescoord. Daar
door moest de ploeg toch weer
een beroep doen op Paumen, die
met twee rake strafcorners voor
3-3 zorgde.
In de zenuwslopende shootouts
bleek andermaal dat de hockey-
sport nog behoorlijk wat werk aan
de winkel heeft, toen een misser
van Rebecchi volgens een volstrekt
onduidelijke regel na een hoop ge
steggel overgenomen mocht wor
den. „Wat daar gebeurde kan echt
niet", foeterde Caldas. „Het is nat-
tevingerwerk." Keepster Joyce
Sombroek bleef echter ijzig koel
en stopte opnieuw. Aymar en
Sruoga misten ook, terwijl Oranje
er wel drie in had liggen en dus de
Champions Trophy weer in de
prijzenkast heeft.
Vreugde bij de speelsters van het Nederlandse hockeyteam.
foto Bas Czerwinski
