5 spectrum
Toetje van het leven
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
zomerstop
Zaterdag 2 juli 2011
De oudste kleindochter, bijna zeven
tien, is geslaagd voor de middelbare
school. Ik zin op een passend cadeau.
Ze heeft schrijfdrang, genetisch be
paald en oma haalt haar vergulde pennensetje te
voorschijn en laat haar initialen graveren, in de
hoop dat deze kleine stimulans bijdraagt aan
een gelukkige toekomst Maar eerst gaat ze op
reis, naar familie in Canada... helemaal in haar
eentje!
Ik herinner me als de dag van gisteren haar ge
boorte. Ze kwam ter wereld op een Amsterdams
bovenhuis. De vroedvrouw overwoog nog even
de kraamvrouw voor het laatste gedeelte van de
bevalling veiligheidshalve naar het ziekenhuis
te laten vertrekken, maar omdat de GGD-broe-
ders met de brancard de bocht in de steile trap
pen niet konden nemen en de kraamvrouw zelf
ook niet meer in staat was diezelfde trappen af
te lopen, werd besloten de brandweer te bellen.
Die zou de ramen eruit zagen en mijn barende
schoondochter van de tweede verdieping zwe
vend door de lucht naar de klaarstaande ambu
lance transporteren. Dit vond zij zo'n huivering
wekkende gedachte, dat zij riep: 'Ik probeer het
zó nog wel even!' De broeders wierpen haar met
brancard en al en vereende krachten op het gro
te bed en daar kwam mijn eerste kleindochter
geflankeerd door de vroedvrouw aan het voeten
eind, de broeder van de GGD aan het linkerbeen,
mijn zoon, de aanstaande vader, ter rechterzijde
en oma bescheiden op de achtergrond, onder lui
de aanmoedigingen ter wereld.
Ik had nog nooit in de armen van een broeder
van de GGD gelegen, maar uit pure opluchting
dat de brandweer er niet aan te pas hoefde te ko
men, vond ik mijzelf in deze positie terug.
Ik kreeg haar in mijn armen geworpen en op de
foto zie je dat wij elkaar in de ogen kijken... met
haar geboorte zette de vrouwelijke lijn in de fa
milie zich voort
Haar eerste levensjaar volgde ik van dichtbij.
Toen ze ging lopen, heeft ze dat bijna een jaar
lang op haar teentjes gedaan, een curieus ge
zicht, want ze liep heel snel!
Er volgden nog drie kleindochters, en als ze alle
vier bij elkaar zijn, zijn het absoluut 'sisters in
crime'! De oudste is lang de super-nanny ge
weest, maar sinds zij een vriendje heeft, is die
rol naar de tweede kleindochter gegaan, die zich
op familiebijeenkomsten ontfermt over de twee
kleine meisjes van twee en vier jaar!
Natuurlijk zijn de vier kleinzoons ook mijn har
tenlappen. Ook dierbaar. Maar de meisjes zijn
oma's delight!
Bij de geboorte van mijn tweede kleindochter,
stuurde mijn schoondochter, de moeder van de
eerste, mij een kaart met daarop de veelbeteken
de tekst: 'Kan je weer lekker jurken kopen!'
En wat vliegt de tijd...voor je het weet komen ze
je hun eerste vriendje laten zien...
Kleinkinderen, voor deze opoe zijn ze het toetje
van haar leven. Ik voel mij een gezegende
vrouw, dat ik ze mag zien opgroeien.
De vakantie breekt aan, dan komen ze in ver
schillende formaties logeren. Fietsen, naar het
zwembad, voorlezen en zingen, met de bolder
kar door de achtertuin racen! Ze noemen mij
'oma Moes', voorwaar een eretitel!
Dierbare lezers, ik wens U allen een vrolijke zo
mertijd.
