Alberto Contador fietst de Tour de Fram
Op Passage du Gois wijkt de zee ook nu weer
281 tour de france
Met een etappe van 191,5 kilometer van Passage du Gois naar Mont des Allouettes gaat zaterdag de 98e
editie van de Tour de France van start. De komende dagen blikken we vooruit op La Grande Bouclé met
verhalen over de kanshebbers, (oud-)deelnemers en de Tourherinneringen van Johnny Hoogerland.
dinsdag 28 juni 2011
TOUR DE FRANCE
Alberto Contador trekt een verbeten gezicht maar wint op 24 mei wel de klimtijdrit in de Giro...
Het was toch al een rare
dag geweest. Door een
speling van het lot deel
den de nummers één r
en twee van de Tour de France, Al
berto Contador en Andy Schleck,
op de tweede rustdag in de Tour
van 2010 hetzelfde hotel. Boven
dien sliep ook een grote groep Ja
panse toeristen in het Novotel van
Lescar, net buiten Pau. Voor Conta
dor was er, terwijl Schleck een
persconferentie gaf in de ruimbe
meten tuin, geen ontsnappen aan.
Wielertoeristen dromden samen
op de parkeerplaats, én heel Japan
wilde met hem op de foto. Van
rust was zodoende amper sprake.
Maar, het was allemaal kinderspel
vergeleken met wat nog volgde.
Het zou de maanden nadien name
lijk nog veel hectischer worden
voor Contador. In de vroege och
tend van die bewuste 21e juli, een
wat drukkende woensdag, vond in
het rumoerige hotel een (achteraf
bezien) ingrijpende dopingcontro
le plaats. Het leek een routineklus
voor zowel controleur als renner,
de klassementsleider wordt im
mers vrijwel altijd op de rustdag
bezocht. De controle had echter
immense gevolgen. In het bij Con
tador afgenomen monster werd
een minieme hoeveelheid
(0,00000000005 gram) clenbu-
terol gevonden, bleek twee maan
den later. Foute boel wist de Span
jaard. Clenbuterol is niet-lichaams-
eigen, bestrijdt astma en versterkt
spieren. Maar dat had Contador,
bezwoer hij, natuurlijk niet nodig.
Direct zocht Contador naar de oor
zaken. Terwijl hij zelf tijdens een
inderhaast belegde persconferentie
de fout bij speciaal voor de Tour
renner ingevlogen vlees uit Spanje
legde, beweerde zijn kok dat de lap
jes elders waren ingeslagen.
Het leidde direct tot speculaties.
Wie had er gelijk? Loog Contador?
En zo ja, zou hij dat dan niet vaker
doen? Er ontspon zich de afgelo
pen maanden een juridisch ge
vecht, waarvan de afloop nog
steeds ongewis is. Eerst schorste
de Spaanse bond hem voor een
jaar, in februari werd hij alsnog
vrijgesproken.
De internationale wielrenunie
UCI liet het daar echter niet bij zit
ten en tekende (op het laatste mo
ment) beroep aan bij het sporttri-
bunaal CAS. De zaak kan daar
door, omdat vuistdikke dossiers en
ellenlange lijsten met getuigen
moeten worden doorgewerkt, niet
eerder dan begin augustus worden
behandeld. Het zorgt ervoor dat
de Spanjaard, tot nu toe ge
boekstaafd als drievoudig winnaar,
zaterdag 2 juli met een spreekwoor
delijke rugzak op aan de start zal
verschijnen.
Het aantal clenbuterol-gevallen
blijft ondertussen toenemen, en
dat lijkt in het voordeel van Conta
dor. Onlangs nog werden vijf Mexi
caanse voetballers betrapt op clen
buterol. Ook nu kreeg ingespoten
vlees de schuld. Niettemin blijft
de Spanjaard voorlopig natuurlijk
wel in de beklaagdenbank. En zijn
er velen die hem niet vertrouwen.
Het geval legt een zware
hypotheek op deze
Tour. Immers, we be
ginnen al aan de editie
van 2011 terwijl de winnaar van de
vorige aflevering nog niet eens
vast staat. Bovendien is de kans
aanwezig dat Contador, als hij
schuldig wordt bevonden, ook zijn
Giro-overwinning van dit jaar én
een eventuele vierde Tourzege
kwijtraakt. Zelf zei hij zich niet
van zijn stuk te laten brengen -
door de juridische beslommerin
gen. „Ik ben absoluut niet met die
zaak bezig, kan me zonder proble
men op de wedstrijden concentre-
door Edward Swier
DEN HAAG/PASSAGE DU GOIS - „De
Tour is een circus. En wij zijn de
clowns." Leon van Bon was er op
5 juli 1999 duidelijk over. Dat de
Tourdirectie het peloton die dag
over de Passage du Gois durfde te
sturen, was een schande. Gekken
werk. Het was weliswaar eb gewor
den in de Vendée, de zee was ge
weken voor de voortjagende ren
ners, maar daarmee mocht het
glibberige keienpad toch nog echt
geen weg heten.
Het was er groen van de alg, spie
gelglad. Wie viel, lag tussen de
kreeftjes en het wier. Als je pro
beerde te remmen, schoofje on
deruit. „Het was absurd, droeg
niks bij aan een mooie wedstrijd",
zegt Van Bon nu.
Wie verzint er dat hij een voortja
gende horde, op jacht naar spor
tief succes, over een slechts drie
meter brede strook algen stuurt.
Het was je reinste idiotie. Zelf
bleef Rabobank-renner Van Bon
destijds ternauwernood op de
been op de 'weg', die een uurtje
daarvoor nog door zeewater aan
het zicht onttrokken was. „Ik viel
half, stond toen al bijna stil. Maar
het was hoe dan ook meer geluk
dan wijsheid, want het leek alsof
je op ijs stond."
Om hem heen vielen ze bij bosjes.
Letterlijk met tientallen tegelijk.
Van Bons ploegmaat Mare Wau-
ters kneusde zijn ribben en werd
de eerste uitvaller van een Tour,
die na drie dagen al in een plooi
viel. Voor een handvol Tourfavorie-
ten was na de Passage du Gois - de
Tour was nog geen driehonderd ki
lometer onderweg - de lol er al af
Alex Zülle, Ivan Gotti, Christophe
Rinero en Michael Boogerd vielen
én verloren die middag door de op
stopping op het smalle, met schelp
dieren bezaaide pad ruim zes mi
nuten én hun ambities voor het
klassement.
Lance Armstrong bleef wel op de
been en legde er, achteraf bezien,
de basis voor zijn eerste Tourzege.
Armstrong had de rit tussen Chal-
lans en Saint-Nazaire een maandje
voor de Tour verkend. Maar ook
Van Bon kende de gevaren. Wist
dat hij vrijkaartjes voor het circus
had, dat hij geacht werd er op te
treden. In 1993 was de Tour im
mers ook al over de zeebodem ge
stuurd, ook toen vielen er slachtof
fers. „We waren door de ploeglei
ding gewaarschuwd. Bovendien,
als je gezond verstand hebt, weet
je dat een weg die het grootste
deel van de dag onder water staat
heel glad zal zijn."
Verstand. Het is juist dat wat altijd
zou moeten zegevieren. Maar te
vaak kiezen organisatoren voor
het spektakel. Van Bon, twaalf jaar
na die bewuste Tour nog altijd cou
reur, kent de afwegingen. „Wiel
rennen is natuurlijk allang niet
meer alleen een wedstrijd tussen
renners. Het is veel meer dan dat
geworden." De financiële belangen
zijn groot, er moet op alle fronten
gescoord worden. „Ik snap die af
wegingen heus wel. Ze mogen van
mij ook best wat spektakel zoeken,
als het maar niet ten koste van de
renners gaat."
Over een dergelijk weggetje als de
Passage du Gois, een aan de getij
den blootstaand dijkje tussen het-
eiland Noirmoutier-en het vaste
land van de Vendée, moet je geen
wielrenners willen sturen. Laat dat
over aan strandjutters, mosselra-
pers en wadlopers. Aan toeristen
zonder haast. Maar wielrenners
zou je het leed moeten besparen.
Toch gaat de Tour er dit jaar weer
overheen. Sterker, de organisatie
maakt er nog mooie sier mee ook.