Aragon voor
sportievelingen
reizen
Paspoort
Vanaf verlaten platforms
overzie ik als een zwerver
de onbereikbare wereld
Het imposante kasteel Loarre in de Spaanse regio Aragon
vormde het decor van de Hollywood spektakelfilm Kingdom
of Heaven. Dagmar Jeurissen ontdekte het andere gezicht
van de regio en ging kajakken, bergbeklimmen en
bergwandelen.
Zaterdag 25 juni 2011
reizen@wegener.nl
gggjjj 024-3650360
neden. Een korte wandeling maakt één ding wel duidelijk.
Ik ben hier de enige! Nergens een collega schipbreukeling.
Ik besluit de slaap wat uit te stellen en ga op avontuur. In el
ke gate zoek ik een deur die open is. Al bij nummer 4 is het
raak. Ik draai de slurf in en zie het geopende rolluik. Een
meter of 6 onder me de bijna verlaten platformen. Af en
toe wordt een vliegtuig weggeduwd. De fles Tarapaca car-
menère zet ik naast me neer. Benen bungelend over de
rand. Een zwerver overziet de onbereikbare wereld. Als de
wijn op is, kijk ik op m'n horloge. Het is 02.00 uur, de
nacht is nog jong. Ik ga naar Le Gourmet, een cafeetje op de
luchthaven dat altijd open is. Vannacht voor mij alleen. Er
is een beperkt menu, maar de Zwitserse worst blijkt een vol
treffer. Heerlijk, sappig en vet. Net als ik mijn mond heb vol
gepropt en de mosterd langs de kin druipt, meldt Hernan
dez zich. De chef van de immigratiecowboys. Eindelijk.
Hoe is het met u? Slecht, ik ben moe. Hij heeft overlegd
met de Nederlandse ambassade. Om 0S.30 uur zal een
noodpaspoort worden gebracht. Ik mag niet meer van
plaats veranderen, anders kan men mij straks niet meer vin
den. De stoel bij Le Gourmet wordt mijn vaste stek. Elk half
uur komt Hernandez controleren of ik er nog ben. Hoe is
het ermee, wil hij voortdurend weten. Steeds antwoord ik
dat het slecht gaat, omdat ik moe ben en naar bed wil. Glim
lachend loopt hij dan weer weg. Intussen prop ik me vol
Zwitserse worst en Chileense carmenère. Langzamerhand
komen er weer wat mensen langs op mijn luchthaven. Te
gen achten meldt Hernandez zich voor het laatst. Hoe het
gaat? Slecht, ik kan in die rotstoel niet slapen. Nou, Hernan
dez gaat nu fijn naar bed. Hij rekt zich eens lekker uit en ad
viseert mij om vooral te blijven zitten tot zometeen dat
noodpaspoort komt Ik mag die man niet
Het wordt half negen, negen uur, half 10. Ineens staat er
een reus voor me in uniform, een roze boekje in zijn knuis
ten. Mijn noodpaspoort! 'Slechts' twaalf uur vertraagd ben
ik 'binnen'. Met veel dank aan de Nederlandse ambassade,
die de zaak perfect geregeld heeft. Ik ben vrij, klaarwakker
en haast me naar de stad. Nog een dag of tien en dan is het
vakantie. Ik blijf maar eens fijn in Europa, waar je voorlopig
nog geen paspoort nodig hebt en Hernandez in geen vel
den of wegen te zien is.
Dit is voorlopig de laatste column van Derk Bolt vóór de zomer
vakantie. Vanaf september verhaalt hij weer over zijn reizen.
Huesca ligt in het midden van de driehoek die
gevormd wordt door Baskenland, Catalonië en - 1 frankrijk spanje
Madrid. Vliegen kan naar naar Barcelona en
Zaragoza. Huesca is vanuit Barcelona ook met i V
de hogesnelheidstrein AVE te bereiken. De
streek verkennen, kan het beste per huurauto. Zaragoza Alquézar Barcelona
Er zijn voldoende hotels, maar kamperen, een v
huis huren of slapen in een B&B kan ook. 100 km
8ijzonder is het microklimaat in de Sierra de
Guara, die de Spaanse kant van de Pyreneeën minder vochtig maakt dan de Franse. In de zomer
kan het overdag 35 graden worden, maar 's nachts koelt het dan wel af naar een graad of 17.
Onder meer de reisorganisatie SNP biedt georganiseerde reizen naar de streek aan.
www.spain.info/nl/
t HM» et je voet daar!'De
W gespierde berggids
M Nacho doet verwoe-
f de pogingen om me
een brok steen op
schouderhoogte aan te wijzen.
Met geen mogelijkheid gaat me dit
lukken. Krampachtig houd ik me,
hangend aan een steile rotswand
boven een behoorlijk ravijn, vast
aan twee ijzertjes. Op eigen kracht
dan maar wat proberen en warem
pel, voor ik het weet ben ik weer
een halve meter hoger.
Ik ben bezig met de beklimming
van een Via Ferrata in nationaal
park Sierra de Guara; een natuur
lijk 'klimwand' waarbij je gezekerd
aan een staalkabel via beugels,
hangbruggen en trappen een berg
wand bedwingt. Tijdens de ander
half uur durende wandeling er
naartoe zat ik nog vol zelfvertrou
wen. Natuurlijk klim ik even tegen
die steile rotswand op, geen pro-
Kleine foto's:
De kalksteen-
formaties bij
Riglos.
Grote foto:
Kasteel Loarre
waar de film
Kingdom of
Heaven deels
werd opgeno
men.
De vlucht naar Bogota verloopt volgens plan. We
zijn ruim op tijd en kijken uit naar een maaltijd in
een van de karakteristieke restaurants van de stad.
In de bus van het vliegtuig naar de aankomsthal zoek ik
mijn paspoort. Dat kan ik niet vinden. Nu is dat bij mij niet
zo vreemd. Normaal gesproken ben ik tien seconden na het
in ontvangst nemen van mijn instapkaart alle bescheiden
reeds kwijt, wat bij de douane op Schiphol altijd weer leidt
tot een rood hoofd, zweten en een diepe zucht van verlich
ting als de papieren toch in de binnenzak zitten.
Op buitenlands grondgebied komt het harder aan. Ik moet
het ding bij me hebben, want er is gecontroleerd voordat ik
aan boord ging. Dan is het waarschijnlijk uit de achterzak
geglipt en in het vliegtuig blijven liggen. Ik meld me bij de
dame van Avianca en stel voor zelf te gaan kijken. Geen
sprake van. De kist is al weg van z'n parkeerpositie en ver
trekt straks naar een nieuwe bestemming. Onzin natuurlijk,
de bagage is nog niet eens uitgeladen, maar ik hou m'n
mond. Na een half uur wachten nog geen nieuws. Ik zit al
geruime tijd op mijn handbagage in de gang. Dat is ver
dacht. Twee norse immigratiemannen spreken me aan.
Wegwezen, is hun inspirerende boodschap. Geen paspoort,
geen Colombia. We sturen u terug naar Curasao met de eer
ste de beste vlucht. Dat is over drie dagen. U komt het land
niet in, dus u blijft deze periode op het vliegveld. Dat vin
den de mannen leuk. Even later zit ik op een plas
tic stoeltje naast het immigratiekantoor. Ik moet
wachten op de baas, meneer Hernandez. Hij be
paalt wat met mij gebeurt. Inmiddels heb ik con
tact met de Nederlandse ambassade. Men kan mij
pas morgenochtend verder helpen. Voorlopig
woon ik dus op het vliegveld. Ongewenste vreem
deling. Er is in dit El Dorado 's nachts niet veel te
doen. De meeste vluchten zijn vertrokken, de win
kels trekken een voor een de stalen luiken naar be-
foto's Gabriela
Hengeveld
