5 spectrum
Spreeuwen eerst
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
kassiewijle
Zaterdag 18 juni 2011
is het een rozen-, margrieten- en lavendeltuin.
Bijna twintig jaar geleden begon ik mijn eenper
soons zelfstandige leven; man gekatapulteerd
naar een nieuw bestaan, kinderen volwassen en
de deur uit en dan heeft het weinig zin om hol
lend tien kroppen sla voor doorschieten te be
hoeden. Ik ben dol op rauwkost, maar enough is
enough! Na jarenlang kleine bloemkooltjes, ver
rukkelijke tuinbonen, tomaten, aardappelen en
sperziebonen te hebben gekweekt en gekoes
terd heb ik de moestuin afgebouwd en omgeto
verd in een rozentuin!
Ook leuk. Maar ik heb nog wel herinneringen
aan een warme zomer, waarin wij courgettes
teelden. Die noemde we toen kussa's. Ze scho
ten met hoge snelheid uit de grond en omdat je
ze niet kon invriezen en we na vier keer per
week courgettes, courggettesoep, gegrillde cour
gettes en rauwe courgettesalade etc. genoten te
hebben ook wel eens iets anders wilden eten,
gingen mijn zoons met de enorme hoeveelhe
den courgettes voetballen!
Af en toe moesten we ongedierte bestrijden.
Omdat ik mijn leven zo onbespoten mogelijk
wilde houden, bespoot ik met de plantenspuit
de aanstormende luizenplaag met getrokken Ja
vaanse Jongens, een donkerbruin vocht dat ik
verkreeg door pakken Javaanse Jongensshag
urenlang op een lage pit te trekken. Geweldig!
Alle luizen op de vlucht
Maar nu ziet het er naar uit dat de moestuin een
geweldige wedergeboorte gaat beleven. Ik aar
zel. Misschien moet ik beginnen met een toma
tenplant in een pot, dat is overzichtelijk. Daar
naast ben ik nog niet bekomen van de teleurstel
ling die ik ondervond toen ik van vakantie terug
kwam.
Handenwrijvend had ik de glazen potten uit de
kast gehaald, zacht neuriënd begaf ik mij naar
de achtertuin waar de bessen nu in dikke rode
trossen op mij en de geleipan wachtten...
De spreeuwen waren mij voor. Geen bes meer
te bekennen. Uitsluitend lege takken. In één
vroege ochtend hadden de dames en heren
spreeuw hun slag geslagen... Ik heb wel wat uit
te leggen aan mijn liefhebbende familieleden en
vrienden, die wachten op mijn potjes zelfge
maakte bessengelei...
Het is een tijd, waarin oude zekerheden
op de schop gaan. Neem vlees eten.
Dankzij de zeer goed bekeken indruk
wekkende documentaire van de
VPRO over alles wat met het eten van dieren sa
menhangt, zijn veel mensen wakker geworden.
Ik hoor voortdurend in mijn directe omgeving:
'wij eten nog maar twee keer per week vlees'.
Een van mijn schoondochters heeft de peul
vrucht ontdekt en maakt heerlijke raapstelen
soep op een basis van witte bonen! Een alleen le
vende vriendin eet in plaats van haar geliefde ge
haktbal een ei! Wij praten er over, het werkt
door waarmee maar weer bewezen is, hoeveel
macht televisie heeft.
En dan is daar de nieuwe hype: de moestuin!
Krant en damesblad reppen van het genot dat
we onszelf kunnen verschaffen door op ons bal
kon of in de tuin ons eigen voedsel te verbou
wen. Bij de redactie van Eén vandaag dachten ze
ook: 'De Moestuin!'
Ik werd gebeld, of ik iets over mijn moestuin
wilde vertellen. Nu is mijn moestuin al jaren ge
leden een zachte dood gestorven. Tegenwoordig
