121 I juni
Dinsdag is het de
langste dag van het
jaar. Vooral in de
noordelijke landen
van Europa wordt
de zonnewende
uitbundig gevierd.
In ons land kennen
we geen echte
midzomernacht-
traditie. De langste
dag heeft voor
sommigen zelfs een
heel andere
betekenis.
zaterdag 18 juni 2011
reageren?
nieuwsredactie@wegener.nl
door Herman Bluemink
en Joost de Poel
Op de langste dag ko
men duizenden naar Sto-
nehenge om de zonne
wende te vieren. Ook
Arthur van Steen kwam
er regelmatig,
"TT k ben homeopaat en ho-
I listisch therapeut en orga-
I niseer reizen naar het En-
•M. gelse Stonehenge, de mys
terieuze, prehistorische steencir
kel.
Ook op 21 juni ben ik er geweest.
Dan lijkt het binnen de steencir
kel een beetje op een popfestival
uit de jaren zestig. Er zijn hip
pies, mensen met gitaren, maar
ook druïden. Er is een leuke sfeer
en het is mooi dat er ceremonies
worden gehouden, maar dat hele
circus eromheen is niet echt aan
mij besteed. Op andere dagen
ervaar ik in Stonehenge veel
meer spiritualiteit.
Op 21 juni komt de zon exact op
achter de zogenoemde 'healsto-
ne'. Dat is een prachtig gezicht.
Er vindt dan voor mijn gevoel
een kosmisch huwelijk plaats
tussen moeder aarde en vader
zon. Ik zie het als een vrucht-
baarsheidsrite. Een wedergeboor
te.
Wetenschappers zijn er interna
tionaal nog steeds niet over uit
hoe die stenen daar ooit terecht
gekomen zijn. Dat vergroot de
aantrekkingskracht op steeds
meer spiritueelbewuste mensen
die op Stonehenge samen een ho
ger bewustzijnsniveau willen be
reiken. Dat proberen we ook tij
dens onze reizen. We mogen
dan op plekken komen die niet
altijd toegankelijk zijn. We kun
nen er connectie maken met de
stenen, mediteren.
Ik zie het zo: het menselijk
lichaam heeft belangrijke acu-
punctuurpunten die met elkaar
in verbinding staan en energie
uitwisselen. Met steencirkels zo
als die in Stonehenge is dat niet
anders."
Voor Nicole (nu 31) was
'de langste dag' de dag
waarop ze afscheid
moest nemen van haar
man. Hij koos ervoor uit
het leven te stappen.
p 25 februari 2010
M kwam ik nietsver-
m moedend thuis
uit mijn werk.
Eenmaal binnen voelde ik dat er
iets mis was. Er kwamen vreem
de geluiden uit de slaapkamer en
toen ik ging kijken stortte mijn
wereld in. Meteen ben ik terug
naar de huiskamer gegaan en
heb 112 gebeld. Vanaf dat mo
ment is alles in een stroomver
snelling gegaan. Politie, ambulan
ce. Mijn hele huis was een afleve
ring van Baantjer.
Mijn man had zijn slagaders
doorgesneden en had liters bloed
verloren. Na 50 minuten reanime
ren hebben ze zijn hart toch
weer aan de praat gekregen. Ver
volgens werd hij in een kunstma
tig coma gehouden om te herstel
len. Hierop volgde ruim een
week onzekerheid. Een week
lang dagelijks naar de IC, en
maar wachten. Duidelijk was in
middels dat hij niet meer bij zou
komen. Het bloedverlies en de re
animatie hadden te veel hersen
beschadiging veroorzaakt, en hij
zou nooit meer zijn dan een kas
plantje, en waarschijnlijk na een
aantal weken overlijden. Vreselijk
vond ik het dat steeds zijn ogen
open gingen, maar ik zag ge
woon dat zijn blik leeg was. Daar
kan ik nu nog nachtmerries van
hebben. Na een week is besloten
hem van de beademing af te ha
len, zodat hij rustig kon sterven,
alsnog. Het was de langste dag
van mijn leven, van 's ochtends
vroeg tot laat in de avond heb
ben we gewacht tot hij in zou sla
pen. Wachten tot iemand, waar
je zielsveel van houdt, gaat over
lijden, is het moeilijkste dat ik
ooit heb moeten doorstaan."
