reizen
:<s
fö
ST
Kamer-oma
Waarom zijn het in de he
le wereld trouwens kamer
meisjes en klusjesmannen?
Zaterdag 4 juni 2011
reizen@wegener.nl
024-3650360
Er zijn de laatste tijd regelmatig mediaberichten over
kamermeisjes. Iedere reiziger kent het belang van
een goede verstandhouding met deze dames. Alleen
die voormalige IMF-baas blijkbaar niet. Stomme vent. Een
beetje hotelgast weet toch dat hij of zij in geval van badde
ren het bordje do not disturb aan de deur dient te hangen.
Dat is trouwens op nog veel meer momenten buitenge
woon aan te raden.
Als je gaat ontbijten, bijvoorbeeld. Plaats je het bordje niet,
dan is het vrijwel zeker dat er na de ochtendmaaltijd, wan
neer dringende behoeften de kop opsteken, ongewenste
schoonmaakactiviteiten plaatsvinden op de kamer. In hoge
nood sprint je de lift uit en zie je het karretje in de verte al
staan. Nee, niet bij mij, kreun je dan nog. Maar tevergeefs.
Het is natuurlijk wél bij jou. Kamer 718 wordt uitgebreid
schoongemaakt.
Het schijnt heel gewoon te zijn de kamerdame op dat mo
ment te vragen haar werkzaamheden even te onderbreken,
maar dat durf ik toch niet. Ik zou me doodschamen. Nee, ik
hou het wel even op. Ondertussen doe ik net alsof ik ont
spannen aan de gang ga met mijn laptop.
Kamerjuffrouwen hebben het in de meeste landen niet
breed. Van de hotelrekening die men uiteindelijk moet vol
doen, komt maar een fractie terecht bij de persoon die je
verblijf aangenaam moet maken.
Een extra bijdrage uit eigen zak, rechtstreeks ge
schonken aan de dame die enkele dagen de kamer
schoonhoudt, is sympathiek en wordt altijd enorm
op prijs gesteld. Het beste geeft men deze beloning
vooraf Meteen bij de eerste ontmoeting. Men kan
dan bij de dames een potje breken.
Zo overkomt het mij regelmatig dat ik net de kamer
deur dichttrek en op dat moment besef dat de sleu
tel niet in mijn zak zit. Een goede kamervrouw zal
nooit iemand op z'n blauwe ogen vertrouwen wan-
neer hij of zij vraagt de kamerdeur nog even te openen met
de masterkey. Een kamermeisje dat reeds een briefje lokale
valuta in de achterzak heeft, doet dat wel. Het is een bijko
mend voordeel. Een win-winsituatie.
In de Verenigde Staten zijn de kamervrouwen voornamelijk
immigranten, legaal of illegaal. Vaak oudere dames, ouder
dan ik in elk geval. Kamer-oma's. )oanna in het Travelodge
van Chicago hoor je van verre aankomen. Piepend en steu
nend. Ze is 62 jaar en doet de zevende verdieping. Van haar
doorlopend ademtekort krijg ik het Spaans benauwd. Dat is
trouwens ook de enige taal die ze spreekt. Engels is de oude
Mexicaanse dame nog niet machtig. Illegaal, straatarm,
slechte gezondheid, uitzichtloos leven.
Ik stop haar mijn tactische briefje in de hand. Ze kijkt er
verbaasd en blij naar. Dan. begint ze haar levensverhaal, dat
voornamelijk langs een pad van dood, mishandeling, ver
derf, misdaad, armoe en uiteindelijk ziekte loopt. Haar laat
ste dagen zal ze slijten in Chicago en niet in haar warme ge
boortestad Villahermosa. Wat een ellende.
Toch is ze de volgende dagen de vrolijkheid zelve. Immer
wordt mij Gods rijke zegen toegewenst voor de rest van de
dag en dat is een goede zaak. Wanneer ik een keer vergeet
het niet-storenbordje op te hangen, durf ik Joanna wel te
vragen even iets anders te gaan doen. Met het leven dat zij
achter de rug heeft, kan dit er ook nog wel bij. Waarom zijn
het trouwens kamermeisjes en klusjesmannen? Over de he
le wereld.
Dan nog even iets heel anders. In talloze hotels is de organi
satie van het liftvervoer vaak belabberd. Veel tijd wordt zo
doende verspild met het wachten op het bevrijdende belle
tje dat aangeeft dat een lift nadert.
Vier schachten naast elkaar en nog duurt het een eeuwig
heid. Zeer onplezierig is het om eenmaal beneden aangeko
men, vast te stellen dat je iets bent vergeten. Terug naar bo
ven betekent namelijk: weer lang wachten voor je naar be
neden kunt.
Daarom doe ik het volgende. Ik kies niet alleen mijn veer
tiende verdieping, maar ook een of meerdere daarboven.
Eenmaal op mijn etage wacht ik tot de deuren dicht zijn en
druk op de liftknop.
Dan trek ik een sprint richting de kamer, snel het vergeten
item opsporen en als een speer weer terug richting de lift.
Negen van de tien keer schuiven de deuren dan net open
als je aan komt stormen.
Ik geef grif toe dat de tijdsbesparing niet spectaculair is,
maar het is heerlijk de dag te beginnen met een truc die
lukt. Een kleine schijnoverwinning op de tijd, die onverbid
delijk voortraast.
Oe tafelberg Masada vanuit de lucht,
foto Ministerie van Toerisme -
