Wij zijn een proeftuin
voor jongeren
spectrum 6
Zaterdag 4 juni 2011
Duizenden jonge kampeergasten tussen de 16
en 2i jaar strijken neer op Schouwse
campings. Ben je nog geen 16 jaar, dan kom je
er niet op. Ook niet als je een brief schrijft
naar de burgemeester.
door Joeri Wisse
foto's Oirk-Jan Cjeltema
Pa, had je zestien jaar geleden niet iets beter
je best kunnen doen?, reageerde een kwa
de Lisanne Penning uit Maarssen toen ze
een teleurstellend antwoord kreeg van
camping Duin en Strand in Scharendijke.
Eigenaar Gerard Cobussen toonde zich onverbidde
lijk. „AI word je één dag na aankomst 16 jaar, je
wordt verzocht te vertrekken en een dag later terug
te komen", schreef hij terug.
„Ik wist van tevoren dat het niet zou lukken", geeft
Lisanne, die 30 augustus 16 wordt, toe. „Maar ik had
het gevoel dat ik alles moest proberen. Dus heb ik ge
maild, gebeld, een brief geschreven naar de burge
meester van Schouwen-Duiveland en uiteindelijk
ook een brief naar de camping, maar telkens was het
antwoord 'nee'."
Voor Lisanne zit er dit jaar niets anders op dan thuis
blijven, maar tienduizenden andere jongeren gaan in
de zomervakantie wel naar Renesse. Alleen al op
Duin en Strand vieren jaarlijks zo'n 16.000 jongeren
een week lang vakantie die in het teken staat van
feest Om dat in goede banen te leiden hanteert Co-
bussen strenge regels. Eén van de belangrijkste is het
stellen van duidelijke leeftijdsgrenzen. Er geldt niet
alleen een strikte ondergrens van 16 jaar, ook jonge
ren van boven de 21 jaar zijn niet welkom. „Feitelijk
discrimineren we op basis van leeftijd. Maar dat be
leid heeft wel tot gevolg dat hier een club verblijft
die zich goed met elkaar verstaat."
Onder de 16 wordt nooit een uitzondering gemaakt,
boven de 21 heel af en toe. „Als er één van 22 of 23
zich aanmeldt, bel ik ze persoonlijk op. 'Weet je wel
dat je naar een kinderachtige camping gaat?', vraag ik
ze dan. Ik wil voorkomen dat ze zich in de disco
theek of het feestcafé op de camping gaan afzetten
tegen de jongste bezoekers. Het gaat er niet zo zeer
om wie je buiten de deur houdt, maar wie je wél bin
nenkrijgt. In een groep met gelijkgestemde mensen
is de sfeer het best."
Voortdurend wordt geprobeerd om onder de leef
tijdsgrens van 16 jaar uit te komen. „Het is veruit de
meest gestelde vraag. We vermelden dat ook heel
duidelijk op onze website." Desondanks krijgt Duin
en Strand elk jaar ontstellend veel verzoeken om
toch een uitzondering te maken. Cobussen houdt
het niet bij, maar het aantal moet ergens tussen de
vijfhonderd en de duizend liggen. Een keurige brief
van anderhalf kantje met een uitgebreid betoog zoals
Lisanne schreef, is een uitzondering. Merendeels zijn
het mailtjes, maar voorafgaand aan het seizoen krijgt
Cobussen öok makkelijk honderd ouders aan de lijn
met de bekende vraag. „Vaak hebben die gasten het
al helemaal geregeld en komen de ouders pas om de
hoek kijken als de boeking al bijna rond is. Tk moet
van mijn dochter bellen', krijg ik dan te horen. Zodra
je volwassenen dan uitlegt dat je geen uitzondering
maakt, nemen sommigen daar geen genoegen mee.
Op zo'n moment treed je in een cultuur en in een op
voeding, dat wordt niet zomaar geaccepteerd."
Jan Penning de vader van Lisanne, vond het leuk
om te zien hoe z'n dochter alles op alles heeft gezet
om toch naar Renesse te kunnen met haar vrienden.
„Qua gedrag en verantwoordelijkheidsgevoel kun je
makkelijk het stickertje '16' op haar plakken. Maar ik
snap de visie van de camping, hoe lullig het ook is
voor m'n dochter. It's hard to say maar als ik cam
pingbaas was had ik hetzelfde gedaan."
Andere jongeren proberen onder de de regel uit te
komen door met 'smoezen en flauwekulpraatjes' aan
te komen. Het personeel maakt meer dan eens mee
dat 15-jarigen binnen willen komen met kopietjes
van hun id-bewijs, waarop de geboortedatum is ver
valst. „Daarom moet iedereen zich met een originele
id-kaart legitimeren", zegt Cobussen. Ook bezoekers
van de discotheek op de camping. „Bij de ingang van
camping én nog een keer bij de ingang van De
Schuur, want sommigen halen het in hun hoofd om
over het hek te klimmen."
Een jongerencamping als Duin en Strand is voor
veel pubers de eerste mogelijkheid om zonder hun
ouders op vakantie te gaan. „Wij fungeren als proef
tuin. Hier kunnen ze bewijzen dat ze zelfstandig op
vakantie kunnen." Niet iedereen doorstaat de proef
Cobussen haalt een kartonnen doosje uit de kast
waarin alle ingenomen pasjes van het afgelopen sei
zoen zitten. Het zijn er dik honderd. „Een polsband
je is verplicht in onze discotheek, gasten die op ande
re campings verblijven moeten een verplicht een pas
je laten maken."
Maken ze het echt te bont, dan worden ze resoluut
van de camping verwijderd. Ook als de gasten van
Duin en Strand zich in een kroeg in Renesse of het
zwembad in Port Zélande hebben misdragen. „Daar
hebben we onderling afspraken over gemaakt", zegt
Cobussen.
In zo'n geval belt hij altijd de ouders. Geen gemakke
lijke taak, want meer dan eens krijgt hij een grote
mond terug. Reacties als 'Wat doe je m'n dochter
aan?' en 'Zoiets kan mijn zoon onmogelijk hebben
gedaan' zijn nog fatsoenlijk te noemen.
Na vijf seizoenen op de jongerencamping is Cobus
sen een stuk wijzer geworden over de maatschappij.
„De reacties van die gasten zijn soms niet normaal.
Ze zeggen dingen tegen mij en tegen m'n bewakers
die ik in mijn jeugd niet in m'n hoofd haalde."
De campingeigenaar zegt een goede middenweg ge
vonden te hebben om er mee om te gaan. Zo laat hij
discussie toe over regels en attendeert hij zijn gasten
op vriendelijke wijze op overtredingen. „Je moet
voor een deel meegaan, ik ben een paar treetjes lager
op de ladder gaan staan.Maar er blijven grenzen."
De jongeren zelf verwijt hij niet zo veel. „Het is niet
alleen de schuld van zo'n ventje, maar van z'n opvoe
ders. Van de ouders die mij hier tot verantwoording
roepen. Terwijl zij en in sommige gevallen de genera-
Campingeigenaar Gerard Cobussen (links) ontvangt zijn jonge gasten.
