3 spectrum
zijn onze helden
Het verhaal van Arjen
Zaterdag 4 juni 2011
Nicole en Stephan Fikke bezoeken het graf van hun zoon Martijn op de begraafplaats in Terneuzen bijna dagelijks. De bloemetjes zorgen voor leven en kleur, de poppetjes
vormen een 'hek' rond Martijn. De poppetjes zijn gemaakt door Martijns klasgenootjes van basisschool De Meerpaal. foto Peter Nicolai
we laten uitzoeken, ook omdat ik in mijn
jeugd epileptische aanvallen heb gehad. In
het epilepsiecentrum Kempenhaeghe in
Heeze is Martijn daarom op 13 december
24 uur geobserveerd. De uitslag van dat on
derzoek zouden we op woensdag 26 janua
ri om 11.50 uur krijgen. Diezelfde dag is hij
om 12.00 uur begraven."
De uitslag is dat Martijn één procent kans
had op een epileptische aandoening. „Ener
zijds hoop ik toch dat hij een aanval heeft
gehad, want dan gaat in één keer de knop
uit. Dan heeft hij geen pijn gehad. Een
hartstilstand is ook mogelijk. De kinderen
waren in het buitenbad en speelden daar
ook in het ijskoude dompelbadje. Hij had
in elk geval een heel vredige uitstraling,
van het moment dat ik hem waste totdat
zijn kist dichtging. Als je hebt moeten strij
den zie je dat, zeggen de kenners."
Stephan en Nicole storen zich aan de
vele verhalen die de ronde doen. „In
ternet is wat dat betreft een heel ver
velend medium. Een man schreef bijvoor
beeld dat hij had gezien dat Martijn aan
het stoeien was en op zijn achterhoofd
viel. Dat is dus helemaal niet waar. Eigen
lijk misten wij maar een heel klein stukje
van de film. Van 16.00 tot 16.30 uur. Een
brief van Martijns klasgenootje Arjen hielp
ons enorm om dat halfuur in beeld te krij
gen. Hij ontdekte Martijn samen met een
klasgenootje. Zij sleepten hem naar bin
nen trokken hem op de kant.".
Vanaf dat moment hebben Stephan en Ni
cole geen enkele twijfel over de handelwij
ze van het zwembadpersoneel en de hulp
verleners. Ze worstelen ook niet met een
schuldvraag, ze zijn ervan overtuigd dat
dit ongeluk niet was te voorkomen. De po
litie concludeert ook dat er adequaat is ge
handeld. De provincie Zeeland constateert
als bevoegd gezag voor de zwembadwetge-
ving, wél een overtreding. Er was slechts
één medewerker met een - verlopen - certi-
ficaat 'reddend zwemmen' aanwezig.
Scheldorado is gesommeerd daar zo snel
mogelijk iets aan te veranderen. De direc
teur heeft zijn personeelsleden daarna alle
maal op cursus gestuurd. Stephan: „We ho
pen ook echt dat Scheldorado, en andere
zwembaden, er lering uit trekken. Het zou
ook heel goed zijn als de wet- regelgeving
voor veiligheid in zwembaden wordt aan
gescherpt. Die laat nu nog veel te veel
ruimte voor onduidelijkheden. Voor ons
blijft het frustrerend dat Martijn in het bui
tenbad niet is ontdekt. Hadden ze het kun
nen zien? Ik hoop dat ze het bij een vol
gende keer wél zien, dat ze nadenken over
de veiligheid. Voor ons zijn het vooral de
kinderen die adequaat hebben gehandeld.
Zij zijn onze helden. Stuk voor stuk heb
ben ze een traumatische ervaring opgelo
pen. En daar gaan ze, voor zover wij dat
kunnen inschatten, knap mee om."
De familie Fikke moet verder. Stephan, Ni
cole, Jasmijn en Merlijn zijn uit balans,
maar proberen elkaar in evenwicht te hou
den. Jasmijn en Merlijn rouwen in stukjes.
Het ene moment hebben ze afleiding, dan
weer wint het verdriet. Stephan en Nicole
krijgen veel steun van Stichting De Regen
boogboom en een medewerkster van Indi
go, die hen laat beseffen dat het niet
vreemd is wat zij voelen. Elk puzzelstukje
grijpen ze aan om het plaatje iets comple
ter te maken, ook al weten ze dat de puz
zel nooit helemaal wordt gelegd.
Beetje bij beetje probeert de familie weer
zonnige dingen in het leven te ontdekken.
Maar het gemis is onbeschrijflijk. Martijn,
die mooie, rustige, dromerige jongen. Die
jongen die niet zo van netjes schrijven
hield, maar wel heel veel van techniek. Die
jongen die zo dol was op het bedrijf van
zijn ouders. Zó dol dat hij zijn klasgenoot
jes van De Meerpaal in Terneuzen uitno
digde voor een excursie. Vorige week zijn
ze geweest. En op zijn verjaardag (17 april)
stonden ze met zijn allen aan zijn kleurrij
ke graf Hun zelfgemaakte poppetjes, die
hand in hand bij hem waken, zijn er de
stille getuigen van. Hadden ze hem die
20ste januari om half vijf maar een hand
kunnen geven. Ze hadden het allemaal ge
daan.
(klasgenoot van Martijn)
Arjen vertelde in het buitenbad te zijn met Wout en andere
klasgenootjes. Opeens voelde hij iets tegen hem aankomen.
Arjen keek; dat was Martijn die onder water zwom. Arjen vond
dat Martijn dit lang volhield, haalde hem naar boven en zei:
'Martijn, kom uitje rol'.
Martijn bleef in zijn rol en ging weer onder. Waarop Wout zei:
'Heeft Martijn een epileptische aanval?' Dat zou best kunnen.
Eva was ook in de buurt en samen hebben ze Martijns hoofd
boven gehaald en boven gehouden en zijn ze naar binnen gelopen
door het water. Arjen dacht steeds wanneer Martijn dit
voor de grap doet, ben ik boos'. Toen ze bij het trapje
kwamen en Martijn uit het water wilden tillen, stootte
Martijn zijn hoofd. Arjen dacht toen direct'dit kan
Martijn niet voor de grap doen, dan zou hij zeker roepen
of met zijn hand naar zijn hoofd pakken.Dion was hier ook bij.
Het was heel zwaar om Martijn uit het water te halen.
Eva was heel sterk en kon hem op de kant trekken. Eva
had zaterdag geleerd datje mensen op hun zij moet leggen
en dat hebben ze gedaan. Toen liep er spuug uit de mond
van Martijn. Sander kwam met hulp terug. Toen werden
de kinderen weggestuurd.
Arjen besefte toen hoe erg Martijn er aan toe was en had-graag
meer willen doen voor Martijn.
Alle namen, behalve Martijn, zijn om privacy-redenen gefingeerd.
